Τίτλος: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 10:00:01 ΠΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 10:00:01 ΠΜ
Δυο αποσπάσματα από το Μικρό Πρίγκηπα, του Antoine de Saint Exupιry
Β«Πήγαινε να δεις τα τριαντάφυλλαΒ», είπε η αλεπού...
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε να δει ακόμη μια φορά τα τριαντάφυλλα. Β«Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλοΒ», είπε... Β«Είστε όμορφα, αλλά κενά... Αν κάποιος τυχαίος περαστικός έβλεπε το τριαντάφυλλό μου, θα νόμιζε ότι σας μοιάζει. Εκείνο όμως είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα σας, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω εγώ ποτίσει. Γιατί είναι το λουλούδι που προστάτεψα. Γιατί έχω σκοτώσει τα σκουλήκια του, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω ακούσει να παραπονιέται, να καμαρώνει ή να σιωπά. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου το καλύτερο απ' όλα.
Β«Βλέπεις μόνο με την καρδιάΒ» είπε η αλεπού...
(http://www.musicheaven.gr/html/modules/Blog/accounts/peace18/1197123002.jpg)(http://www.astronomy.gr/images/upload/MIKROS2.jpg)
Αλλά ήρθε η στιγμή που ο μικρός πρίγκηπας, αφού πολύ περπάτησε στην άμμο, στους βράχους και στα χιόνια, ανακάλυψε επιτέλους ένα δρόμο. Κι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στους ανθρώπους. Β«ΚαλημέραΒ», είπε. Ήταν ένας ανθισμένος κήπος με τριαντάφυλλα. Β«ΚαλημέραΒ», είπαν τα τριαντάφυλλα. Ο μικρός πρίγκηπας τα κοίταξε. Έμοιαζαν όλα στο λουλούδι του. Β«Τι είσαστε;Β», τα ρώτησε έκπληκτος. Β«Είμαστε τριαντάφυλλαΒ», είπαν τα τριαντάφυλλα. Β«Α!Β» έκανε ο μικρός πρίγκηπας... Κι αισθάνθηκε πολύ δυστυχισμένος. Το λουλούδι του του 'χε πει, πως ήταν το μοναδικό στο σύμπαν. Και να που υπήρχαν πέντε χιλιάδες, όλα τους όμοια, μέσα σ' έναν μόνο κήπο. Β«θα αισθανόταν πολύ προσβεβλημένο, αν το 'βλεπε αυτόΒ», σκέφτηκε, Β«θα 'βηχε πολύ καί θα 'κανε πως πεθαίνει, για ν' αποφύγει τη γελοιοποίηση. Και θα 'μουνα υποχρεωμένος να κάνω, πως το φροντίζω, γιατί αλλιώς για να με ταπεινώσει κι εμένα, θ' άφηνόταν στ' αλήθεια να πεθάνει...Β» Μετά σκέφτηκε κι αυτό: Β«Νόμιζα, πως έχω τον πλούτο ενός μοναδικού στον κόσμο λουλουδιού καί δεν έχω παρά ένα συνηθισμένο τριαντάφυλλο. Αυτό καί τα τρία μου ηφαίστεια, που μου φτάνουν ως το γόνατο και που το ένα τους ίσως να 'χει σβύσει για πάντα, δεν με κάνουν δα και κανένα μεγάλο πρίγκηπα...Β» Καί ξάπλωσε στα χορτάρια κι έκλαψε. Τότε είναι που παρουσιάστηκε η αλεπού. Β«ΚαλημέραΒ», είπε η αλεπού. Β«ΚαλημέραΒ», απάντησε ευγενικά ό μικρός πρίγκηπας, που στράφηκε μα δεν είδε τίποτα. Β«Εδώ είμαιΒ», είπε η φωνή, Β«κάτω απ' τη μηλιά...Β» Β«Ποια είσαι;Β», είπε ο μικρός πρίγκηπας. Β«Είσαι πολύ όμορφη...Β» Β«Είμαι μια αλεπούΒ», είπε η αλεπού. Β«Έλα να παίξεις μαζί μουΒ», της πρότεινε ο μικρός πρίγκηπας. Β«Είμαι τόσο λυπημένος...Β». Β«Δεν μπορώ να παίξω μαζί σουΒ», είπε η αλεπού. Β«Δεν είμαι εξημερωμένηΒ». Β«Α! συγνώμηνΒ» έκανε ο μικρός πρίγκηπας. Αλλά μετά από σκέψη πρόσθεσε: Β«Τι σημαίνει Β«εξημερώνωΒ»;Β» (...) Β«Είναι κάτι πολύ ξεχασμένοΒ», είπε η αλεπού. Β«Σημαίνει Β«δημιουργώ δεσμούς""Β». Β«Δημιουργώ δεσμούς;Β» Β«ΒέβαιαΒ», είπε η αλεπού. Β«Για μένα, ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι εντελώς όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα αγοράκια. Και δεν σ' έχω ανάγκη. Και δεν μ' έχεις ανάγκη ούτε κι εσύ. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Όμως, αν μ' εξημερώσεις, θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. θα 'σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο, θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο...Β» Β«Αρχίζω να καταλαβαίνωΒ», είπε ο μικρός πρίγκηπας. Β«Υπάρχει ένα λουλούδι... νομίζω ότι με έχει εξημερώσει...Β» Β«ΜπορείΒ», είπε η αλεπού. (...) Αλλά η αλεπού ξαναγύρισε στην ιδέα της: Β«Ή ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι με κυνηγούν. Όλες οι κότες μοιάζουν μεταξύ τους, κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους. Έτσι πλήττω λιγάκι. Αλλά αν μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα 'ναι σα φωτισμένη απ' τον ήλιο. θ' αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων πού θα 'ναι διαφορετικός απ' όλους τους άλλους. Τ' άλλα βήματα με κάνουν να ξαναγυρνώ κάτω απ' τη γη. Τα δικά σου θα με καλούν σα μουσική να βγω απ' την υπόγεια φωλιά μου. Και μετά, κοίτα! Βλέπεις εκεί κάτω τους κάμπους με το στάρι; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Το στάρι εμένα μού είναι άχρηστο. Οι κάμποι του σταριού δεν μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι θλιβερό. Αλλά έχεις μαλλιά χρυσαφιά. Έτσι θα 'ναι θαυμάσια, αν μ' εξημερώσεις! Το στάρι, που είναι χρυσαφί, θα με κάνει να σε θυμάμαι. Και θα μ' αρέσει ν' ακούω τον άνεμο στα στάρια...Β» Η αλεπού σώπασε καί κοίταξε για πολύ το μικρό πρίγκηπα: Β«Σε παρακαλώ ...εξημέρωσέ με!Β», είπε. (...) Έτσι ο μικρός πρίγκηπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα της αναχώρησης: Β«Α!Β» είπε η αλεπού... Β«θα κλάψωΒ». Β«Εσύ φταιςΒ», είπε ο μικρός πρίγκηπας, Β«εγώ δεν ήθελα καθόλου το κακό σου, αλλά θέλησες να σ' εξημερώσωΒ». Β«Ναι σίγουραΒ», είπε η αλεπού. Β«Αλλά θα κλάψεις!Β», είπε ο μικρός πρίγκηπας. Β«Ναι σίγουραΒ», είπε η αλεπού. Β«Τότε δεν κερδίζεις τίποτα!Β» Β«ΚερδίζωΒ», είπε η αλεπού, Β«εξ αιτίας του χρώματος που έχει το στάρι.Β» Μετά πρόσθεσε. Β«Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις ότι το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο, θα ξανάρθεις να μ' αποχαιρετήσεις, κι εγώ θα σου χαρίσω ένα μυστικό.Β» Ο μικρός πρίγκηπας πήγε να δει τα λουλούδια (...) καί ξανάρθε στην αλεπού: Β«ΑντίοΒ» είπε. Β«ΑντίοΒ», είπε η αλεπού. Β«Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια.Β» Β«Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτιαΒ», επανέλαβε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται. Β«Ο χρόνος που έχασες για το τριαντάφυλλό σου αυτός είναι που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό.Β» Β«Ο χρόνος πού έχασα για το τριαντάφυλλό μου...Β», έκανε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται. Β«Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθειαΒ», είπε η αλεπού. Β«Αλλά εσύ δεν πρέπει να το ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος γι' αυτό που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...Β» Β«Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μουΒ», επανέλαβε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται.
Β«Πήγαινε να δεις τα τριαντάφυλλαΒ», είπε η αλεπού...
