Μακεδονικό ζήτημα

[luke cage]

Και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος για το θέμα


! No longer available

[pontikos69]

Σκοπιανό: Συμφωνία για το όνομα έως τον Ιούλιο βλέπει ο Ζάεφ



Την εκτίμησή του του ότι τα Σκόπια θα μπορέσουν να συμφωνήσουν με την  Ελλάδα για το ονοματολογικό έως το καλοκαίρι, εξέφρασε ο πρωθυπουργός της γεiτονικής χώρας ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ.

Σε δηλώσεις του στο ραδιοφωνικό σταθμό της Αυστρίας ORF, τις οποίες αναδημοσιεύει το Reuters, o κ. Ζάεφ δηλώνει ότι «ελπίζει η διαδικασία να έχει ολοκληρωθεί επιτυχώς έως τη Σύνοδο του ΝΑΤΟ τον Ιούλιο» και να προχωρήσει η ένταξη της χώρας του στο ΝΑΤΟ, όπως έχει βάλει στόχο, παράλληλα με την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

«Έχουμε ανοικτή πρόσκληση από το ΝΑΤΟ προκειμένου να ξεκινήσει η διαδικασία ένταξής μας το συντομότερο δυνατό, αφού πρώτα διευθετηθεί με την Ελλάδα το πρόβλημα», λέει ο Ζόραν Ζάεφ, που εμφανίζεται για μία ακόμη φορά αισιόδοξος για γρήγορη ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων.

Το Συμβούλιο του ΝΑΤΟ, στο οποίο ενδέχεται να αποφασιστεί η ένταξη των Σκοπίων στη Συμμαχία, είναι προγραμματισμένο για το διήμερο 11 και 12 Ιουλίου, στις Βρυξέλλες.

Όπως σημειώνει το πρακτορείο Reuters, οι συζητήσεις με την Ελλάδα για το όνομα των Σκοπίων έχουν ξεκινήσει από το 1991, όταν η ΠΓΔΜ αποσπάστηκε από την πρώην Γιουγκοσλαβία.

«Το όνομα Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας (ΠΓΔΜ)»,προσθέτει το Reuters δόθηκε το 1993 από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών ως προσωρινή λύση και από τότε βρίσκεται σε εκκρεμότητα η οριστική διευθέτησή του.

Τους τελευταίους μήνες, με αφορμή τη σπουδή των Σκοπίων να ενταχθούν ως το νεώτερο μέλος στο ΝΑΤΟ και στη συνέχεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών, με τη μεσολάβηση του ειδικού επιτετραμμένου του ΟΗΕ, Μάθιου Νίμιτς, βρίσκονται σε έναν «πυρετό» διαβουλεύσεων, εν  μέσω αντιδράσεων και από τις δύο πλευρές.

http://www.kathimerini.gr/949488/article/epikairothta/politikh/skopiano-symfwnia-gia-to-onoma-ews-ton-ioylio-vlepei-o-zaef

[luke cage]

«Δίκαιο η σύνθετη ονομασία, άδικο η αποκλειστικότητα του όρου "Μακεδονία"»



    Κατ' αρχάς, το περιεχόµενο της ανακοίνωσης της Ακαδηµίας δεν συζητήθηκε στη συνεδρίαση της Ολοµέλειας», εξηγεί αρχικά. «Προσωπικά, δεν συµφωνώ µε το περιεχόµενό της. Στο παρελθόν, η Ακαδηµία είχε πάρει σαφή θέση για το ζήτηµα του ονόµατος. Συγκεκριµένα, το 2004, µε εισήγηση του σπουδαίου ιστορικού Μιχάλη Σακελλαρίου, η Ακαδηµία πήρε θέση υπέρ µιας σύνθετης ονοµασίας, αλλά σε µια λέξη -νοµίζω ήταν το Novamacedonia. Αυτό δεν είχε δοθεί τότε στη δηµοσιότητα, αλλά εστάλη στον τότε υπουργό Eξωτερικών. Ενώ, λοιπόν, έχουµε πάρει ως Ακαδηµία θέση για το όνοµα, δεν λέµε τώρα ποιο είναι. Αντίθετα, η τωρινή ανακοίνωση απορρίπτει έµµεσα τη σύνθετη ονοµασία, ενώ ταυτόχρονα παραδέχεται ότι και εκεί είναι Μακεδονία. Η Ακαδηµία µπορεί να πάρει θέση σε παρόµοια ζητήµατα, καθώς, εκτός των άλλων, έχει και την αποστολή να διαφωτίζει και να καθοδηγεί, δρώντας συµβουλευτικά, την κυβέρνηση και τους αρµόδιους φορείς. Γι' αυτό και είµαι υπέρ της ανακοίνωσης. Αλλά όχι αυτής. Το καυτό θέµα είναι να πούµε για το όνοµα -για το οποίο θα πρέπει να υπάρχει, αν όχι οµοφωνία, έστω ισχυρή πλειοψηφία στη συνεδρίαση της Ακαδηµίας, δηλώνει.

Oσο για τη δική του θέση, αυτή είναι σαφής και τεκµηριωµένη:

    Πρέπει να µιλήσουµε ξεκάθαρα για το όνοµα, αφού αυτό είναι και η πηγή του αλυτρωτισµού. Το να ονοµάζεται µία χώρα "Μακεδονία", όπως η FΥROM, σηµαίνει πως υπάρχει µόνο µία Μακεδονία και είναι αυτή. Τότε, όµως, δηµιουργείται η εντύπωση παγκοσµίως πως ό,τι είναι µακεδονικό ανήκει εκεί. Αυτό αποφεύγεται µε τη σύνθετη ονοµασία, για όλες τις χρήσεις φυσικά, η οποία θα δηλώνει ότι υπάρχει και η άλλη, η ελληνική Μακεδονία», εξηγεί. «Η αποτροπή της αποκλειστικής χρήσης από τη γείτονα χώρα του ονόµατος Μακεδονία, µέσω της σύνθετης ονοµασίας, είναι το σηµαντικότερο κέρδος για τα εθνικά µας συµφέροντα. Και είναι και η µόνη ρεαλιστική λύση. Και διόλου άδικη για την Ελλάδα, αφού η ιστορική και γεωγραφική αλήθεια µάς διδάσκει πως η Μακεδονία, µετά το δεύτερο βαλκανικό πόλεµο, διαµοιράστηκε σε τρία κράτη: Ελλάδα, Σερβία και Βουλγαρία, µε µας να έχουµε το µεγαλύτερο κοµµάτι. Την πΓΔΜ τη συµφέρει να εξοµαλυνθούν οι σχέσεις µε την Ελλάδα, καθώς έχει µεγάλη εξάρτηση από µας, πολιτική και οικονοµική. Με ενοχλεί όταν ακούω να λένε "δεν πειράζει, αφού τους ξέρουν ως "Μακεδονία", ας τους αφήσουµε να τους λένε έτσι", γιατί έτσι οικειοποιούνται κάθε τι µακεδονικό. Γι' αυτό λέω ότι είναι δίκαιο µεν να χρησιµοποιείται η σύνθετη ονοµασία και πως θα ήταν άδικο να διεκδικηθεί η αποκλειστικότητα του όρου "Μακεδονία" εκατέρωθεν. Σίγουρα, πάντως, δεν είναι το FΥROM η µόνη Μακεδονία

Παρ' όλες τις δυσκολίες, ο ίδιος πιστεύει πως µπορεί να υπάρξει λύση:

    Το πιστεύω, αν και είναι ένα στοίχηµα για τον πολιτικό µας κόσµο. Ξέρουµε πως η Ν.Δ., για παράδειγµα, ήταν πάντοτε υπέρ της σύνθετης ονοµασίας (αυτό δηλαδή που θέλει και τώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ). Ο πατήρ Μητσοτάκης το είχε πει ξεκάθαρα (1992) και οι Κώστας Καραµανλής και Ντόρα Μπακογιάννη (2008). Τώρα, βλέπουµε τους Β. Κικίλια και Αντ. Σαµαρά να πηγαίνουν στα συλλαλητήρια, αλλά και άλλους πολιτικούς ν' αλλάζουν γνώµη για να προσαρµοστούν µε το λεγόµενο λαϊκό αίσθηµα, αυτό των συλλαλητηρίων. Που σηµαίνει πως, αντί η πολιτική ηγεσία να καθοδηγεί τον κόσµο και να τον ενηµερώσει αντικειµενικά και ψύχραιµα, αφήνεται να καθοδηγείται από ένα συναισθηµατικά διαµορφωµένο λαϊκό αίσθηµα. Ετσι έχουµε µια αντιστροφή της κατεύθυνσης της καθοδήγησης, για λόγους καθαρά µικροπολιτικούς. Θεωρώ πως η υπευθυνότητα απαιτεί να µη συντάσσονται οι ηγεσίες (πολιτική, εκκλησιαστική, πνευµατική -όπως είναι η Ακαδηµία) µε αυτό που θέλει µια µερίδα των πολιτών και να λένε τη γνώµη τους καθαρά, ακόµη κι αν ενδεχοµένως δυσαρεστήσουν αυτή τη µερίδα του κόσµου. Αυτή είναι η υποχρέωσή τους. Και όχι να άγονται και να φέρονται ανάλογα µε το πώς θα µιλήσει το συλλαλητήριο. Ακόµη και ο αρχιεπίσκοπος, που κατά βάση είναι µετριοπαθής και συνετός, ίσως και από την πίεση των ακραίων της ιεραρχίας, αφέθηκε στο να καθοδηγηθεί από τον κόσµο, ενώ έπρεπε να γίνει το αντίθετο