Ο μικρός πρίγκιπας έφυγε να δει ακόμη μια φορά τα τριαντάφυλλα. Β«Δε μοιάζετε καθόλου με το δικό μου τριαντάφυλλοΒ», είπε... Β«Είστε όμορφα, αλλά κενά... Αν κάποιος τυχαίος περαστικός έβλεπε το τριαντάφυλλό μου, θα νόμιζε ότι σας μοιάζει. Εκείνο όμως είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα σας, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω εγώ ποτίσει. Γιατί είναι το λουλούδι που προστάτεψα. Γιατί έχω σκοτώσει τα σκουλήκια του, γιατί είναι το τριαντάφυλλο που έχω ακούσει να παραπονιέται, να καμαρώνει ή να σιωπά. Γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου το καλύτερο απ' όλα.
Β«Βλέπεις μόνο με την καρδιάΒ» είπε η αλεπού...
(http://www.musicheaven.gr/html/modules/Blog/accounts/peace18/1197123002.jpg)(http://www.astronomy.gr/images/upload/MIKROS2.jpg)
Αλλά ήρθε η στιγμή που ο μικρός πρίγκηπας, αφού πολύ περπάτησε στην άμμο, στους βράχους και στα χιόνια, ανακάλυψε επιτέλους ένα δρόμο. Κι όλοι οι δρόμοι οδηγούν στους ανθρώπους. Β«ΚαλημέραΒ», είπε. Ήταν ένας ανθισμένος κήπος με τριαντάφυλλα. Β«ΚαλημέραΒ», είπαν τα τριαντάφυλλα. Ο μικρός πρίγκηπας τα κοίταξε. Έμοιαζαν όλα στο λουλούδι του. Β«Τι είσαστε;Β», τα ρώτησε έκπληκτος. Β«Είμαστε τριαντάφυλλαΒ», είπαν τα τριαντάφυλλα. Β«Α!Β» έκανε ο μικρός πρίγκηπας... Κι αισθάνθηκε πολύ δυστυχισμένος. Το λουλούδι του του 'χε πει, πως ήταν το μοναδικό στο σύμπαν. Και να που υπήρχαν πέντε χιλιάδες, όλα τους όμοια, μέσα σ' έναν μόνο κήπο. Β«θα αισθανόταν πολύ προσβεβλημένο, αν το 'βλεπε αυτόΒ», σκέφτηκε, Β«θα 'βηχε πολύ καί θα 'κανε πως πεθαίνει, για ν' αποφύγει τη γελοιοποίηση. Και θα 'μουνα υποχρεωμένος να κάνω, πως το φροντίζω, γιατί αλλιώς για να με ταπεινώσει κι εμένα, θ' άφηνόταν στ' αλήθεια να πεθάνει...Β» Μετά σκέφτηκε κι αυτό: Β«Νόμιζα, πως έχω τον πλούτο ενός μοναδικού στον κόσμο λουλουδιού καί δεν έχω παρά ένα συνηθισμένο τριαντάφυλλο. Αυτό καί τα τρία μου ηφαίστεια, που μου φτάνουν ως το γόνατο και που το ένα τους ίσως να 'χει σβύσει για πάντα, δεν με κάνουν δα και κανένα μεγάλο πρίγκηπα...Β» Καί ξάπλωσε στα χορτάρια κι έκλαψε. Τότε είναι που παρουσιάστηκε η αλεπού. Β«ΚαλημέραΒ», είπε η αλεπού. Β«ΚαλημέραΒ», απάντησε ευγενικά ό μικρός πρίγκηπας, που στράφηκε μα δεν είδε τίποτα. Β«Εδώ είμαιΒ», είπε η φωνή, Β«κάτω απ' τη μηλιά...Β» Β«Ποια είσαι;Β», είπε ο μικρός πρίγκηπας. Β«Είσαι πολύ όμορφη...Β» Β«Είμαι μια αλεπούΒ», είπε η αλεπού. Β«Έλα να παίξεις μαζί μουΒ», της πρότεινε ο μικρός πρίγκηπας. Β«Είμαι τόσο λυπημένος...Β». Β«Δεν μπορώ να παίξω μαζί σουΒ», είπε η αλεπού. Β«Δεν είμαι εξημερωμένηΒ». Β«Α! συγνώμηνΒ» έκανε ο μικρός πρίγκηπας. Αλλά μετά από σκέψη πρόσθεσε: Β«Τι σημαίνει Β«εξημερώνωΒ»;Β» (...) Β«Είναι κάτι πολύ ξεχασμένοΒ», είπε η αλεπού. Β«Σημαίνει Β«δημιουργώ δεσμούς""Β». Β«Δημιουργώ δεσμούς;Β» Β«ΒέβαιαΒ», είπε η αλεπού. Β«Για μένα, ακόμα δεν είσαι παρά ένα αγοράκι εντελώς όμοιο με εκατό χιλιάδες άλλα αγοράκια. Και δεν σ' έχω ανάγκη. Και δεν μ' έχεις ανάγκη ούτε κι εσύ. Για σένα, δεν είμαι παρά μια αλεπού όμοια με εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Όμως, αν μ' εξημερώσεις, θα 'χουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. θα 'σαι για μένα μοναδικός στον κόσμο, θα 'μαι για σένα μοναδική στον κόσμο...Β» Β«Αρχίζω να καταλαβαίνωΒ», είπε ο μικρός πρίγκηπας. Β«Υπάρχει ένα λουλούδι... νομίζω ότι με έχει εξημερώσει...Β» Β«ΜπορείΒ», είπε η αλεπού. (...) Αλλά η αλεπού ξαναγύρισε στην ιδέα της: Β«Ή ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγώ κότες, οι άνθρωποι με κυνηγούν. Όλες οι κότες μοιάζουν μεταξύ τους, κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν μεταξύ τους. Έτσι πλήττω λιγάκι. Αλλά αν μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα 'ναι σα φωτισμένη απ' τον ήλιο. θ' αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων πού θα 'ναι διαφορετικός απ' όλους τους άλλους. Τ' άλλα βήματα με κάνουν να ξαναγυρνώ κάτω απ' τη γη. Τα δικά σου θα με καλούν σα μουσική να βγω απ' την υπόγεια φωλιά μου. Και μετά, κοίτα! Βλέπεις εκεί κάτω τους κάμπους με το στάρι; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Το στάρι εμένα μού είναι άχρηστο. Οι κάμποι του σταριού δεν μου θυμίζουν τίποτα. Κι αυτό είναι θλιβερό. Αλλά έχεις μαλλιά χρυσαφιά. Έτσι θα 'ναι θαυμάσια, αν μ' εξημερώσεις! Το στάρι, που είναι χρυσαφί, θα με κάνει να σε θυμάμαι. Και θα μ' αρέσει ν' ακούω τον άνεμο στα στάρια...Β» Η αλεπού σώπασε καί κοίταξε για πολύ το μικρό πρίγκηπα: Β«Σε παρακαλώ ...εξημέρωσέ με!Β», είπε. (...) Έτσι ο μικρός πρίγκηπας εξημέρωσε την αλεπού. Κι όταν πλησίασε η ώρα της αναχώρησης: Β«Α!Β» είπε η αλεπού... Β«θα κλάψωΒ». Β«Εσύ φταιςΒ», είπε ο μικρός πρίγκηπας, Β«εγώ δεν ήθελα καθόλου το κακό σου, αλλά θέλησες να σ' εξημερώσωΒ». Β«Ναι σίγουραΒ», είπε η αλεπού. Β«Αλλά θα κλάψεις!Β», είπε ο μικρός πρίγκηπας. Β«Ναι σίγουραΒ», είπε η αλεπού. Β«Τότε δεν κερδίζεις τίποτα!Β» Β«ΚερδίζωΒ», είπε η αλεπού, Β«εξ αιτίας του χρώματος που έχει το στάρι.Β» Μετά πρόσθεσε. Β«Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα, θα καταλάβεις ότι το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο, θα ξανάρθεις να μ' αποχαιρετήσεις, κι εγώ θα σου χαρίσω ένα μυστικό.Β» Ο μικρός πρίγκηπας πήγε να δει τα λουλούδια (...) καί ξανάρθε στην αλεπού: Β«ΑντίοΒ» είπε. Β«ΑντίοΒ», είπε η αλεπού. Β«Να το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτια.Β» Β«Την ουσία δεν την βλέπουν τα μάτιαΒ», επανέλαβε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται. Β«Ο χρόνος που έχασες για το τριαντάφυλλό σου αυτός είναι που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό.Β» Β«Ο χρόνος πού έχασα για το τριαντάφυλλό μου...Β», έκανε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται. Β«Οι άνθρωποι ξέχασαν αυτή την αλήθειαΒ», είπε η αλεπού. Β«Αλλά εσύ δεν πρέπει να το ξεχάσεις. Γίνεσαι για πάντα υπεύθυνος γι' αυτό που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...Β» Β«Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μουΒ», επανέλαβε ο μικρός πρίγκηπας, για να το θυμάται.