Περνώντας στο σκάνδαλο Novartis, ο κ. Σταθόπουλος αρχικά διευκρινίζει πως, για ν' αλλάξει ο Νόµος περί Ευθύνης Υπουργών, «που είναι µια κακή ρύθµιση», «πρέπει ν' αλλάξει το Σύνταγµα, µε τη διαδικασία της αναθεώρησης. Είναι ο µόνος τρόπος». Οσο για το ίδιο το σκάνδαλο («γιατί πιστεύω πως είναι σκάνδαλο» όπως µας λέει), θεωρεί πως χρήζει περαιτέρω διερεύνησης:

    «Δεν αναφέροµαι σε ποινικές ευθύνες. Σίγουρα, όµως, υπάρχει πολιτική ευθύνη: η φαρµακευτική δαπάνη εκτοξεύτηκε και µε υπερτιµολογήσεις φαρµάκων και µε την υπερκατανάλωση, που επιβάρυνε τα ασφαλιστικά ταµεία. Αυτά τα στοιχεία θα ήθελα να τα ακούσω από την κυβέρνηση -για να καταλάβουµε και το µέγεθος των πολιτικών ευθυνών. Αυτές βέβαια µπορεί να µην οφείλονται σε δόλο, που είναι προϋπόθεση για την ποινική ευθύνη, αλλά στην εύκολη παροχολογία από την πλευρά της πολιτικής εξουσίας. Από την άλλη, ισχύει το τεκµήριο της αθωότητας. Και η Δικαιοσύνη πρέπει µεν να µείνει απερίσπαστη, αλλά ταυτόχρονα δεν είναι υπεράνω κριτικής. Η παραποµπή στη Βουλή της υπόθεσης µε τους 10 πολιτικούς προϋποθέτει να «έχουν προκύψει στοιχεία» (όπως ορίζει το Σύνταγµα), φυσικά σοβαρά στοιχεία. Οχι απλώς ν' ακουστεί το όνοµα ενός υπουργού στην ανάκριση. Χρειάζεται κάποια διασταύρωση, ιδίως όταν το όνοµα υπουργού ακούγεται από ανώνυµο µάρτυρα, που έχει κατά το νόµο µειωµένη αξιοπιστία. Η κατάθεσή του είναι απλώς ενισχυτική άλλων στοιχείων. Αυτά µπορεί να υπάρχουν -δεν το γνωρίζω. Τελικά, η κατάθεση που δηµιουργήθηκε έχει οξύνει υπέρµετρα τα πνεύµατα. Φτάσαµε στο πρωτάκουστο φαινόµενο πρωθυπουργός να µηνύει πρωθυπουργό. Φυσικά και έχει δικαίωµα να προσφεύγει στη Δικαιοσύνη. Αλλά αυτό φανερώνει σε τι οξύτητα, πόλωση και ακραία πολιτική αντιπαράθεση έχουµε φτάσει».

http://www.efsyn.gr/arthro/dikaio-i-syntheti-onomasia-adiko-i-apokleistikotita-toy-oroy-makedonia

[διονυσιος λορβας]

Εγω το ξαναλέω
Μακάρι μα το κάνουν σύνθετο και μην το έχουν σκέτο 

[averel dalton]

Αμεση Ανάλυση: Κερδίζει στο παιχνίδι των εντυπώσεων ο Ζάεφ



Ο Ζόραν Ζαεφ έχει πάρει φόρα, επικοινωνιακά τουλάχιστον. Μετά την αλλαγή των ονομάτων του αεροδρομίου και του διεθνούς αυτοκινητόδρομου, απ' όπου μάλιστα αφαίρεσε τις ταμπέλες με την ονομασία «Μέγας Αλεξανδρος», γκρέμισε τη νύχτα και ένα από τα δεκάδες αγάλματα με τα οποία ο Γκρουέφσκι είχε «πνίξει» το κέντρο της πόλης των Σκοπίων.

Μπορεί να μην αποκαθήλωσε τον ανδριάντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ακούμπησε όμως το «Αγιο Δισκοπότηρο» του Γκρουέφσκι, δηλαδή το πρόγραμμα «Σκοπια 2014», που ως στόχο του είχε μέσα από τα αγάλματα και τις κακόγουστες ρωμαϊκές αψίδες, να σφυρηλατήσει στο σλαβομακεδονικό στοιχείο την «μακεδονική συνείδηση». Και μένει να δούμε ποιες θα είναι οι αντιδράσεις εκ μέρους της εθνικιστικής αντιπολίτευσης και εάν η επιχείρηση αποκαθήλωσης του σχεδίου, θα έχει συνέχεια.

Σε κάθε περίπτωση με τις έως τώρα κινήσεις του ο Ζάεφ κερδίζει στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Ασφαλώς γιατί εμφανίζεται ως η πλευρά της διαπραγμάτευσης που προβαίνει σε υποχωρήσεις αφαιρώντας σύμβολα που -  κατά την Αθήνα - εκπέμπουν αλυτρωτισμό.

Σημασία δεν έχει εάν τα ονόματα και τα αγάλματα μπήκαν για να αποσυρθούν στη συνέχεια στη διαπραγμάτευση, αλλά το ότι τα Σκόπια είναι εκείνα που εμφανίζονται να προβαίνουν σε υποχωρήσεις ώστε να βρεθεί συμβιβαστική λύση.

Και αν στο τέλος αυτό δεν επιτευχθεί, τότε στο επικοινωνιακό πεδίο η εικόνα που θα έχει απομείνει είναι οτι ο Ζάεφ έκανε υποχωρήσεις, αλλά η Αθήνα ήταν η αδιάλλακτη, που ήθελε το «τομάρι» της αδύναμης χώρας και επομένως θα χρεωθεί, επικοινωνιακά τουλάχιστον, την ευθύνη του ναυαγίου.

Μέχρι στιγμής η «περσόνα» αυτής της διαπραγμάτευσης είναι δίχως αμφιβολία ο νεαρός πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ.

Αποκατέστησε τις σχέσεις με την Βουλγαρία υπογράφοντας σύμφωνο φιλίας, βελτίωσε το κλίμα με την Αλβανία και βεβαίως άνοιξε το παιχνίδι με την Ελλάδα για να βρεθεί λύση που θα φέρει την χώρα του σε ευρωατλαντική τροχιά. Επ' αυτού στην σύντομη θητεία του έχουν γίνει από πλευράς Σκοπίων τεράστια βήματα.

Μεταξύ άλλων ο Ζάεφ έχει δηλώσει ότι δέχεται σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, κάτι που δεν θυμάμαι να έχει διακηρύξει κανένας άλλος ηγέτης αυτής της χώρας. Δεν διατάζει να ξεκαθαρίσει, έστω δια του ΥΠΕΞ του, ότι δεν ζει με το όραμα του Βουκεφάλα, αποκαθηλώνει αλυτρωτικά σύμβολα, ταξιδεύει για «πικ νικ» στη Θεσσαλονίκη, σε αντίθεση με τον Γκρουέφσκι που αρνείτο επίμονα να «μαγαριστεί» ερχόμενος στην Ελλάδα έστω και για διακοπές, δείχνει αποφασισμένος να πάει σε λύση, αλλά θα ήταν λάθος να εκλάβουμε όλες αυτές τις κινήσεις, ως άτακτη υποχώρηση των Σκοπίων.

Ο Ζάεφ ξέρει ότι θα «ματώσει» - όπως θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε και εμείς ότι θα ματώσουμε αν θέλουμε να οδηγηθούμε σε λύση - αλλά δεν θα αφήσει να τον «γδάρει» η Αθήνα. Έχει και αυτός «λαό» και κοινή γνώμη, που διαθέτει, όπως και η δική μας, όρια ανοχής. Ο Βαρδάρης είναι και Ρουβίκωνας.

Έως ώρα πάντως με κινήσεις σαν τις τελευταίες, δείχνει να κερδίζει την συμπάθεια της διεθνούς κοινότητας η οποία σε αντίθεση με τον Γκρουέφσκι, του ανοίγει διάπλατα τις πόρτες, και τον ενθαρρύνει, όπως φάνηκε και από την τελευταία επίσκεψη του στο Βερολίνο και τις δηλώσεις της Γερμανίδας καγκελαρίου Ανγκελα Μερκελ. Το χειρότερο που έχουμε εμείς να κάνουμε είναι να θεωρούμε ότι θα διαπραγματευόμαστε εσαεί από θέση ισχύος.

Προς το παρόν από την Αθήνα δίνεται η εντύπωση μιας επανάπαυσης και σιγουριάς στις γνωστές γραμμές, που όμως ανά πάσα στιγμή μπορεί να αρχίσουν να ξεθωριάζουν. Ας ελπίσουμε ότι θα υπάρξει λύση γιατί αν εξελιχθεί η διαπραγμάτευση σε ναυάγιο, τότε το πιθανότερο, είναι ότι θα το χρεωθούμε εμείς.

Και σε μια τέτοια περίπτωση κινήσεις του Ζάεφ, όπως αυτές με τα αγάλματα και τις ταμπέλες, θα έχουν παίξει τον ρόλο τους, χωρίς να σημαίνει ότι γίνονται επί τούτου.     

http://www.kathimerini.gr/950033/article/epikairothta/politikh/amesh-analysh-kerdizei-sto-paixnidi-twn-entypwsewn-o-zaef?platform=hootsuite

[pontikos69]

Απομακρύνονται αγάλματα που παραπέμπουν σε αλυτρωτισμό από το κέντρο των Σκοπίων




Μετά την μετονομασία του αεροδρομίου και του εθνικού αυτοκινητόδρομου Σκοπίων-Θεσσαλονίκης, η κυβέρνηση Ζάεφ ξεκίνησε τη νύχτα την αποκαθήλωση αγαλμάτων από τον κέντρο της πόλης των Σκοπίων.