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 10:11:34 ΠΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 10:11:34 ΠΜ
Αποσπάσματα από το βιβλίο Siddhartha του Hermann Hesse
Ένας άνθρωπος ψάχνει να βρει τον εαυτό του και ανακαλύπτει τον Κόσμο. Ύμνος στην ατομικότητα. Αν μείνει όμως κάποιος εκεί, την πάτησε. Γνωρίζει τον εαυτό του, γιατί εκεί συναντά την επιμέρους αντανάκλαση του Κόσμου. Φτάνει στο Εγώ για να το εγκαταλείψει. Βρίσκει το Εγώ για να το διαλύσει στον πολύμορφο πλούτο του κόσμου κι όχι για να το βάλει σε ένα βάθρο, ως τη μόνη στον κόσμο οντότητα με αυταξία και απόλυτο αυτοσκοπό.
"*&rs"
Σύντομα, Γκοβίντα, ο φίλος σου θα εγκαταλείψει το δρόμο των σαμάνων, που πάνω του περπάτησε τόσο καιρό μαζί σου. Υποφέρω από δίψα, Γκοβίντα, και σ' αυτόν το μακρύ δρόμο των σαμάνων η δίψα μου δεν μειώθηκε καθόλου. Διψούσα πάντοτε για γνώση, ήμουνα πάντα γεμάτος ερωτήματα. Ρωτούσα κάθε χρόνο τους βραχμάνους και ζητούσα απάντηση στις ιερές Βέδες, χρόνο με το χρόνο. Μπορεί, Γκοβίντα, να ήταν το ίδιο καλό, το ίδιο έξυπνο, το ίδιο χρήσιμο, να είχα ρωτήσει το ρινόκερο ή το χιμπατζή. Χρειάστηκα πολύ καιρό κι ακόμη δεν το κατόρθωσα απόλυτα, Γκοβίντα, να μάθω αυτό: ότι δεν μπορεί κανείς να μάθει τίποτα! Δεν υπάρχει, πιστεύω, στην πράξη αυτό που ονομάζουμε ""μάθηση"". Υπάρχει, φίλε μου, μόνο μια γνώση που είναι παντού, είναι ο Άτμαν, είναι μέσα μου και μέσα σου και μέσα σε κάθε πλάσμα. Κι έτσι αρχίζω να πιστεύω ότι αυτή η γνώση δεν έχει χειρότερο εχθρό από την επιθυμία για μάθηση, από τη μάθηση.
"*&rs"
Να είσαι όμως προσεκτικός, εσύ που διψάς για γνώση, μπρος στο πλήθος των απόψεων και τη διαμάχη των λέξεων. Οι απόψεις δεν έχουν καμία σημασία, μπορεί να είναι καλές ή κακές, έξυπνες ή ανόητες, καθένας μπορεί να κρεμαστεί πάνω τους ή να τις απορρίψει. Η διδασκαλία όπως που άκουσες από μένα, δεν είναι γνώμη μου, και η αποστολή της δεν είναι να εξηγήσει τον κόσμο σ' αυτούς που διψούν για γνώση. Ο σκοπός της είναι άλλος, ο σκοπός της είναι λύτρωση απ' τον πόνο.
"*&rs"
- Τι ήταν όμως αυτό που ήθελες να μάθεις από τους δασκάλους και τις διδαχές , αυτό που δεν μπόρεσαν να σου μάθουν εκείνοι που τόσα σε δίδαξαν; - Το Εγώ ήταν αυτό που ζητούσα να μάθω, το νόημα και η ουσία του. Το Εγώ ήταν που ήθελα να εγκαταλείψω, να υπερνικήσω.
"*&rs"
Τίποτα δεν προέρχεται απ' τους δαίμονες, δεν υπάρχουν δαίμονες. Ο καθένας μπορεί να κάνει θαύματα, καθένας μπορεί να πετύχει το σκοπό του, αν ξέρει να σκέφτεται, να περιμένει και να νηστεύει.
"*&rs"
Τώρα μόνο καταλάβαινε ο Σιντάρτα γιατί είχε παλέψει τόσο μάταια με το Εγώ του όταν ήταν βραχμάνος, όταν ήταν ασκητής. Τον είχε εμποδίσει η υπερβολική γνώση, οι πολλοί ιεροί στόχοι, οι πολλοί κανόνες των θυσιών, οι υπερβολικές ταλαιπωρίες, οι πάμπολλες πράξεις και προσπάθειες! Ήταν γεμάτος υπεροψία, ήταν πάντα ο πιο έξυπνος, ο πιο δραστήριος, ένα βήμα πιο μπροστά απ' όλους τους άλλους, πάντα παντογνώστης, πάντα πνευματώδης, πάντα ιερέας ή σοφός. Σ' αυτή την ιεραρχία, σ' αυτή την υπεροψία, σ' αυτή την πνευματικότητα είχε τρυπώσει το Εγώ του, εκεί καθόταν σταθερά και μεγάλωνε, ενώ εκείνος νόμιζε πως το σκοτώνει με νηστείες και ασκήσεις.
"*&rs"
""Βλέπεις μέσα στην καρδιά μου"" είπε θλιμμένα ο Σιντάρτα ""Το σκέφτηκα πολλές φορές. Αλλά πες μου πώς μπορώ να τον στείλω, αυτόν που χωρίς άλλο δεν έχει μαλακή καρδιά, σ' αυτόν τον κόσμο; Δε θα γίνει αυθάδης, δεν θα χαθεί μέσα στη δύναμη και την ηδονή, δεν θα επαναλάβει όλες τις αυταπάτες του πατέρα του, δεν θα χαθεί ίσως για πάντα μέσα στη σανσάρα;" Το χαμόγελο του περαματάρη άστραψε φωτεινά, άγγιξε τρυφερά το μπράτσο του Σιντάρτα και είπε ""Ρώτα τον ποταμό γι' αυτό φίλε! Άκουσέ τον να γελάει γι' αυτό! Μα πιστεύεις πραγματικά πως γνώρισες τις τρέλες σου για να απαλλάξεις το γιο σου απ' αυτές; Και είσαι ικανός να προστατέψεις το γιο σου απ' τη σανσάρα; Και πώς; Με διδαχές, με ικεσίες, με προτροπές; Αγαπημένε, ξέχασες λοιπόν ολότελα εκείνη την ιστορία, εκείνη τη γεμάτη διδάγματα ιστορία του βραχμάνου, του Σιντάρτα, που μου διηγήθηκες κάποτε σ' αυτό το μέρος; Ποιος προφύλαξε τον Σιντάρτα από τη σανσάρα, από την αμαρτία, από την απληστία, από την ανοησία; Μπόρεσε να τον προφυλάξει η ευσέβεια του πατέρα του, η νουθεσία των δασκάων του, μπόρεσε να τον προφυλάξει η ίδια του η θέληση, η ίδια του η αναζήτηση; Ποιος πατέρας, ποιος δάσκαλος μπόρεσε να τον προστατέψει από την επιθυμία να ζήσει ο ίδιος τη ζωή, να λερωθεί ο ίδιος από τη ζωή, να πάρει μόνος του πάνω του την ενοχή, να πιει μόνος του το πικρό πιοτό, να βρει μονάχος του το δρόμο του; Πιστεύεις λοιπόν, αγαπημένε, πως θα μπορούσε κάποιος να απαλλαγεί απ' αυτόν το δρόμο; Ίσως ο μικρός σου γιος, επειδή τον αγαπάς, επειδή θα τον απάλασσες πρόθυμα από την οδύνη, από τον πόνο και την απογοήτευση; Αλλά ακόμα κι αν πέθαινες δέκα φορές γι' αυτόν, δεν θα μπορούσες να του αποσπάσεις μ' αυτόν τον τρόπο ούτε το μικρότερο μέρος του πεπρωμένου του"".
"*&rs"
Μια αλήθεια που μπορεί να διατυπωθεί και να περιβληθεί με λόγια είναι πάντα μονόπλευρη.
"*&rs"
Τα πράγματα μπορεί κανείς να τα αγαπήσει, τις λέξεις όμως δεν μπορώ να τις αγαπήσω. Γι' αυτό δεν έχουν καμία αξία για μένα οι διδαχές. Δεν έχουν ούτε σκληρότητα, ούτε μαλακότητα, ούτε χρώματα, ούτε κόχες, ούτε μυρωδιά, ούτε γεύση, δεν έχουν παρά μόνο λέξεις. Ίσως αυτό να σε εμποδίζει να βρεις γαλήνη, ίσως να είναι οι πολλές λέξεις. Γιατί ακόμα και η λύτρωση και η αρετή είναι μόνο λέξεις.