Στις 3 τα ξημερώματα γερανοί του Δήμου, κατέβασαν από τον χώρο μπροστά στο κτίριο του Ανωτάτου Δικαστηρίου, στο κέντρο της πόλης, τον ανδριάντα, μιας εμβληματικής για το σλαβομακεδονικό εθνικισμό, μορφής, του Αντον Γιανεφ, με το προσωνύμιο "Κιόσετο", όπως ήταν περισσότερο γνωστός.





Ο Γιανεφ ήταν στέλεχος του VMRO του 19ου αιώνα επιφορτισμένο με την εσωτερική εκκαθάριση (εξόντωση) των πολιτικών αντιπάλων της οργάνωσης και ο ανδριάντας του είχε τοποθετηθεί στον χώρο στις 7 Σεπτεμβρίου του 2014 στο πλαίσιο του σχεδίου εξαρχαϊσμού που υλοποιούσε ο Γκρουεφσκι με την επωνυμία "Σκόπια 2014".

Την φιλοτέχνησή του φέρεται να έχει χρηματοδοτήσει μια οργάνωση με την επωνυμία «Αιγαιατες κάτοικοι Σκοπιας-Αχλάδας-Παπαδιάς», χωριά του νομού Φλώρινας.

Υπενθυμίζεται ότι από την Αχλάδα έλκει την καταγωγή του ο τέως πρωθυπουργός Νικόλα Γκρουέφσκι, εμπνευστής του σχεδίου δια του οποίοι "πλημμύρισε" με ανδριάντες αρχαίων, βυζαντινών και μεταβυζαντινών προσωπικοτήτων, ρωμαϊκές αψίδες, ακόμα και τριήρεις στην κοίτη του Βαρδάρη τον κέντρο της πόλης των Σκοπίων.

Ο Ζάεφ είχε εναντιωθεί σφόδρα στην υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου και μάλιστα είχε δηλώσει με την ανάληψη της εξουσίας ότι το όλο θέμα θα επανεξεταστεί.

Έτσι, σε μια κίνηση που δεν υπολείπεται συμβολισμού, μετά το κατέβασμα των πινακίδων στο αεροδρόμιο και τον αυτοκινητόδρομο έστειλε τη νύχτα μηχανήματα και αποκαθήλωσαν τον ανδριάντα τον οποίο μετέφεραν σε εγκαταλειμμένο εργοστάσιο τις παρυφές της πόλης.

Μένει να φανεί εαν η επιχείρηση "αποσυμφόρησης" του κέντρο των Σκοπίων από τα θηριώδη αγάλματα και τις μάλλον κακόγουστες αρχαίες κτιριακές κατασκευές, θα έχει και συνέχεια ή ήταν μια κίνηση "γοητείας" προς την ελληνική πλευρά στο πλαίσιο της εν εξελίξει διαπραγμάτευσης.


http://www.kathimerini.gr/949998/article/epikairothta/kosmos/apomakrynontai-agalmata-poy-parapempoyn-se-alytrwtismo-apo-to-kentro-twn-skopiwn?platform=hootsuite

[roumanofilos]

Εγώ ξενέρωσα που και η Ρουμανία τους αναγνώρισε ως 'μακεδόνες'  t2335.gif

[pontikos69]

Πρόταση συμφωνίας επτά σημείων



Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει τις τελευταίες ημέρες στα χέρια του μια πρόταση συμφωνίας για τη λύση της διαφοράς με τα Σκόπια. Οπως αναφέρουν καλά πληροφορημένες πηγές, η πρόταση λύσης είναι συνολική, περιλαμβάνει απαντήσεις σε όλα τα επιμέρους ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις των δύο χωρών, αλλά και την ίδια την πορεία της ΠΓΔΜ προς τους διεθνείς οργανισμούς. Οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι είτε η πρόταση θα εγκριθεί συνολικά είτε απλώς δεν θα προχωρήσει σε κανένα από τα υπό συζήτηση θέματα, παραπέμποντας, μάλιστα, στις πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού της ΠΓΔΜ Ζόραν Ζάεφ περί σύγκλισης σε τρία από τα επτά σημεία. Ο κ. Τσίπρας και ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς είχαν πυκνές επαφές τις τελευταίες δύο εβδομάδες προκειμένου, αφενός ο πρωθυπουργός να ενημερωθεί για την πρόοδο των διαπραγματεύσεων, αφετέρου να είναι έτοιμος να εξηγήσει στους Ευρωπαίους εταίρους τι κρύβεται πίσω από την επιχείρηση «γοητείας» στην οποία έχει αποδυθεί σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της ΠΓΔΜ.

Ενα άλλο θέμα είναι, βεβαίως, αν ο κ. Ζάεφ θα αποδεχθεί την πρόταση που έχει ο κ. Τσίπρας. Από την πλευρά της ΠΓΔΜ, πάντως, καλλιεργείται η αίσθηση ότι ο πρωθυπουργός της χώρας έχει, ως αυτή τη στιγμή, σχετική ανοχή και από την αντιπολίτευση ως προς τους χειρισμούς του στην ονοματολογική διαφορά με την Ελλάδα.

Πρόκειται βεβαίως για κρίσιμη διατύπωση, καθώς στα Σκόπια έχει εμπεδωθεί σε σημαντικό βαθμό η άποψη ότι η διαπραγμάτευση αφορά μόνο το όνομα.

Βέβαια, οι δημόσιες δηλώσεις του κ. Ζάεφ μαρτυρούν άλλα. Η πρόταση που έχει στα χέρια του ο κ. Τσίπρας αφορά και τα επτά σημεία τα οποία διαπραγματεύονται οι δύο χώρες: Πρώτον την ονομασία, δεύτερον το εύρος χρήσης της, τρίτον τη γλώσσα, τέταρτον την ταυτότητα, πέμπτον τις εμπορικές χρήσεις, έκτον και έβδομον, συντμήσεις και ακρωνύμια. Η ταυτότητα και η γλώσσα περιγράφονται, εμμέσως πλην σαφώς, από την πλευρά της ΠΓΔΜ ως «αδιαπραγμάτευτα» σημεία. Η τακτική, επαναλαμβανόμενη αναφορά σε λύση που θα σέβεται την «αξιοπρέπεια» και των δύο πλευρών από τον κ. Ζάεφ, αλλά και τον πρόεδρο της χώρας Γκιόργκι Ιβάνοφ και τον υπουργό Εξωτερικών Νίκολα Ντιμιτρόφ, δεν είναι τυχαία και συνδέεται ακριβώς με αυτή τη διάσταση. Οι δύο πλευρές φαίνεται να συμφωνούν απολύτως στο χρονοδιάγραμμα, ιδιαίτερα με την ανάγκη η προεργασία στα επιμέρους σημεία της συμφωνίας να έχει ολοκληρωθεί ει δυνατόν μέσα στον Μάρτιο, και σίγουρα πριν από τα μέσα Απριλίου.

Αν και από την Αθήνα διαμηνύεται σε όλους τους τόνους ότι δεν δέχεται «σαλαμοποίηση» της λύσης, είναι σαφές πως υπάρχουν ορισμένες πτυχές που μπορεί μεν να συμφωνηθούν, θα απαιτηθεί, δε, αρκετά σημαντικό χρονικό διάστημα ώσπου να ολοκληρωθούν. Ενα από αυτά τα παραδείγματα αφορά την τυποποίηση και συγκεκριμένα το ISO 3166-1 που είναι το βασικό κριτήριο του Διεθνούς Οργανισμού Τυποποίησης (ISO), διά του οποίου προσδιορίζονται οι συντομογραφίες κάθε χώρας. Για την περίπτωση της ΠΓΔΜ αυτές οι συντομογραφίες είναι MK και MKD (υπάρχει και μια τρίτη, αριθμητική, αλλά δεν αφορά ιδιαίτερα τη διαπραγμάτευση), οι οποίες, βεβαίως, παραπέμπουν ευθέως στο όνομα «Μακεδονία». Αυτές επηρεάζουν και τις εμπορικές χρήσεις, για την τροποποίηση των οποίων υπάρχει, επίσης, σοβαρότατη αντίσταση μέσα στην ΠΓΔΜ, καθώς μια τέτοια συμφωνία θα σήμαινε κάποιες σημαντικές αλλαγές ιδιαίτερα σε εξαγώγιμα προϊόντα όπως το κρασί.

Επίσης, υπάρχουν ορισμένες λεπτομέρειες, όπως π.χ. ο εθνικός ύμνος της γειτονικής χώρας, ο οποίος εμπεριέχει ορισμένες αλυτρωτικές αναφορές. Επί τούτου, φαίνεται ότι υπάρχει και εσωτερικό θέμα, καθώς στους στίχους του εθνικού ύμνου περιλαμβάνονται τα ονόματα όλων όσοι θεωρούνται ιστορικές μορφές για τους Σλαβομακεδόνες, δίχως να υπάρχει αναφορά στην ανάλογη παρουσία της αλβανικής κοινότητας της ΠΓΔΜ.

Ο εθνικός ύμνος είναι, προφανώς, δευτερεύον ζήτημα για τη διαπραγμάτευση, όχι όμως και εκείνο της ιθαγένειας, καθώς αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε κατάρρευση των συζητήσεων. Και τούτο διότι η ΠΓΔΜ θα έπρεπε να δρομολογήσει, σε εύθετο αλλά όχι πολύ μακρινό χρονικό ορίζοντα, αλλαγή όλων των κρατικών εγγράφων ταυτοπροσωπίας (ταυτότητες, διαβατήρια, διπλώματα οδήγησης).