Ένας άνθρωπος ψάχνει να βρει τον εαυτό του και ανακαλύπτει τον Κόσμο. Ύμνος στην ατομικότητα. Αν μείνει όμως κάποιος εκεί, την πάτησε. Γνωρίζει τον εαυτό του, γιατί εκεί συναντά την επιμέρους αντανάκλαση του Κόσμου. Φτάνει στο Εγώ για να το εγκαταλείψει. Βρίσκει το Εγώ για να το διαλύσει στον πολύμορφο πλούτο του κόσμου κι όχι για να το βάλει σε ένα βάθρο, ως τη μόνη στον κόσμο οντότητα με αυταξία και απόλυτο αυτοσκοπό.
"*&rs"
Σύντομα, Γκοβίντα, ο φίλος σου θα εγκαταλείψει το δρόμο των σαμάνων, που πάνω του περπάτησε τόσο καιρό μαζί σου. Υποφέρω από δίψα, Γκοβίντα, και σ' αυτόν το μακρύ δρόμο των σαμάνων η δίψα μου δεν μειώθηκε καθόλου. Διψούσα πάντοτε για γνώση, ήμουνα πάντα γεμάτος ερωτήματα. Ρωτούσα κάθε χρόνο τους βραχμάνους και ζητούσα απάντηση στις ιερές Βέδες, χρόνο με το χρόνο. Μπορεί, Γκοβίντα, να ήταν το ίδιο καλό, το ίδιο έξυπνο, το ίδιο χρήσιμο, να είχα ρωτήσει το ρινόκερο ή το χιμπατζή. Χρειάστηκα πολύ καιρό κι ακόμη δεν το κατόρθωσα απόλυτα, Γκοβίντα, να μάθω αυτό: ότι δεν μπορεί κανείς να μάθει τίποτα! Δεν υπάρχει, πιστεύω, στην πράξη αυτό που ονομάζουμε ""μάθηση"". Υπάρχει, φίλε μου, μόνο μια γνώση που είναι παντού, είναι ο Άτμαν, είναι μέσα μου και μέσα σου και μέσα σε κάθε πλάσμα. Κι έτσι αρχίζω να πιστεύω ότι αυτή η γνώση δεν έχει χειρότερο εχθρό από την επιθυμία για μάθηση, από τη μάθηση.
"*&rs"
Να είσαι όμως προσεκτικός, εσύ που διψάς για γνώση, μπρος στο πλήθος των απόψεων και τη διαμάχη των λέξεων. Οι απόψεις δεν έχουν καμία σημασία, μπορεί να είναι καλές ή κακές, έξυπνες ή ανόητες, καθένας μπορεί να κρεμαστεί πάνω τους ή να τις απορρίψει. Η διδασκαλία όπως που άκουσες από μένα, δεν είναι γνώμη μου, και η αποστολή της δεν είναι να εξηγήσει τον κόσμο σ' αυτούς που διψούν για γνώση. Ο σκοπός της είναι άλλος, ο σκοπός της είναι λύτρωση απ' τον πόνο.
"*&rs"
- Τι ήταν όμως αυτό που ήθελες να μάθεις από τους δασκάλους και τις διδαχές , αυτό που δεν μπόρεσαν να σου μάθουν εκείνοι που τόσα σε δίδαξαν; - Το Εγώ ήταν αυτό που ζητούσα να μάθω, το νόημα και η ουσία του. Το Εγώ ήταν που ήθελα να εγκαταλείψω, να υπερνικήσω.
"*&rs"
Τίποτα δεν προέρχεται απ' τους δαίμονες, δεν υπάρχουν δαίμονες. Ο καθένας μπορεί να κάνει θαύματα, καθένας μπορεί να πετύχει το σκοπό του, αν ξέρει να σκέφτεται, να περιμένει και να νηστεύει.
"*&rs"
Τώρα μόνο καταλάβαινε ο Σιντάρτα γιατί είχε παλέψει τόσο μάταια με το Εγώ του όταν ήταν βραχμάνος, όταν ήταν ασκητής. Τον είχε εμποδίσει η υπερβολική γνώση, οι πολλοί ιεροί στόχοι, οι πολλοί κανόνες των θυσιών, οι υπερβολικές ταλαιπωρίες, οι πάμπολλες πράξεις και προσπάθειες! Ήταν γεμάτος υπεροψία, ήταν πάντα ο πιο έξυπνος, ο πιο δραστήριος, ένα βήμα πιο μπροστά απ' όλους τους άλλους, πάντα παντογνώστης, πάντα πνευματώδης, πάντα ιερέας ή σοφός. Σ' αυτή την ιεραρχία, σ' αυτή την υπεροψία, σ' αυτή την πνευματικότητα είχε τρυπώσει το Εγώ του, εκεί καθόταν σταθερά και μεγάλωνε, ενώ εκείνος νόμιζε πως το σκοτώνει με νηστείες και ασκήσεις.
"*&rs"
""Βλέπεις μέσα στην καρδιά μου"" είπε θλιμμένα ο Σιντάρτα ""Το σκέφτηκα πολλές φορές. Αλλά πες μου πώς μπορώ να τον στείλω, αυτόν που χωρίς άλλο δεν έχει μαλακή καρδιά, σ' αυτόν τον κόσμο; Δε θα γίνει αυθάδης, δεν θα χαθεί μέσα στη δύναμη και την ηδονή, δεν θα επαναλάβει όλες τις αυταπάτες του πατέρα του, δεν θα χαθεί ίσως για πάντα μέσα στη σανσάρα;" Το χαμόγελο του περαματάρη άστραψε φωτεινά, άγγιξε τρυφερά το μπράτσο του Σιντάρτα και είπε ""Ρώτα τον ποταμό γι' αυτό φίλε! Άκουσέ τον να γελάει γι' αυτό! Μα πιστεύεις πραγματικά πως γνώρισες τις τρέλες σου για να απαλλάξεις το γιο σου απ' αυτές; Και είσαι ικανός να προστατέψεις το γιο σου απ' τη σανσάρα; Και πώς; Με διδαχές, με ικεσίες, με προτροπές; Αγαπημένε, ξέχασες λοιπόν ολότελα εκείνη την ιστορία, εκείνη τη γεμάτη διδάγματα ιστορία του βραχμάνου, του Σιντάρτα, που μου διηγήθηκες κάποτε σ' αυτό το μέρος; Ποιος προφύλαξε τον Σιντάρτα από τη σανσάρα, από την αμαρτία, από την απληστία, από την ανοησία; Μπόρεσε να τον προφυλάξει η ευσέβεια του πατέρα του, η νουθεσία των δασκάων του, μπόρεσε να τον προφυλάξει η ίδια του η θέληση, η ίδια του η αναζήτηση; Ποιος πατέρας, ποιος δάσκαλος μπόρεσε να τον προστατέψει από την επιθυμία να ζήσει ο ίδιος τη ζωή, να λερωθεί ο ίδιος από τη ζωή, να πάρει μόνος του πάνω του την ενοχή, να πιει μόνος του το πικρό πιοτό, να βρει μονάχος του το δρόμο του; Πιστεύεις λοιπόν, αγαπημένε, πως θα μπορούσε κάποιος να απαλλαγεί απ' αυτόν το δρόμο; Ίσως ο μικρός σου γιος, επειδή τον αγαπάς, επειδή θα τον απάλασσες πρόθυμα από την οδύνη, από τον πόνο και την απογοήτευση; Αλλά ακόμα κι αν πέθαινες δέκα φορές γι' αυτόν, δεν θα μπορούσες να του αποσπάσεις μ' αυτόν τον τρόπο ούτε το μικρότερο μέρος του πεπρωμένου του"".
"*&rs"
Μια αλήθεια που μπορεί να διατυπωθεί και να περιβληθεί με λόγια είναι πάντα μονόπλευρη.
"*&rs"
Τα πράγματα μπορεί κανείς να τα αγαπήσει, τις λέξεις όμως δεν μπορώ να τις αγαπήσω. Γι' αυτό δεν έχουν καμία αξία για μένα οι διδαχές. Δεν έχουν ούτε σκληρότητα, ούτε μαλακότητα, ούτε χρώματα, ούτε κόχες, ούτε μυρωδιά, ούτε γεύση, δεν έχουν παρά μόνο λέξεις. Ίσως αυτό να σε εμποδίζει να βρεις γαλήνη, ίσως να είναι οι πολλές λέξεις. Γιατί ακόμα και η λύτρωση και η αρετή είναι μόνο λέξεις.
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 10:42:41 ΠΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 10:42:41 ΠΜ
Μάθε λοιπόν αυτό: την αγάπη μπορεί κανείς να τη ζητιανέψει, να την αγοράσει, να την πάρει δώρο, να τη βρεί στο δρόμο, αλλά να την κλέψει δεν μπορεί.
"*&rs"
Του μάθαινε ότι οι εραστές δεν πρέπει να χωρίζονται μετά τη φωτιά της αγάπης χωρίς να θαυμάσουν ο ένας τον άλλο, χωρίς να νιώσουν τόσο νικημένοι όσο και νικητές, για να μη νιώσει κανείς από του δυό χορτασμένος ή ανικανοποίητος, και να μη γεννηθεί σε κανέναν το άσχημο αίσθημα πως χρησιμοποιήθηκε ή χρησιμοποίησε τον άλλο.
"*&rs"
Ο Σιντάρτα είπε: Β«Τί μπορώ να σου πω εγώ, σεβάσμιε; Μήπως πως αναζητάς υπερβολικά; Πως η αναζήτηση σ’ εμποδίζει να βρεις;Β»
Β«Μα πώς;Β» ρώτησε ο Γκοβίντα.
Β«Όταν κάποιος ζητάειΒ», είπε ο Σιντάρτα, Β«συμβαίνει να συχνά να μη βλέπουν τα μάτια του παρά μόνο το πράγμα που ζητάει, συμβαίνει να μην είναι ικανός να βρει τίποτα, επειδή σκέφτεται πάντα μόνο αυτό που ζητάει, επειδή έχει ένα σκοπό, επειδή κατέχεται από τον σκοπό. Ζητάω θα πει: έχω ένα σκοπό. Βρίσκω όμως σημαίνει: είμαι ελεύθερος, στέκομαι ανοιχτός, δεν έχω κανένα σκοπό. Εσύ, σεβάσμιε, είσαι κατά πάσα πιθανότητα πραγματικά ένας αναζητητής, αφού, επιδιώκοντας το σκοπό σου, δεν βλέπεις μερικά πράγματα που είναι ’μπρός στα μάτια σουΒ».
"*&rs"
"*&rs"
Του μάθαινε ότι οι εραστές δεν πρέπει να χωρίζονται μετά τη φωτιά της αγάπης χωρίς να θαυμάσουν ο ένας τον άλλο, χωρίς να νιώσουν τόσο νικημένοι όσο και νικητές, για να μη νιώσει κανείς από του δυό χορτασμένος ή ανικανοποίητος, και να μη γεννηθεί σε κανέναν το άσχημο αίσθημα πως χρησιμοποιήθηκε ή χρησιμοποίησε τον άλλο.
"*&rs"
Ο Σιντάρτα είπε: Β«Τί μπορώ να σου πω εγώ, σεβάσμιε; Μήπως πως αναζητάς υπερβολικά; Πως η αναζήτηση σ’ εμποδίζει να βρεις;Β»
Β«Μα πώς;Β» ρώτησε ο Γκοβίντα.
Β«Όταν κάποιος ζητάειΒ», είπε ο Σιντάρτα, Β«συμβαίνει να συχνά να μη βλέπουν τα μάτια του παρά μόνο το πράγμα που ζητάει, συμβαίνει να μην είναι ικανός να βρει τίποτα, επειδή σκέφτεται πάντα μόνο αυτό που ζητάει, επειδή έχει ένα σκοπό, επειδή κατέχεται από τον σκοπό. Ζητάω θα πει: έχω ένα σκοπό. Βρίσκω όμως σημαίνει: είμαι ελεύθερος, στέκομαι ανοιχτός, δεν έχω κανένα σκοπό. Εσύ, σεβάσμιε, είσαι κατά πάσα πιθανότητα πραγματικά ένας αναζητητής, αφού, επιδιώκοντας το σκοπό σου, δεν βλέπεις μερικά πράγματα που είναι ’μπρός στα μάτια σουΒ».
"*&rs"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 11:42:30 ΜΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 11:42:30 ΜΜ
Από το βιβλίο ""Όταν έκλαψε ο Νίτσε"" του Irvin Yalom
- Τί θα συνέβαινε αν κάποιος δαίμονας σου έλεγε ότι αυτή τη ζωή - όπως τη ζεις τώρα και όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν- πρέπει να τη ζήσεις ξανά, αμέτρητες φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούργιο; Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ότι ήταν άφατα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου, θα επιστρέφει σε'σενα, όλα στην ίδια διαδοχή και ακολουθία; Φαντάσου την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης ν'αναποδογυρίζει ξανά και ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, αναποδογυρίζουμε κι εσύ και'γω, απλοί κόκκοι στη διαδικασία.""
- Προτείνεις ότι κάθε πράξη που κάνω, κάθε πόνος που νιώθω, θα βιώνεται συνεχώς στην αιωνιότητα;
- Ναι, η αιώνια επανάληψη σημαίνει ότι κάθε φορά που επιλέγεις μια πράξη θα την επιλέγεις αιώνια. Και ισχύει το ίδιο για κάθε πράξη που δεν κάνεις, κάθε εμποδισμένη σκέψη, κάθε επιλογή που απέφυγες. Και όλη η αβίωτη ζωή θα μένει να φουσκώνει μέσα σου, αβίωτη για όλη την αιωνιότητα. Κι η αδιόρατη φωνή της συνείδησής σου θα σου διαμαρτύρεται αιώνια.
Τη σιχαίνεσαι αυτή την ιδέα? Ή σ' αρέσει;
- Τη σιχαίνομαι
- Τότε ζήσε με τέτοιο τρόπο που να σου αρέσει η ιδέα..!!
- Τί θα συνέβαινε αν κάποιος δαίμονας σου έλεγε ότι αυτή τη ζωή - όπως τη ζεις τώρα και όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν- πρέπει να τη ζήσεις ξανά, αμέτρητες φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούργιο; Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ότι ήταν άφατα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου, θα επιστρέφει σε'σενα, όλα στην ίδια διαδοχή και ακολουθία; Φαντάσου την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης ν'αναποδογυρίζει ξανά και ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, αναποδογυρίζουμε κι εσύ και'γω, απλοί κόκκοι στη διαδικασία.""
- Προτείνεις ότι κάθε πράξη που κάνω, κάθε πόνος που νιώθω, θα βιώνεται συνεχώς στην αιωνιότητα;
- Ναι, η αιώνια επανάληψη σημαίνει ότι κάθε φορά που επιλέγεις μια πράξη θα την επιλέγεις αιώνια. Και ισχύει το ίδιο για κάθε πράξη που δεν κάνεις, κάθε εμποδισμένη σκέψη, κάθε επιλογή που απέφυγες. Και όλη η αβίωτη ζωή θα μένει να φουσκώνει μέσα σου, αβίωτη για όλη την αιωνιότητα. Κι η αδιόρατη φωνή της συνείδησής σου θα σου διαμαρτύρεται αιώνια.
Τη σιχαίνεσαι αυτή την ιδέα? Ή σ' αρέσει;
- Τη σιχαίνομαι
- Τότε ζήσε με τέτοιο τρόπο που να σου αρέσει η ιδέα..!!
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 11:56:05 ΜΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 07, 2009, 11:56:05 ΜΜ
Περσόνα, .......... ξέρεις.......
""Αγαπημένη μου γριά,
από τη ζωή μου στη Γουατεμάλα δεν υπάρχει τίποτα πια να διηγηθώ γιατί οι ρυθμοί της είναι ίδιοι με μιας οποιασδήποτε δικτατορικής αποικίας των γιάνκηδων. Τελείωσα τις δουλειές μου εδώ και την κοπανάω για το Μεξικό.
[...]
Νομίζω πως μου στείλατε πάρα πολλά ρούχα και πως ξοδευτήκατε πάρα πολύ για μένα. Ίσως να ακούγεται κοινότοπο, αλλά πιστεύω πως δεν το αξίζω (η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις πως θ' αλλάξω σύντομα). Δε μου χρειάζονται όλα αυτά τα ρούχα, αφού το τελευταίο μου μότο είναι: λίγες αποσκευές, δυνατά πόδια και στομάχι φακίρη.
[...]
Γεια, Ερνέστο.""
Γράμμα του Τσε στη μητέρα του, 7 Αυγούστου 1954
""Αγαπημένη μου γριά,
από τη ζωή μου στη Γουατεμάλα δεν υπάρχει τίποτα πια να διηγηθώ γιατί οι ρυθμοί της είναι ίδιοι με μιας οποιασδήποτε δικτατορικής αποικίας των γιάνκηδων. Τελείωσα τις δουλειές μου εδώ και την κοπανάω για το Μεξικό.
[...]
Νομίζω πως μου στείλατε πάρα πολλά ρούχα και πως ξοδευτήκατε πάρα πολύ για μένα. Ίσως να ακούγεται κοινότοπο, αλλά πιστεύω πως δεν το αξίζω (η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις πως θ' αλλάξω σύντομα). Δε μου χρειάζονται όλα αυτά τα ρούχα, αφού το τελευταίο μου μότο είναι: λίγες αποσκευές, δυνατά πόδια και στομάχι φακίρη.