Υπάρχει, επίσης, μια προσπάθεια να βρεθούν συμβολισμοί που θα οδηγήσουν στη βελτίωση του κλίματος. Εκτός απροόπτου, προς το τέλος της εβδομάδας αναμένεται να πραγματοποιηθεί, τελικά, το απευθείας αεροπορικό ταξίδι του κ. Κοτζιά από την Αθήνα προς τα Σκόπια με κρατικό αεροσκάφος, προκειμένου να καταγραφεί η πρώτη σχετική πτήση έπειτα από περισσότερα από 12 χρόνια. Σύμφωνα με πληροφορίες, το συγκεκριμένο ταξίδι δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμα αποκλειστικά και μόνο λόγω του πρακτικού σκέλους της απομάκρυνσης όλων των πινακίδων από το αεροδρόμιο των Σκοπίων, αλλά και από τον κεντρικό αυτοκινητόδρομο της χώρας.

«Επικίνδυνες» ομοιότητες με το παρελθόν

Οσοι έχουν παρακολουθήσει τις επανειλημμένες προσπάθειες επίλυσης του Μακεδονικού βλέπουν ορισμένες «επικίνδυνες» ομοιότητες με το παρελθόν. Αυτές αφορούν, κυρίως, την επιχείρηση δημοσίων σχέσεων της ηγεσίας της ΠΓΔΜ προς το εξωτερικό. Ο κ. Ζάεφ έχει συναντήσει την Αγκελα Μέρκελ, τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ενώ στο δικό του επίπεδο, του υπουργού Εξωτερικών, ο κ. Ντιμιτρόφ έχει «οργώσει» την Ευρώπη, προκειμένου να παρουσιάσει τις θέσεις και –κυρίως– την εκδοχή των Σκοπίων περί διαλλακτικότητας. Τον κ. Ζάεφ βοηθάει ιδιαίτερα η εικόνα πλήρους αντίθεσης με τον προκάτοχό του Νίκολα Γκρούεφσκι, ο οποίος έχει στιγματιστεί στη Δυτική Ευρώπη ως εθνικιστής, αλλά και οι επικοινωνιακές, ορατές παντού αποκαθηλώσεις ανδριάντων και αφαιρέσεις πινακίδων...

http://www.kathimerini.gr/950533/article/epikairothta/politikh/protash-symfwnias-epta-shmeiwn?platform=hootsuite

[大日本帝國]

Κόντρες για το ονοματολογικό των Σκοπίων στο δημοτικό συμβουλίο Θεσσαλονίκης
«Είναι εμφανές ότι η διοίκηση έχει δυσανεξία ή αλλεργία όταν μιλάμε για εθνικά θέματα»




Αντιπαράθεση για το ονοματολογικό της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας (πΓΔΜ) σημειώθηκε στη διάρκεια της συνεδρίασης του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης, απόντος του δημάρχου, Γιάννη Μπουτάρη, ο οποίος πρόσφατα υποβλήθηκε σε επέμβαση αγγειοπλαστικής.

Η διοικούσα παράταξη κατέθεσε πρόταση ψηφίσματος για το ονοματολογικό της πΓΔΜ με τον επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, Σταύρο Καλαφάτη, να επιτίθεται στη διοίκηση του Γιάννη Μπουτάρη.

«Είναι εμφανές ότι η διοίκηση έχει δυσανεξία ή αλλεργία όταν μιλάμε για εθνικά θέματα και ειδικά για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων», είπε ο κ.Καλαφάτης, υπογραμμίζοντας πως η παράταξη των Εντάξει «θα κρατήσουν ζωντανό το συγκεκριμένο ζήτημα όσο και αν θέλετε ως διοίκηση να το αποφύγετε. Θα έχουμε κάθε εβδομάδα ψηλά στην ατζέντα το σκοπιανό».

'Οσο για το ψήφισμα, ο κ. Καλαφάτης κατηγόρησε τους δημοτικούς συμβούλους της διοικούσας παράταξης ότι συντάσσονται με τις «ανιστόρητες και απαράδεκτες» απόψεις του δημάρχου και τους κάλεσε να πάρουν θέση. «Τώρα πάτε να τον ξεπλύνετε με ένα ψήφισμα; Τι κάνατε όταν πρότεινε ως όνομα το Νέα Μακεδονία;», είπε χαρακτηριστικά.

«Ζητήθηκε από τον κ. Καλαφάτη τις προηγούμενες ημέρες και μέσω συνέντευξης Τύπου η παραίτηση του δημάρχου, Γιάννη Μπουτάρη. Οι δήμαρχοι δεν παραιτούνται έτσι, είναι θεσμός. Εκλέγονται και δοκιμάζεται όλη τους η δράση για την πόλη. Και όταν πάει ο κόσμος στην κάλπη τους ψηφίζει. Και θα δούμε τι θα γίνει το 2019», υποστήριξε η πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, Καλυψώ Γούλα.

«Συνεχίζουμε το έργο για το οποίο εκλεγήκαμε με τη ψήφο του 2010 και με μεγαλύτερο ποσοστό το 2014», πρόσθεσε η κ.Γούλα υπερασπιζόμενη το έργο της διοίκησης του Γιάννη Μπουτάρη. Συμπλήρωσε δε πως «δεν είναι εδώ να δούμε ποιος είναι περισσότερο πατριώτης» αναφορικά με το σκοπιανό και κάλεσε το δημοτικό συμβούλιο να εκδώσει ομόφωνο ψήφισμα καταδικάζοντας τις ύβρεις σε βάρος προς το πρόσωπο του δημάρχου.

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο, στην τοποθέτηση της επικεφαλής της ελάσσονος αντιπολίτευσης, Ρίας Καλφακάκου, για το ίδιο θέμα σημειώθηκε αντιπαράθεση με τον Σταύρο Καλαφάτη. Η κ.Καλφακάκου τον κατηγόρησε για «εθνικισμό», με τον κ.Καλαφάτη να της απαντάει: «Τολμάτε να με κατηγορείτε για εθνικισμό όταν επιχειρηματολόγησα; Αγαπώ την πατρίδα μου και παλεύω γι αυτή».

«Ενας λόγος διχαστικός και εθνικιστικός δεν βοηθάει ούτε στο δημοτικό συμβούλιο», είπε η κ.Καλφακάκου, προσθέτοντας πως «οι σοβαρές προτάσεις είναι λύση του ζητήματος μ' ένα γειτονικό κράτος που πρέπει να βρει ένα όνομα για να πάψει αυτό το ρεζιλίκι στην Ευρώπη. Να το έχουν αναγνωρίσει οι περισσότεροι ως σκέτο Μακεδονία και εμείς να το λέμε Σκόπια».

Ο δημοτικός σύμβουλος της παράταξης Λαϊκή Συσπείρωση, Μιχάλης Κωνσταντινίδης, μίλησε για ένα «ζήτημα που σέρνεται και ξαναέρχεται και επιχειρήματα δεν έχουμε», ενώ η Μόνικα Αϊβάζογλου από τις Γειτονιές σε Δράση υποστήριξε πως «ο δήμος δεν πρέπει να πάρει θέση, προτείνοντας έστω και έμμεσα μια πρόταση». Ο Κωνσταντής Σεβρής από την παράταξη Μένουμε Θεσσαλονίκη είπε πως «ο Γιάννης Μπουτάρης στο θέμα του ονοματολογικού ξεπέρασε κάθε λεπτό όριο στη θεσμική του ιδιότητα».


http://www.newsbeast.gr/greece/arthro/3346796/kontres-gia-to-onomatologiko-ton-skopion-sto-dimotiko-simvoulio-thessalonikis

[giannismpam]

Άρχισαν τα όργανα και τους εθνικιστες σκοπιανούς εδω http://www.kathimerini.gr/950964/article/epikairothta/kosmos/pgdm-sygkentrwsh-sta-skopia-me-aithma-th-mh-allagh-ths-onomasias?platform=hootsuite και κάψαν και ελληνική σημαία.

[luke cage]

Δίκες Πολιτικών Διώξεων Αντιεθνικιστικού λόγου για το Μακεδονικό, 1992-1993







Α) Σε μαύρο φόντο

Η επαναφορά του Μακεδονικού στην επικαιρότητα αναβίωσε μνήμες άγριας καταστολής, την περίοδο 1992 – 1993, σε βάρος όσων, Ελλήνων ή Σλαβομακεδόνων, τόλμησαν να εκφέρουν μια διαφορετική άποψη απέναντι στον εθνικιστικό πανζουρλισμό των τότε συλλαλητηρίων, από τα οποία μόνο το Κ.Κ.Ε. και η εξωκοινοβουλευτική αριστερά απείχαν.

Ηταν μία ιστορική συγκυρία παγκόσμιας ανατροπής του μεταπολεμικού κόσμου που είχε οικοδομηθεί, κατάρρευσης του «υπαρκτού» σοσιαλισμού, κυριαρχίας της Νέας Τάξης Πραγμάτων και της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, αμφισβήτησης κάθε σοσιαλιστικής προοπτικής, επιβολής θεωριών για το τέλος της εργατικής τάξης και βέβαια αναβάθμισης κάθε εθνικιστικού, σκοταδιστικού, θρησκευτικού και αντιδραστικού ρεύματος. Μία μαύρη δεκαετία βρισκόταν ακόμα στην αρχή της.

Στην Ελλάδα, με πρόσφατα τα αποτυπώματα όχι μόνο από τις εισαγόμενες, αλλά και τις εγγενείς περιπέτειες της αριστεράς από τη συγκυβέρνηση Τζανετάκη, τη διάσπαση του Κ.Κ.Ε. αρχικά με την αποχώρηση του Ν.Α.Ρ. και ολόκληρης σχεδόν της νεολαίας του και στη συνέχεια την προσχώρηση της πλειοψηφίας των στελεχών του στον Συνασπισμό, ο τελευταίος, που φαινόταν να εκφράζει προοπτικά το μεγαλύτερο μέρος της, έδειξε άλλη μία φορά τη μετάλλαξή του προσχωρώντας στο μπλόκ των εθνικιστικών δυνάμεων, που βρήκαν ευκαιρία να συγκροτήσουν «εθνική πολιτική» απαγορεύοντας όχι μόνο στη γειτονική χώρα να αυτοπροσδιορισθεί με το όνομά της, αλλά και κάθε φωνή υπεράσπισης του δικαιώματός της στο όνομα.

Και όχι ότι υπήρχε κανείς που να τολμήσει να διοργανώσει αντιεθνικιστικά συλλαλητήρια. Ούτε το ασθενικότερο από ποτέ και με αβέβαιη προοπτική επιβίωσης Κ.Κ.Ε, ούτε η μικρή εξωκοινοβουλευτική αριστερά είχαν τη δύναμη να πάνε τόσο κόντρα στο ρεύμα. Ακόμα και το μοίρασμα μιας προκήρυξης αντιμετωπιζόταν ως προδοτική και βέβαια αξιόποινη πράξη.

Διώξεις και συλλήψεις λοιπόν όσων υποστήριζαν ότι υπάρχει μακεδονική μειονότητα που καταπιέζεται στην Ελλάδα, από δικαστήρια της Φλώρινας («Ουράνιο Τόξο», Μπούλεφ, Σιδηρόπουλος κ.α.), ή όσων υποστήριξαν το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού στο όνομα. Δίκες και στην Αθήνα, με παρουσία ομάδων τραμπούκων που υπό την κάλυψη της αστυνομίας προπηλάκιζαν και επιτίθονταν σε κατηγορούμενους, μάρτυρες υπεράσπισης και δικηγόρους μέσα και έξω από τα δικαστήρια, και απηνής δίωξη του διαφορετικού πολιτικού λόγου μέσα από διάφορα νομικά προσχήματα.

Ευτυχώς όμως και δικαστικές αίθουσες γεμάτες μέχρι αργά τη νύχτα (τότε οι δίκες δεν σταματούσαν το μεσημέρι) από θαρραλέους συμπαραστάτες.

Β) Δίκες και αποτελέσματα

Στην Αθήνα τρεις μεγάλες δίκες έγιναν την περίοδο εκείνη, ενάντια σε μέλη οργανώσεων και συλλογικοτήτων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που τόλμησαν, με διάφορους τρόπους, να αρθρώσουν ένα διαφορετικό πολιτικό λόγο, από εκείνο τον οποίο επέτρεπαν οι εθνικές προτεραιότητες της εποχής :

Η δίκη των μελών της Ο.Σ.Ε. η δίκη των μελών της Ο.Α.Κ.Κ.Ε. και η δίκη των μελών της Α.Α.Σ:

1) Δίκη Ο.Σ.Ε. («Οργάνωση Σοσιαλιστική Επανάσταση», πρόδρομος του σημερινού Σ.Ε.Κ.)

Όσον αφορά τη δίκη της Ο.Σ.Ε. δεν έχω να παραθέσω ιδιαίτερη πληροφόρηση, καθώς δεν ανήκα στους συνηγόρους υπεράσπισής της και δεν την έζησα από κοντά. Έχουν γραφτεί πάρα πολλά άλλωστε τον τελευταίο καιρό, με αφορμή την αναβίωση της επικαιρότητας. Γεγονός είναι ότι, μετά από αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη του χουντικού εισαγγελέα Ανδρεουλάκου, πέντε μέλη της Ο.Σ.Ε. δικάστηκαν τον Μάιο 1993, κατηγορούμενοι για διασπορά ψευδών ειδήσεων, δια του τύπου τελεσθείσα, για το βιβλίο με τον τίτλο «Η κρίση στα Βαλκάνια, το Μακεδονικό και η Εργατική Τάξη» που εξέδωσαν τον Μάρτιο 1992.

Παρά το ότι κατάφεραν να αθωωθούν στον πρώτο βαθμό ίσως εξ αιτίας του ότι το πολιτικό κλίμα είχε αμβλυνθεί και η κυβέρνηση Μητσοτάκη όδευε προς την κατάρρευση, πράγμα που δεν είχε συμβεί στις άλλες δύο δίκες που είχαν διεξαχθεί πριν ένα χρόνο, η διωκτική και εκδικητική μανία της Εισαγγελίας ήταν τόση ώστε ασκήθηκε έφεση «υπέρ του νόμου» από τον Εισαγγελέα Εφετών κατά της απαλλακτικής απόφασης και η υπόθεση πήγε ξανά στο ακροατήριο, όπου το Νοέμβριο 1994, κάτω από νέες πολιτικές και νομοθετικές συνθήκες (βλ. παρακάτω), η ποινική δίωξη έπαυσε και η υπόθεση τέθηκε στο αρχείο.

2) Δίκη Ο.Α.Κ.Κ.Ε. (Οργάνωση για την Ανασυγκρότηση του Κ.Κ.Ε.):

Η δίκη αυτή, πρώτη χρονικά από τις τρεις δίκες που αναφέρονται στο παρόν, είχε ως κατηγορούμενους έξι μέλη της Ο.Α.Κ.Κ.Ε. (Θόδωρος Παγωμένος, Διονύσης Γουρνάς, Σωτηρία Αδαμακοπούλου, Στέργιος Γκιουλάκης, Άννα Στάη και Κωνσταντίνος Κούτελος), οι οποίοι συνελήφθηκαν επ' αυτοφώρω στις 10/1/1992 να κολλούν στο κέντρο της Αθήνας εφημερίδα τοίχου με την επικεφαλίδα «Όχι στο σωβινισμό, να αναγνωρισθεί η Σλαβική Μακεδονία», και διώχθηκαν, καθώς αυτή ανέγραφε μεταξύ άλλων:

    «Τα δύο μπλοκ των ληστών κυβέρνησης και αντιπολίτευσης... αυτοί που έχουν φερθεί με ψευτιά και θράσος απέναντι στον ελληνικό λαό, είναι εξίσου ψεύτες και θρασείς στις διεθνείς τους σχέσεις. Σκύβουν το κεφάλι στους ισχυρούς και ποδοπατούν τους αδύναμους... Έλληνες πατριώτες, δημοκράτες... τσακίστε τους πολεμοκάπηλους των τριών κομμάτων».

                   ΤΑ ΝΕΑ, 11/1/1992

Το περιεχόμενο της αφίσας κρίθηκε ότι στοιχειοθετεί τα αδικήματα (όλα μετεμφυλιακά φρονηματικά πλημμελήματα):

1. Της με πρόθεση, έκθεσης σε κίνδυνο διατάραξης των φιλικών σχέσεων του ελληνικού κράτους με ξένο κράτος (Π.Κ. 141),

2. Της περιύβρισης αρχής (Π.Κ. 181),

3. Της διασποράς ψευδών ειδήσεων (Π.Κ. 191),

4. Της απόπειρας πρόκλησης διέγερσης των πολιτών σε αμοιβαία διχόνοια και βιαιοπραγίες (Π.Κ. 192), και

5. Της παράβασης του ν. 1491/1984 (παράνομη αφισοκόλληση).

Οι κατηγορούμενοι συνελήφθησαν στις 10-1-1992 και δικάστηκαν στις 27, 28 και 29-1-1992, όντας κρατούμενοι χωρίς να αφεθούν ελεύθεροι, δηλαδή 18-19 ημέρες για πλημμελήματα. Στη δίκη, που διεξαγόταν από το πρωί μέχρι το βράδυ τις τρεις αυτές μέρες, συνήγοροι υπεράσπισης ήταν (αναφέρονται κατά σειρά δικηγορικής αρχαιότητας): Κώστας Νταϊλιάνας, Παύλος Αθανασόπουλος, Αναστασία Χριστοδουλοπούλου, Γιάννα Κούρτοβικ, Μαριάννα Παπαδάκη, Κώστας Διάκος, Αλέκα Ζορμπαλά, Πολύδωρος Τακόπουλος, Κώστας Παπαδάκης.

Η δίκη ξεκίνησε με υποβολή αιτήματος αναβολής αφενός για να προσέλθουν δύο απόντες διεθνολόγοι μάρτυρες του κατηγορητηρίου (Κώστας Αιλιανός και Χρήστος Ροζάκης) και αφετέρου διότι το κλίμα δεν επέτρεπε την ομαλή διεξαγωγή της δίκης, αφού στους διαδρόμους και στους προθαλάμους τραμπούκοι και φασίστες επιτέθηκαν σε μέλη της Ο.Α.Κ.Κ.Ε. Το αίτημα διατυπώθηκε και γραπτά στα πρακτικά, φυσικά απορρίφθηκε και η αποτυχημένη υποβολή του στοίχησε 10.000 δρχ δικαστικά έξοδα σε βάρος κάθε κατηγορουμένου, που επιβλήθηκαν, σύμφωνα με ελεεινή διάταξη που είχε θεσπιστεί από την κυβέρνηση Μητσοτάκη (ν. 1941/1991) και επέβαλε, ως τιμωρία, ποσό δικαστικών εξόδων για κάθε αίτημα που υποβάλλεται σε ποινικό δικαστήριο και απορρίπτεται. Κυκλοφορούσε και σχετικό ανέκδοτο στη διάρκεια των δικών από τους προέδρους, όταν οι συνήγοροι άρχιζαν να υποβάλουν αιτήματα: «κ. συνήγορε, διατυπώνετε αίτημα η ευχή;», με τους συνηγόρους έντρομους να απαντούν «ευχή φυσικά» για να γλυτώσουν το πρόστιμο.