[...]
Γεια, Ερνέστο.""
Γράμμα του Τσε στη μητέρα του, 7 Αυγούστου 1954
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 08, 2009, 03:05:12 ΜΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 08, 2009, 03:05:12 ΜΜ
? δήλωση το? Σεφέρη κατ? τ?ς δικτατορίας
? Γι?ργος Σεφέρης στ? πρ?τα χρόνια τ?ς δικτατορίας ε?χε ?πιλέξει τ? σιωπ? κα? τ?ν ?ρνηση ν? δημοσιεύσει δουλειά του στ?ν ?λλάδα. Στ?ς 28 Μαρτίου το? 1969, δυ? χρόνια πρ?ν τ? θάνατό του, ?ποφασίζει ν? μιλήσει γι? πρώτη φορ? δημόσια κα? ν? καταγγείλει τ? Δικτατορία. ? δήλωσή του στ? BBC ?κανε τεράστια α?σθηση στ?ν ?λλάδα κα? τ? ?ξωτερικ? κα? ?δωσε δύναμη κα? ?λπίδα στ? ?ντιδικτατορικ? κίνημα.
--------------------------------------------------------------------------------
Β«Πάει καιρ?ς πο? π?ρα τ?ν ?πόφαση ν? κρατηθ? ?ξω ?π? τ? πολιτικ? το? τόπου. Προσπάθησα ?λλοτε ν? τ? ?ξηγήσω. Α?τ? δ? σημαίνει διόλου π?ς μο? ε?ναι ?διάφορη ? πολιτικ? ζωή μας. ?τσι, ?π? τ? χρόνια ?κε?να, ?ς τώρα τελευτα?α, ?παψα κατ? κανόνα ν? ?γγίζω τέτοια θέματα· ?ξάλλου τ? ?σα δημοσίεψα ?ς τ?ς ?ρχ?ς το? 1967 κα? ? κατοπιν? στάση μου - δ?ν ?χω δημοσιέψει τίποτα στ?ν ?λλάδα ?π? τότε πο? φιμώθηκε ? ?λευθερία - ?δειχναν, μο? φαίνεται, ?ρκετ? καθαρ? τ? σκέψη μου.
Μολατα?τα, μ?νες τώρα, α?σθάνομαι μέσα μου κα? γύρω μου, ?λοένα πι? ?πιτακτικά, τ? χρέος ν? π? ?να λόγο γι? τ? σημεριν? κατάστασή μας. Μ? ?λη τ? δυνατ? συντομία, ν? τί θ? ?λεγα:
Κλείνουν δυ? χρόνια πο? μ?ς ?χει ?πιβληθε? ?να καθεστ?ς ?λωσδιόλου ?ντίθετο μ? τ? ?δεώδη γι? τ? ?πο?α πολέμησε ? κόσμος μας κα? τόσο περίλαμπρα ? λαός μας στ?ν τελευτα?ο παγκόσμιο πόλεμο. Ε?ναι μία κατάσταση ?ποχρεωτικ?ς νάρκης, ?που ?σες πνευματικ?ς ?ξίες κατορθώσαμε ν? κρατήσουμε ζωντανές, μ? πόνους κα? μ? κόπους, π?νε κι α?τ?ς ν? καταποντιστο?ν μέσα στ? ?λώδη στεκούμενα νερά. Δ? θ? μο? ?ταν δύσκολο ν? καταλάβω π?ς τέτοιες ζημι?ς δ? λογαριάζουν πάρα πολ? γι? ?ρισμένους ?νθρώπους.
Δυστυχ?ς δ?ν πρόκειται μόνον γι? α?τ? τ?ν κίνδυνο. ?λοι πι? τ? διδάχτηκαν κα? τ? ξέρουν π?ς στ?ς δικτατορικ?ς καταστάσεις ? ?ρχ? μπορε? ν? μοιάζει ε?κολη, ?μως ? τραγωδία περιμένει ?ναπότρεπτη στ? τέλος. Τ? δράμα α?το? το? τέλους μ?ς βασανίζει, συνειδητ? ? ?συνείδητα, ?πως στο?ς παμπάλαιους χορο?ς το? Α?σχύλου. ?σο μένει ? ?νωμαλία, τόσο προχωρε? τ? κακό.
Ε?μαι ?νας ?νθρωπος χωρ?ς κανένα ?πολύτως πολιτικ? δεσμ? καί, μπορ? ν? τ? π?, μιλ? χωρ?ς φόβο κα? χωρ?ς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τ?ν γκρεμ? ?που μ?ς ?δηγε? ? καταπίεση πο? κάλυψε τ?ν τόπο. Α?τ? ? ?νωμαλία πρέπει ν? σταματήσει. Ε?ναι ?θνικ? ?πιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στ? σιωπή μου. Παρακαλ? τ? Θε? ν? μ? μ? φέρει ?λλη φορ? σ? παρόμοια ?νάγκη ν? ξαναμιλήσωΒ».
? Γι?ργος Σεφέρης στ? πρ?τα χρόνια τ?ς δικτατορίας ε?χε ?πιλέξει τ? σιωπ? κα? τ?ν ?ρνηση ν? δημοσιεύσει δουλειά του στ?ν ?λλάδα. Στ?ς 28 Μαρτίου το? 1969, δυ? χρόνια πρ?ν τ? θάνατό του, ?ποφασίζει ν? μιλήσει γι? πρώτη φορ? δημόσια κα? ν? καταγγείλει τ? Δικτατορία. ? δήλωσή του στ? BBC ?κανε τεράστια α?σθηση στ?ν ?λλάδα κα? τ? ?ξωτερικ? κα? ?δωσε δύναμη κα? ?λπίδα στ? ?ντιδικτατορικ? κίνημα.
--------------------------------------------------------------------------------
Β«Πάει καιρ?ς πο? π?ρα τ?ν ?πόφαση ν? κρατηθ? ?ξω ?π? τ? πολιτικ? το? τόπου. Προσπάθησα ?λλοτε ν? τ? ?ξηγήσω. Α?τ? δ? σημαίνει διόλου π?ς μο? ε?ναι ?διάφορη ? πολιτικ? ζωή μας. ?τσι, ?π? τ? χρόνια ?κε?να, ?ς τώρα τελευτα?α, ?παψα κατ? κανόνα ν? ?γγίζω τέτοια θέματα· ?ξάλλου τ? ?σα δημοσίεψα ?ς τ?ς ?ρχ?ς το? 1967 κα? ? κατοπιν? στάση μου - δ?ν ?χω δημοσιέψει τίποτα στ?ν ?λλάδα ?π? τότε πο? φιμώθηκε ? ?λευθερία - ?δειχναν, μο? φαίνεται, ?ρκετ? καθαρ? τ? σκέψη μου.
Μολατα?τα, μ?νες τώρα, α?σθάνομαι μέσα μου κα? γύρω μου, ?λοένα πι? ?πιτακτικά, τ? χρέος ν? π? ?να λόγο γι? τ? σημεριν? κατάστασή μας. Μ? ?λη τ? δυνατ? συντομία, ν? τί θ? ?λεγα:
Κλείνουν δυ? χρόνια πο? μ?ς ?χει ?πιβληθε? ?να καθεστ?ς ?λωσδιόλου ?ντίθετο μ? τ? ?δεώδη γι? τ? ?πο?α πολέμησε ? κόσμος μας κα? τόσο περίλαμπρα ? λαός μας στ?ν τελευτα?ο παγκόσμιο πόλεμο. Ε?ναι μία κατάσταση ?ποχρεωτικ?ς νάρκης, ?που ?σες πνευματικ?ς ?ξίες κατορθώσαμε ν? κρατήσουμε ζωντανές, μ? πόνους κα? μ? κόπους, π?νε κι α?τ?ς ν? καταποντιστο?ν μέσα στ? ?λώδη στεκούμενα νερά. Δ? θ? μο? ?ταν δύσκολο ν? καταλάβω π?ς τέτοιες ζημι?ς δ? λογαριάζουν πάρα πολ? γι? ?ρισμένους ?νθρώπους.
Δυστυχ?ς δ?ν πρόκειται μόνον γι? α?τ? τ?ν κίνδυνο. ?λοι πι? τ? διδάχτηκαν κα? τ? ξέρουν π?ς στ?ς δικτατορικ?ς καταστάσεις ? ?ρχ? μπορε? ν? μοιάζει ε?κολη, ?μως ? τραγωδία περιμένει ?ναπότρεπτη στ? τέλος. Τ? δράμα α?το? το? τέλους μ?ς βασανίζει, συνειδητ? ? ?συνείδητα, ?πως στο?ς παμπάλαιους χορο?ς το? Α?σχύλου. ?σο μένει ? ?νωμαλία, τόσο προχωρε? τ? κακό.