Έτσι η δίκη ξεκίνησε με δύο μάρτυρες κατηγορίας αστυνομικούς, στους οποίους εναποτέθηκε το βάρος να στηρίξουν την εθνική πολιτική ενάντια στο περιεχόμενο της αφίσας, ενώ ως μάρτυρες υπεράσπισης κατέθεσαν οι Μιχάλης Παπαγιαννάκης, Γιάννης Τζανετάκος, Δημήτρης Δεσύλλας, Ηλίας Ζαφειρόπουλος.

Στη συνέχεια προσήλθε ο απών στην έναρξη καθηγητής Διεθνούς Δικαίου Χρήστος Ροζάκης, ως «μάρτυρας κατηγορίας», που όμως υπεραμύνθηκε του δικαιώματος εκφοράς του πολιτικού λόγου και δεν στήριξε το κατηγορητήριο.

Ακολούθησαν και άλλοι μάρτυρες υπεράσπισης: Αλέκος Φλαμπουράρης, Νίκος Γιαννόπουλος, Άγγελος Ελεφάντης, Ελένη Λαδά, Χρήστος Μπίστης, Πέτρος Περάκης, Κώστας Λιακόπουλος και Γεράσιμος Σέρβος.

Ολοι υπεράσπισαν το δικαίωμα του πολιτικού λόγου και τη στάση της αριστεράς ιστορικά, ενώ έξοχα ηρωική στάση αρχής και χωρίς υποχωρήσεις επέδειξαν τόσο οι κατηγορούμενοι, όσο και οι σύντροφοί τους μάρτυρες υπεράσπισης. Η ίδια η Ο.Α.Κ.Κ.Ε. κατέθεσε και έγγραφη πολιτική δήλωση, που καταχωρήθηκε στα πρακτικά.

Τελικά το δικαστήριο (Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών) με την υπ' αριθμ. 7731Α/29-1-1992 απόφασή του, κήρυξε ένοχους κατά πλειοψηφία, (πράγμα που σημαίνει ότι ένας από τους τρεις δικαστές μειοψήφησε και τάχθηκε υπέρ της αθώωσής τους για όλα) για τρείς από τις πέντε κατηγορίες: περιύβριση αρχής, απόπειρα πρόκλησης αμοιβαίας διχόνοιας μεταξύ των πολιτών και παράνομη αφισοκόλληση, τους αθώωσε για τις δύο λοιπές κατηγορίες. και τους επέβαλε συνολική, κατά συγχώνευση, ποινή εξήμισυ μήνες για τις πράξεις που καταδικάστηκαν και τους άφησαν ελεύθερους αφού άσκησαν έφεση. Ηταν μία μεγάλη νίκη για τα δεδομένα που διεξαγόταν η δίκη. Και δεν θα ξεχάσω ότι ξημερώματα σχεδόν που τέλειωνε η δίκη, ώρα 4.00 π.μ. τα ταλαιπωρημένα και εξαντλημένα από την πολυήμερη δοκιμασία της δίκης μέλη της Ο.Α.Κ.Κ.Ε. είχαν την ευγενή απαίτηση να συνοδεύσουν δικηγόρους και μάρτυρες μέχρι να βρούν όχημα για να τους προφυλάξουν από τυχόν επίθεση φασιστών.

3. Δίκη Α.Α.Σ – Αντιπολεμική Αντιεθνικιστική Συσπείρωση (συλλογικότητα – επιτροπή που συγκροτήθηκε από την Κίνηση για την Υπεράσπιση Πολιτικών Δικαιωμάτων και άλλες οργανώσεις – ανάμεσα σε αυτές και η Ο.Α.Κ.Κ.Ε. – και ανένταχτους της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς τότε)

Λίγους μήνες μετά τη σκυτάλη της καταστολής αναλάμβαναν τέσσερα μέλη της Α.Α.Σ, τα οποία στις 4/4/1992 έκαναν το έγκλημα να μοιράζουν προκήρυξη της ΑΑΣ με τον τίτλο «Οι Γειτονικοί λαοί δεν είναι εχθροί μας. Όχι στον Εθνικισμό και στον Πόλεμο» και με ανάλογο περιεχόμενο.

Πρόκειται για τους Μαρία Καλογεροπούλου, Χριστίνα Τσαμουρά, Ευαγγελία Σωτηροπούλου και Στρατή Μπουρνάζο. Δίκη και εδώ πολύ σύντομα, ευτυχώς όχι κάτω από συνθήκες κράτησης, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών στις 4-5-1992 για από κοινού παράβαση:

1. Της με πρόθεση, έκθεσης σε κίνδυνο διατάραξης των φιλικών σχέσεων του ελληνικού κράτους με ξένο κράτος (Π.Κ. 141),

2. Της διασποράς ψευδών ειδήσεων (Π.Κ. 191) και

3. Της διέγερσης των πολιτών σε αμοιβαία διχόνοια και βιαιοπραγίες (Π.Κ. 192),

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, τα αποδοθέντα αδικήματα εφέροντο ως τελεσθέντα δια του τύπου.

Ο χαρακτηρισμός αυτός, που ποτέ άλλοτε δεν είχε αποδοθεί σε προκήρυξη (ούτε καν στην εφημερίδα τοίχου της Ο.Α.Κ.Κ.Ε. λίγους μήνες πριν) δεν ήταν τυχαίος. Προφανώς υπηρετούσε την ανάγκη ταχείας εκδίκασης και αποφυγής αναβολών υπό την πίεση των σύντομων χρονικών ορίων παραγραφής (18 + 24 = 42 μήνες, αντί 5+3 = 8 χρόνια που ισχύει για τα λοιπά πλημμελήμματα), που προέβλεπε ο διαβόητος «μεταξικός» νόμος περί τύπου (άρθρο 47 ν. 1092/1938), που βέβαια ισχύει μέχρι και σήμερα.

Μόνο που η επινόηση αυτή, όπως θα δούμε παρακάτω, τελικά λειτούργησε αντίστροφα.

Συνήγοροί τους οι Παύλος Αθανασόπουλος, Κώστας Διάκος, Αλέκα Ζορμπαλά, Πολύδωρος Τακόπουλος και Κώστας Παπαδάκης (σύμφωνα με τα πρακτικά, αλλά ήταν και η Γιάννα Κούρτοβικ, που από παραδρομή δεν αναγράφεται).

Αποδεικτικό υλικό η προκήρυξή τους, σε συνδυασμό με τις ένορκες βεβαιώσεις των αστυνομικών, που απλώς βεβαίωναν τη διανομή της και τη σύλληψη των δραστών.

Μάρτυρες υπεράσπισης: Γιώργος Παπανδρέου, Φώτης Κουβέλης, Δημήτρης Δεσύλλας, Αντώνης Λιάκος, Γιάννης Τζανετάκος, Πάνος Κοσμάς, Τάσος Κωστόπουλος, Βασίλης Παπαστεργίου.

Η στάση των κατηγορουμένων και σε αυτή τη δίκη ήταν στάση αρχής και υπεράσπισης του πολιτικού τους λόγου.

Η δίκη, της οποίας το αποτέλεσμα φαινόταν προδιαγεγραμμένο από την αρχή κατέληξε σε μία βαριά καταδίκη και των τεσσάρων και για τα τρία αδικήματα και συνολική ποινή 19 μηνών με την υπ' αριθμ. 36303/4-5-1992 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών.

4) Αλλαγή συγκυρίας και δίκες στο εφετείο

Συνεχίζεται σε Β' μέρος.............

[luke cage]

Όπως προαναφέρθηκε, οι πρώτες αυτές δύο δίκες συνέπεσαν με την κορύφωση της εθνικιστικής έξαρσης και προτού αναγκαστεί η ελληνική πλευρά να υποχωρήσει και να δεχτεί την ενδιάμεση ονομασία και όπως ήταν φυσικό διεξήχθησαν κάτω από ένα κλίμα τρομοκρατίας, ακόμα και στους περιβάλλοντες χώρους του δικαστηρίου και φυσικά κάτω από την πίεση αυτή κατέληξαν σε καταδικαστικά αποτελέσματα.

Στη συνέχεια η κυβέρνηση Μητσοτάκη έπεσε και στις βουλευτικές εκλογές που έγιναν στις 10 Οκτωβρίου 1993 τη θέση της πήρε ξανά το ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Ανδρέα Παπανδρέου. Με το άρθρο. 33 παρ. 6 του ν. 2172/1993, ενός από τους πρώτους νόμους της νέας κυβέρνησης του εξωκοινοβουλευτικού Υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Κουβελάκη, καταργήθηκαν η διάταξη του Ποινικού Κώδικα 181 (περιύβριση αρχής) (και 191 (διασπορά ψευδών ειδήσεων).

Με τον ίδιο νόμο (άρθρο 45), παραγράφτηκαν όλα τα «δια του τύπου» τελεσθέντα μέχρι τότε αδικήματα και αποσβέστηκαν οι αστικές αξιώσεις από αυτά. Φυσικά ο νόμος δεν έγινε για τους συγκεκριμένους κατηγορούμενους, αλλά για την εξυπηρέτηση των εκδοτικών συγκροτημάτων, κυρίως της Αυριανής και του Ελεύθερου Τύπου, κατά των υπευθύνων των οποίων είχαν εκδοθεί εκατοντάδες καταδικαστικές ποινικές αποφάσεις και ανάλογες αποφάσεις αποζημίωσης και χρηματικής ικανοποίησης για εκατέρωθεν δημοσιεύματα, τα προηγούμενα χρόνια της μεγάλης δικομματικής σύγκρουσης και τεράστιας πολιτικής οξύτητας (σκάνδαλο Κοσκωτά, δίκη Ανδρέα Παπανδρέου).