Ε?μαι ?νας ?νθρωπος χωρ?ς κανένα ?πολύτως πολιτικ? δεσμ? καί, μπορ? ν? τ? π?, μιλ? χωρ?ς φόβο κα? χωρ?ς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τ?ν γκρεμ? ?που μ?ς ?δηγε? ? καταπίεση πο? κάλυψε τ?ν τόπο. Α?τ? ? ?νωμαλία πρέπει ν? σταματήσει. Ε?ναι ?θνικ? ?πιταγή.
Τώρα ξαναγυρίζω στ? σιωπή μου. Παρακαλ? τ? Θε? ν? μ? μ? φέρει ?λλη φορ? σ? παρόμοια ?νάγκη ν? ξαναμιλήσωΒ».
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 08, 2009, 06:41:38 ΜΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 08, 2009, 06:41:38 ΜΜ
Παραθέτοντας εδώ το κείμενο αυτό, του Γιώργου Σεφέρη, για τη δικτατορία, μου γεννήθηκε η απορία, γιατί δεν μπορώ να σκεφτώ ένα μεγάλο άνθρωπο των γραμμάτων, ο οποίος να υποστήριξε το φασισμό.
Γιατί όλοι αυτοί οι μεγάλοι των γραμμάτων, είναι μονίμως αριστερών αντιλήψεων;.........
Μήπως η απορία μου είναι εντελώς ρητορική;.......
Γιατί όλοι αυτοί οι μεγάλοι των γραμμάτων, είναι μονίμως αριστερών αντιλήψεων;.........
Μήπως η απορία μου είναι εντελώς ρητορική;.......
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: fallen angel στις Ιανουαρίου 08, 2009, 09:07:36 ΜΜ
Αποστολή από: fallen angel στις Ιανουαρίου 08, 2009, 09:07:36 ΜΜ
Χωρίς να διαφωνώ επί της ουσίας ΟΧΙΑ, απλώς επισημαίνω ότι
ο μεγάλος Χατζηδάκης νομίζω είχε πει ότι, για να θεωρηθεί κάποιος
μεγάλος δημιουργός θα πρέπει να είναι ή κομμουνιστής ή πούστης
και συμπλήρωσε, εγώ κομμουνιστής δεν είμαι.
ο μεγάλος Χατζηδάκης νομίζω είχε πει ότι, για να θεωρηθεί κάποιος
μεγάλος δημιουργός θα πρέπει να είναι ή κομμουνιστής ή πούστης
και συμπλήρωσε, εγώ κομμουνιστής δεν είμαι.
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 08, 2009, 09:26:28 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 08, 2009, 09:26:28 ΜΜ
Παράθεση από: "fallen angel"Χωρίς να διαφωνώ επί της ουσίας ΟΧΙΑ, απλώς επισημαίνω ότιαμα καπιο ινε κομουνοπουστα τι θανε?
ο μεγάλος Χατζηδάκης νομίζω είχε πει ότι, για να θεωρηθεί κάποιος
μεγάλος δημιουργός θα πρέπει να είναι ή κομμουνιστής ή πούστης
και συμπλήρωσε, εγώ κομμουνιστής δεν είμαι.
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 08, 2009, 09:36:37 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 08, 2009, 09:36:37 ΜΜ
Περιμένοντας τους Βαρβάρους
(1904)
του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγεςΒ·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδιαΒ·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμεραΒ·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.
Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμεραΒ·
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.
Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
επιδι δε καταλεβενο τι λεη θελο μετα,γιατι ο κοναν ο βαρβαροσ ινε στι καλιφονια και δε μου απαντα
(1904)
του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη
Τι περιμένουμε στην αγορά συναθροισμένοι;
Είναι οι βάρβαροι να φθάσουν σήμερα.
Γιατί μέσα στην Σύγκλητο μιά τέτοια απραξία;
Τι κάθοντ' οι Συγκλητικοί και δεν νομοθετούνε;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Τι νόμους πια θα κάμουν οι Συγκλητικοί;
Οι βάρβαροι σαν έλθουν θα νομοθετήσουν.
Γιατί ο αυτοκράτωρ μας τόσο πρωί σηκώθη,
και κάθεται στης πόλεως την πιο μεγάλη πύλη
στον θρόνο επάνω, επίσημος, φορώντας την κορώνα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμερα.
Κι ο αυτοκράτωρ περιμένει να δεχθεί
τον αρχηγό τους. Μάλιστα ετοίμασε
για να τον δώσει μια περγαμηνή. Εκεί
τον έγραψε τίτλους πολλούς κι ονόματα.
Γιατί οι δυό μας ύπατοι κ' οι πραίτορες εβγήκαν
σήμερα με τες κόκκινες, τες κεντημένες τόγεςΒ·
γιατί βραχιόλια φόρεσαν με τόσους αμεθύστους,
και δαχτυλίδια με λαμπρά γυαλιστερά σμαράγδιαΒ·
γιατί να πιάσουν σήμερα πολύτιμα μπαστούνια
μ' ασήμια και μαλάματα έκτακτα σκαλισμένα;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμεραΒ·
και τέτοια πράγματα θαμπόνουν τους βαρβάρους.
Γιατί κ' οι άξιοι ρήτορες δεν έρχονται σαν πάντα
να βγάλουνε τους λόγους τους, να πούνε τα δικά τους;
Γιατί οι βάρβαροι θα φθάσουν σήμεραΒ·
κι αυτοί βαριούντ' ευφράδειες και δημηγορίες.
Γιατί ν' αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία
κ' η σύγχυσις. (Τα πρόσωπα τι σοβαρά που έγιναν).
Γιατί αδειάζουν γρήγορα οι δρόμοι κ' οι πλατέες,
κι όλοι γυρνούν στα σπίτια τους πολύ συλλογισμένοι;
Γιατί ενύχτωσε κ' οι βάρβαροι δεν ήλθαν.
Και μερικοί έφθασαν απ' τα σύνορα,
και είπανε πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.
Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους.
Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μιά κάποια λύσις.
επιδι δε καταλεβενο τι λεη θελο μετα,γιατι ο κοναν ο βαρβαροσ ινε στι καλιφονια και δε μου απαντα
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 09, 2009, 12:28:52 ΠΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 09, 2009, 12:28:52 ΠΜ
Απόσπασμα από την Ασκητική - Καζαντζάκη
""Ο νους : <<Γιατί χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν'αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.>>
Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: << Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου! ΝΑ πεθαίνεις και να λες : Θάνατος δεν υπάρχει!>>""
Δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τίποτα. Δεν υπάρχουν όρια. Δεν υπάρχει αδύνατο.
""Ο νους : <<Γιατί χανόμαστε κυνηγώντας το αδύνατο; Μέσα στον ιερό περίβολο των πέντε αιστήσεων χρέος μας ν'αναγνωρίσουμε τα σύνορα του ανθρώπου.>>
Μα μια άλλη μέσα μου φωνή, ας την πούμε έχτη δύναμη, ας την πούμε καρδιά, αντιστέκεται και φωνάζει: << Όχι! Όχι! Ποτέ μην αναγνωρίσεις τα σύνορα του ανθρώπου! Να σπας τα σύνορα! Ν'αρνιέσαι ότι θωρούν τα μάτια σου! ΝΑ πεθαίνεις και να λες : Θάνατος δεν υπάρχει!>>""
Δεν πρέπει να συμβιβαζόμαστε με τίποτα. Δεν υπάρχουν όρια. Δεν υπάρχει αδύνατο.
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 13, 2009, 04:02:53 ΠΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 13, 2009, 04:02:53 ΠΜ
Παράθεση από: "vothros"αμα καπιο ινε κομουνοπουστα τι θανε?
Ο Φασμπίντερ !
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: fallen angel στις Ιανουαρίου 13, 2009, 03:19:06 ΜΜ
Αποστολή από: fallen angel στις Ιανουαρίου 13, 2009, 03:19:06 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker vol.137"Ο Φασμπίντερ !
Τι μου θύμισες Biker !
Δράττομαι της ευκαιρίας να ποστάρω κάτι του Φασπίντερ.
Αμφιταλαντεύθηκα αν έπρεπε να το κάνω εδώ ή στο νήμα για την ποίηση.
""Katzelmacher""
WZlUDwBMoAM
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 14, 2009, 02:41:49 ΠΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 14, 2009, 02:41:49 ΠΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"εκείνοι οι λόγοι που ο Πασκάλ αποκαλούσε ""της καρδιάς"".
ενάντια στο χοντροκομμένο υλισμό της σοβιετικής κοινωνίας -
Οι κομμουνιστές,
τον κατηγορούσαν για τυχοδιωκτισμό, για έλλειψη αίσθησης της πραγματικότητας, για αναρχικό ρομαντισμό.