Αλλά κοντά στον βασιλικό, ποτίστηκε και η γλάστρα.

Όπως αναφέραμε, η δίωξη των μελών της Α.Α.Σ είχε χαρακτηριστεί ως δίωξη αδικημάτων δια του τύπου τελεσθέντων. Ετσι όταν στις 14-1-1994 εμφανιστήκαμε ενώπιον του Β΄ Τριμελούς Εφετείου Αθηνών για την υποστήριξη της έφεσης, βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την παραγραφή της διάταξης αυτής και έτσι η υπόθεση τέθηκε οριστικά στο αρχείο με την υπ' αριθμ. 458/14-1-1994 Β΄ Τριμελούς Εφετείου Πλημμελημάτων Αθηνών.

Παραπλήσια τύχη είχε και η κατ έφεση δίκη των μελών της Ο,.Σ.Ε. λόγω της κατάργησης των αδικημάτων της δίωξής της.

Δεν είχε την ίδια τύχη η υπόθεση της Ο.Α.Κ.Κ.Ε., που δεν είχαν χαρακτηριστεί τα αδικήματά της ως δια του τύπου τελεσθέντα και που επιπλέον δικάσθηκε πολύ αργότερα, ύστερα από επανειλημμένες αναβολές λόγω ωραρίου κ.λ.π.

Ετσι η δίκη διεξήχθη κανονικά. Συνήγοροι οι Κώστας Διάκος, Κώστας Παπαδάκης και Ιπποκράτης Μυλωνάς και μάρτυρες υπεράσπισης οι Νικόλαος Αλιβιζάτος, Δημήτρης Τρίμης, Ηλίας Ζαφειρόπουλος, Στρατής Μπουρνάζος, Τάσος Αβραντίνης, Νάσος Θεοδωρίδης και Κώστας Λιακόπουλος.

Το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών, αφού έθεσε στο αρχείο την περιύβριση αρχής, που είχε πια καταργηθεί, τους αθώωσε και για τα άλλα δύο αδικήματα με την υπ' αριθμ. 411/15-1-1998 απόφασή του και έτσι και η μάχη αυτή απέβη νικηφόρα.

Γ) Αποτίμηση και προοπτική

Η ιστορία των δικών αυτών έχει ακόμη να μας διδάξει πολλά:

Ότι κανένας αγώνας δεν είναι χαμένος, όσο και αν η συγκυρία φαίνεται ανίκητη. Ότι οι αγώνες για δημοκρατία συσπειρώνουν ευρύτερες δυνάμεις και καταξιώνουν το κίνημα. Ότι στα δικαστήρια πάμε με ψηλά το κεφάλι. Και ότι καμμία εξουσία δεν είναι ανίκητη.

Ηταν αξιοθαύμαστο το εύρος του πολιτικού φάσματος των ανθρώπων οι οποίοι προσήλθαν ως μάρτυρες υπεράσπισης στις δύο αυτές δίκες, ερχόμενοι σε εντυπωσιακή αντίθεση με το κλίμα της εποχής, ανεξάρτητα από την πολιτική εξέλιξη που είχε ο καθένας τους.

Η μικρή εξωκοινοβουλευτική αριστερά, με τις όποιες αδυναμίες και ελαττώματά της, στάθηκε όρθια, υποχρέωσε τη διανόηση του συνόλου του πολιτικού φάσματος να σταθεί αντιμέτωπη στην κρατική καταστολή, την οποία και τελικά νίκησε.

Ηταν αξιοθαύμαστοι οι κατηγορούμενοι, που τίμησαν την παράδοσή της και έδωσαν θαρραλέα τη μάχη της υπεράσπισης του πολιτικού τους λόγου κατακτώντας την εκτίμηση ακόμα και των διωκτών τους. Τιμή και δόξα !

Δεν θεωρώ ότι αυθαιρετώ απέναντί τους, θυμίζοντας ξανά τα ονοματεπώνυμά τους, που άλλωστε έχουν προ πολλού δημοσιοποιηθεί και τίτλο τιμής επιδαψιλεύουν σε αυτούς καθώς επίσης και σε όσους τους υπεράσπισαν ως μάρτυρες στο δικαστήριο. Και χρωστάμε να το αναγνωρίσουμε, ιδίως σε όσους έχουν φύγει από τη ζωή.

Ο ν. 2172/1993, πέρα από την εμφανώς πελατειακή σκοπιμότητα εξυπηρέτησης που επέβαλε – όχι δα και για πρώτη φορά στην ιστορία – την καθιέρωση του άρθρου 45 για την παραγραφή με σφουγγάρι όλων των ποινικών και αστικών αδικημάτων του τελέσθηκαν δια του τύπου, ήταν ένας από τους τελευταίους νόμους που κατάργησαν αντιδημοκρατικές και ανελεύθερες διατάξεις που ήταν για δεκαετίες στο στόχαστρο του προοδευτικού ποινικού κόσμου, όπως το Π.Κ. 181 (περιύβριση αρχής) που ποινικοποιούσε κάθε σκληρή κριτική προς την κυβερνητική εξουσία και το Π.Κ. 191 (περί διασποράς ψευδών ειδήσεων). Ηταν από τις τελευταίες αποτυπώσεις κατακτήσεων χρόνιων διεκδικήσεων.

Άφησε δυστυχώς αλώβητα τα υπόλοιπα στοιχεία του νομικού οπλοστασίου (Π.Κ. 141, Π.Κ. 192) που μαζί με πολλά άλλα, επίσης μετεμφυλιοπολεμικά άρθρα και διατάξεις του Ποινικού Κώδικα (Π.Κ. 183, 184) απειλούν τον αντικαθεστωτικό πολιτικό λόγο, παραμένουν νομοθετικά ισχυρά, συμπληρώθηκαν με τους τρομονόμους, και από καιρού σε καιρό ανασύρονται, ως εργαλεία δικαστικής καταστολής εναντίον των αντιφρονούντων.

Ωστόσο ποτέ δεν είναι αργά. Όταν ιδίως η ιστορία μας εμπνέει. Και μας καλεί στα βήματά της.

Αθήνα, 27-2-2018
Κώστας Παπαδάκης

...........................................................................................................................................................

Σημείωση Παντιέρας: Παρατίθεται στη συνέχεια ολόκληρη η προκήρυξη της Αντιπολεμικής Αντιεθνικιστικής Συσπείρωσης για το μοίρασμα της οποίας δικάστηκαν η Χριστίνα, η Βαγγελιώ, η Μαρία και ο Στρατής, όπως αναλυτικά περιγράφεται παραπάνω.

Θυμίζουμε ότι μετά την άσκηση δίωξης, την είχαν αναδημοσιεύσει αρκετά έντυπα της εποχής, όχι απλώς ως στήριξη σε δικαζόμενους αγωνιστές και αγωνίστριες αλλά και ως πολιτική χειρονομία αντίστασης στο εθνικιστικό κλίμα που ανάγλυφα περιγράφεται στο άρθρο του Κώστα Παπαδάκη. Ένα από αυτά τα έντυπα ήταν και το περιοδικό ΑΛΛΑ, από το οπισθόφυλλο του πρώτου τεύχους του οποίου την αντιγράψαμε πιστά.

...........................................................................................................................................................

ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΙΚΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΙ ΜΑΣ
ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

Εμείς, που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, έχουμε διαφορετικά άποψη, ριζικά αντίθετη απ' αυτήν της κυβέρνησης και του επίσημου συναινετικού πολιτικού κόσμου για τα εθνικά θέματα, το ζήτημα της τέως Γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας και τους κινδύνους που απειλούν το λαό της χώρας μας.

Είμαστε σίγουροι ότι παίζεται στις πλάτες μας ένα βρώμικο παιχνίδι, που κι αν ακόμα δεν καταλήξει σε πόλεμο, θα έχει οδυνηρές συνέπειες στη ζωή όλων μας. Κυβέρνηση, πολιτικά επιτελεία, καλοπληρωμένοι δημοσιογράφοι, στρατηγοί και μητροπολίτες προσπαθούν να μας πείσουν ότι κινδυνεύουμε. Παρουσιάζουν μη εικόνα ασφυκτικής περικύκλωσης της Ελλάδας που δημιουργεί ανασφάλεια και φόβο στους έλληνες πολίτες.

Εμείς λέμε ότι αυτό γίνεται σκόπιμα. Οι ηγεμόνες μας καλλιεργούν την εθνικιστική υστερία, την πατριδολαγνεία και την προγονολατρεία για να μας κάνουν να ξεχάσουμε την οικονομική εξαθλίωση, την ανεργία, τη συρρίκνωση του εισοδήματος και την υποβάθμιση της ποιότητας ζωής μας, την καταπίεση των φαντάρων και τα θανατηφόρα δυστυχήματα στο στρατό, την υποταγή τους στα πολιτικοστρατιωτικά σχέδια των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Οι ηγεμόνες μας προσπαθούν να μας πείσουν ότι ταυτίζονται σι ανάγκες μας με τα συμφέροντά τους για να συναινέσουμε στον δικό του στόχο να γίνουν «Βαλκανιάρχες» και στις ευρύτερες επιδιώξεις των μεγάλων δυνάμεων στην Περιοχή.

Μας λένε ψέμματα! Και μας δηλητηριάζουν με τον εθνικισμό, την πολεμοκαπηλεία και τον ρατσισμό!

Θέλουν να μας κάνουν να δεχόμαστε αδιάφορα τις δολοφονίες αλβανών φυγάδων στα σύνορα από τα ειδικά στρατιωτικοαστυνομικά σώματα που έχουν συγκροτήσει...

Θέλουν να αγανακτούμε, όταν κάποιος στα Σκόπια κάνει εθνικιστικές δηλώσεις αλλά να χειροκροτούμε, όταν ακούγονται πολύ χειρότερες στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη...

Θέλουν να εξαφανίσουν αξίες και παραδόσεις, που ευτυχώς διατηρεί ακόμα η ελληνική κοινωνία, όπως η φιλοξενία, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά...

Ναι, ο ελληνικός λαός κινδυνεύει! Αλλά όχι από το άοπλο κρατίδιο που βρίσκεται στα βόρεια σύνορα της χώρας μας. Ούτε από τους πεινασμένους αλβανούς πρόσφυγες!

Κινδυνεύουμε από τον πόλεμο που συνεχίζεται στην πρώην Γιουγκοσλαβία, και που η χώρα μας μπορεί να εμπλακεί σ' αυτόν, αν η κυβέρνηση και η αξιωματική -κυρίως- αντιπολίτευση δεν εγκαταλείψουν τα μεγαλοϊδεάτικα σχέδια και κορώνες τους και δεν σταματήσουν το παιχνίδι της εθνικής πλειοδοσίας και του «ψηφοθηρικού πατριωτισμού».

Επιτέλους, ως πότε θα μας εμπαίζουν; Εμείς λέμε καθαρά: Όχι στο κλίμα πολέμου με την τ. Γιουγκοσλαβική Μακεδονία.

Πρέπει να σταματήσει η επιθετική και ρατσιστική αντιμετώπιση του γειτονικού λαού, με το πρόσχημα της χρήσης του ονόματος «Μακεδονία», που στο κάτω-κάτω το χρησιμοποιεί εδώ και μισό αιώνα. Έχει δικαίωμα και αυτός ο λαός να αυτοκαθοριστεί εθνικά και να αποκτήσει τη στοιχειώδη κρατική υπόσταση που θα επιτρέψει την επιβίωση του.

Είναι ντροπή να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τον συνεχιζόμενο οικονομικό αποκλεισμό της γειτονικής χώρας όπως και τις διάφορες «αγωνιστικές» προτάσεις για στρατιωτική εισβολή σ' αυτήν...

Είναι ντροπή ν' αφήνουμε κάποιους με το πρόσχημα της καταπίεσης που υφίσταται η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία να κραυγάζουν για εισβολές και προσαρτήσεις εδαφών...

Δεν πρέπει να δεχτούμε οποιαδήποτε εδαφική επέκταση προωθούν τα σωβινιστικά επιτελεία σ' όποια χώρα κι αν βρίσκονται!

Πολλοί θα μας κατηγορήσουν γι αυτές τις απόψεις μας ως «μειοδότες», «προδότες» ή και «πράκτορες». Αυτές οι κατηγορίες μας αφήνουν παγερά αδιάφορους. Όχι μόνο επειδή αρνούμαστε να δεχτούμε το γελοίο «εθνικό επιχείρημα» ότι όλοι οι εθνικιστές βρίσκονται εκτός Ελλάδας, ενώ στη χώρα μας υπάρχουν μόνο πατριώτες... Αλλά και γιατί ξέρουμε, ότι οι διάφοροι «προστάτες των λαών», δυτικοί, ευρωπαίοι και ανατολικοί, εκμεταλλεύονται κυνικά την απελπισία και τις αυταπάτες εκατομμυρίων εξαθλιωμένων ανθρώπων προκειμένου να διευρύνουν τις αγορές και τις ζώνες επιρροής τους.

Θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά μ' όλους τους λαούς των Βαλκανίων! Και απειλούμαστε από ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, εθνικιστικές κυβερνήσεις και ναζιστικά κηρύγματα περί φυλετικής καθαρότητας και εξόντωσης των μειονοτήτων!

Δεν είναι ντροπή για μια κοινωνία, να συμβιώνουν αρμονικά στο εσωτερικό της διαφορετικοί πολιτισμοί και εθνικές ομάδες. Είναι τιμή της. Ντροπή είναι στο όνομα της ενότητας και της καθαρότητας του έθνους να καταπιέζονται και να συντρίβονται οι μειονότητες.

Στην Ελλάδα ζουν και τούρκοι, πομάκοι, σλαβομακεδόνες και τσιγγάνοι! Γι αυτές τις μειονότητες που ζουν στη χώρα μας νοιώθουμε ό,τι ακριβώς και για τους υπόλοιπους έλληνες πολίτες!

Δεν θέλουμε ούτε να τις εξαφανίσουμε ούτε να τις ενσωματώσουμε. Αντίθετα, αγωνιζόμαστε για να απολαμβάνουν όσες ελευθερίες και ευκαιρίες έχουμε όλοι μας και παράλληλα υπερασπίζουμε τα ιδιαίτερα γλωσσικά, θρησκευτικά και πολιτιστικά δικαιώματα του που προκύπτουν από τη διαφορετική εθνική καταγωγή τους.

Εξ άλλου αυτά ακριβώς δεν διεκδικεί και η ελληνική κυβέρνηση για τις ελληνικές μειονότητες που ζουν σ' άλλες χώρες;

Όσοι αντιμετωπίζουμε τα βάρη της οικονομικής κρίσης, τις συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης Μητσοτάκη, την ανυπαρξία ουσιαστικής αντιπολίτευσης και τη διαλυτική πολιτική των συναινετικών κομμάτων στο συνδικαλιστικό κίνημα και στους δίκαιους αγώνες των εργαζομένων, οφείλουμε να αντιληφθούμε ότι εχθροί μας δεν είναι οι γειτονικοί λαοί, που αντιμετωπίζουν τα ίδια μ' εμάς, αλλά ο εθνικισμός, ο ρατσισμός και ο πόλεμος. Εναντίον τους θα πρέπει να ενωθούμε οι μισθωτοί και οι νέοι των Βαλκανικών χωρών μέσα από κοινά αντιπολεμικά κινήματα, εκδηλώσεις και αγώνες αλληλοϋποστήριξης και διεθνιστικής αλληλεγγύης.

Γιατί ποιός μπορεί ν' αμφισβητήσει ότι τα «Σκόπια» μας κάνουν να ξεχνάμε την Αθήνα και την Θεσσαλονίκη της ακρίβειας, του νέφους και της αστυνομοκρατίας;

Γιατί ποιός μπορεί να αμφισβητήσει ότι τα συλλαλητήρια για τη Μακεδονία κρύβουν το Λαύριο, το Μαντούδι και τους αγώνες που πρέπει να κάνουμε για να υπερασπίσουμε τη δουλειά, το εισόδημα και τις ελευθερίες μας;

Γιατί ποιός αμφιβάλλει, ότι στους άδικους πολέμους που μπορεί να μας οδηγήσουν οι ηγεμόνες μας, οι σίγουροι ηττημένοι θα είναι οι εργαζόμενοι, οι νέοι και οι λαοί που θα συρθούν σ' αυτούς;

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΝΤΙΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ

30/3/92


http://pandiera.gr/%CE%B4%CE%AF%CE%BA%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8E%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BE%CE%B5%CF%89%CE%BD-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%B9%CF%83/

[διονυσιος λορβας]

Της Μακεδονίας γίνεται 

[jason volos]

Αν δώσουμε το όνομα θα είμαστε και πολύ βλάκες  Απο πότε οι σλάβοι γίνανεν μακεδόνες δεν το κατάλαβα.
Φυσικα και τα αγάλματα του μεγάλου αλεξάνδρου ήταν χορηγεία των Τούρκων! Τυχαίο ; 

[luke cage]

Διαδηλώσεις Σκοπιανών στην Αυστραλία - «Το όνομα της Μακεδονίας δεν είναι προς πώληση»





Σκοπιανοί που ζουν στην Αυστραλία διαδήλωσαν σε Περθ, Μελβούρνη, Μπρίσμπεϊν και Σίδνεϊ για το ζήτημα της ονομασίας της ΠΓΔΜ.

«Το όνομα της Μακεδονίας δεν είναι προς πώληση», «Τέλος στη μακεδονική γενοκτονία» και «Οι Μακεδόνες στην Αλβανία στερούνται τα βασικά τους ανθρώπινα δικαιώματα», έγραφαν μερικά από τα πλακάτ.

Στο Σίδνεϊ συγκεντρώθηκαν περίπου 30.000 άτομα, με σημαίες και καπνογόνα, φωνάζοντας «Μακεδονία».

«Δεν είμαστε οι επιτιθέμενοι σε αυτή την κατάσταση. Είμαστε απλά ένας ταπεινός, αρχαίος ειρηνικός λαός που απαιτεί το δικαίωμα να αντιμετωπίζεται με αξιοπρέπεια, σεβασμό και ισότητα στην παγκόσμια κοινότητα. Και κυρίως να μας αντιμετωπίζουν ως Μακεδόνες», δήλωσε στην Daily Mail ο Τζος Σέρμαν, εκπρόσωπος της οργάνωσης We Are Macedonia.

«Δεν θέλουμε να διεκδικήσουμε κανενός την ιστορία ή τον πολιτισμό», συμπλήρωσε.


http://www.topontiki.gr/article/262410/diadiloseis-skopianon-stin-aystralia-onoma-tis-makedonias-den-einai-pros-polisi