Ο θάνατός του, πράγματι, έχει αυτό το χαρακτήρα: έχει την αξία ενός συμβόλου. Και στην ορθολογιστική κοινωνία μας, που έχει πετάξει, ξεχάσει και περιφρονήσει τα σύμβολα, σε αυτή την κοινωνία στην οποία η αποτελεσματικότητα και η τεχνική έχουν γίνει περισσότερο πολύτιμες από το πάθος και τη θυσία, μπορούμε πράγματι να αποδώσουμε στον Γκεβάρα έναν απερίσκεπτο ρομαντισμό.
Αλλά είναι ακριβώς αυτός ο ηρωισμός, ακριβώς αυτή η ηρωική και μοναχική εικόνα που γεννάει την ελπίδα, το θάρρος και την πίστη σε εκατομμύρια γενναιόδωρους νέους σε όλες τις γωνιές της Γης.
Ότι η ελπίδα είναι πιο δυνατή από την απληστία των εμπόρων. Ότι η αξιοπρέπεια είναι πιο ανθεκτική από το βρόμικο και αιματηρό πείσμα των επιχειρηματιών.
Για αυτούς τους λόγους λοιπόν και όποιες και αν ήταν οι αυταπάτες του ή οι θεωρίες του για την κατίσχυση των οικονομικών παραγόντων στην ιστορία, πιστεύω ότι η πάλη του Γκεβάρα ενάντια στις Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσώπευε μια πάλη του πνεύματος ενάντια στην ύλη.
ο οποίος προσωπικά δεν είχε ανάγκη από τίποτα, αφού είχε γεννηθεί, όπως και εκείνοι οι στοχαστές, στους κόλπους μιας προνομιούχας οικογένειας, ρίχτηκε στην πάλη υποκινημένος από ρομαντικά ιδεώδη.
Θα μπορούσε να λεχθεί -και σίγουρα έχει λεχθεί- ότι αυτές οι ιδέες δεν είναι συνετές. Αλλά ποιος απέδειξε ποτέ ότι είναι η σύνεση αυτή που κινεί τα βουνά;
... Γιά την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας πάντως ( ... όχι βέβαια , ό,τι υπάρχει και κάποια ανακρίβεια στον λόγο )
... ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ , ΠΙΟΤΡ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ , ανάλογη προσφορά είχε !
Μπέρδεψα λίγο τα περιεχόμενα των threads , και ζητώ συγγνώμη γι'αυτό , αλλά είμαι και λίγο ...
<< Ηλεκτρονικοϋπολογιστικά αγράμματος >>
όπως λέει κι'ό φίλτατος Μαράουντερ ! ( ... και δεν έχει , καθόλου μα καθόλου , άδικο . Θα μάθω όμως ! Σιγά - σιγά )
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 15, 2009, 03:45:38 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 15, 2009, 03:45:38 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker vol.137"... Γιά την αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας πάντως ( ... όχι βέβαια , ό,τι υπάρχει και κάποια ανακρίβεια στον λόγο )Καταγογι τον ιδον με ιπεσ να διαβασο
... ο ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ , ΠΙΟΤΡ ΚΡΟΠΟΤΚΙΝ , ανάλογη προσφορά είχε !
Μπέρδεψα λίγο τα περιεχόμενα των threads , και ζητώ συγγνώμη γι'αυτό , αλλά είμαι και λίγο ...
<< Ηλεκτρονικοϋπολογιστικά αγράμματος >>
όπως λέει κι'ό φίλτατος Μαράουντερ ! ( ... και δεν έχει , καθόλου μα καθόλου , άδικο . Θα μάθω όμως ! Σιγά - σιγά )
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 15, 2009, 03:53:34 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 15, 2009, 03:53:34 ΜΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"πόσα ίδον βόθρε;
εγο ιμε 63 μουλοσ οσ γνοσοστον, μαμα γαδουρα πατιρ αλογατοσ,
τα ίπα θα μου τα μαθι ο ΜΠικερ
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 15, 2009, 06:59:24 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 15, 2009, 06:59:24 ΜΜ
Παράθεση από: 1personanongrata
ο μπαικέρης είναι ξάδελφος του παιτέρη...
καλό παιδί και από την άρεια φυλή όπως όλα τα μέλη του μπου....
<!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb --> <!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb --> <!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb --> <!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb --> <!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb --> <!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb --> <!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb --> <!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb --> <!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb --> <!-- s*&hdb -->"*&hdb"<!-- s*&hdb -->
Παράθεση από: vothros
εγο ιμε 63 μουλοσ οσ γνοσοστον, μαμα γαδουρα πατιρ αλογατοσ,
τα ίπα θα μου τα μαθι ο ΜΠικερ
Ναι ! Άρειος ! <!-- s$#ug -->"$#ug"<!-- s$#ug --> <!-- s$#ug -->"$#ug"<!-- s$#ug --> <!-- s$#ug -->"$#ug"<!-- s$#ug --> <!-- s$#ug -->"$#ug"<!-- s$#ug --> <!-- s$#ug -->"$#ug"<!-- s$#ug -->
Θα το ακούσει ο yrret-terry και θα μου στείλει σε p.m. όλο το Mein Kampf ! <!-- s$#ug -->"$#ug"<!-- s$#ug --> <!-- s$#ug -->"$#ug"<!-- s$#ug --> <!-- s$#ug -->"$#ug"<!-- s$#ug --> <!-- s$#ug -->"$#ug"<!-- s$#ug -->
Ρε , τί να πω <!-- s??? -->"???"<!-- s??? -->
Πίστευα πως σ'ένα site τέτοιου περιεχομένου , με την συγκεκριμένη βασική θεματολογία , θα ήταν σαφώς πιό προοδευτικών αντιλήψεων , οι επισκέπτες και τα μέλη ! <!-- s#@!sw -->"#@!sw"<!-- s#@!sw --> <!-- s#@!sw -->"#@!sw"<!-- s#@!sw --> <!-- s#@!sw -->"#@!sw"<!-- s#@!sw --> <!-- s#@!sw -->"#@!sw"<!-- s#@!sw -->
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: talos43 στις Ιανουαρίου 15, 2009, 07:39:27 ΜΜ
Αποστολή από: talos43 στις Ιανουαρίου 15, 2009, 07:39:27 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker vol.137"Ναι ! Άρειος ! "$#ug" "$#ug" "$#ug" "$#ug" "$#ug"προοδευτικοί είμαστε βρε....δεν σφάζουμε πλέον τους κουμμουνιστές στο γόνατο με κονσερβοκούτι....χρησιμοποιούμε ...μπαλτά........νέα τεχνολογία...... "@!tts" "@!tts" "@!tts" "@!tts" "@!tts"
Θα το ακούσε ο yrret-terry και θα μου στείλει σε p.m. όλο το Mein Kampf ! "$#ug" "$#ug" "$#ug" "$#ug"
Ρε , τί να πω "???"
Πίστευα πως σ'ένα site τέτοιου περιεχομένου , με την συγκεκριμένη βασική θεματολογία , θα ήταν σαφώς πιό προοδευτικών αντιλήψεων , οι επισκέπτες και τα μέλη ! "#@!sw" "#@!sw" "#@!sw" "#@!sw"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 15, 2009, 07:59:49 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 15, 2009, 07:59:49 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker vol.137"Ναι ! Άρειος ! "$#ug" "$#ug" "$#ug" "$#ug" "$#ug"εγο ιμε μονοφισιτισ
Θα το ακούσε ο yrret-terry και θα μου στείλει σε p.m. όλο το Mein Kampf ! "$#ug" "$#ug" "$#ug" "$#ug"
Ρε , τί να πω "???"
Πίστευα πως σ'ένα site τέτοιου περιεχομένου , με την συγκεκριμένη βασική θεματολογία , θα ήταν σαφώς πιό προοδευτικών αντιλήψεων , οι επισκέπτες και τα μέλη ! "#@!sw" "#@!sw" "#@!sw" "#@!sw"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 16, 2009, 02:17:08 ΠΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 16, 2009, 02:17:08 ΠΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"έτσι νόμιζα και γω....Ήθελα να γράψω κάτι σχετικό , αλλά φαντάστηκα ό,τι θα άνοιγα τον Ασκό του Αιόλου !
τελικά κατέληξα ότι η καταπίεση στην παιδική ηλικία και τα χουντικά σπίτια δημιουργούν απίστευτα κόμπλεξ που μόνο στις πουτάνες μπορείς να τα βγάλεις....
"!@#h"
Το διατύπωσες , ακόμα καλύτερα , απ'ό,τι σκέφτηκα ! "!@#h"
Κοίτα , Ανεπιθύμητε ...
Τροχονόμος σε πούτσες , μουνιά και συνειδήσεις , ούτε υπήρξα , ούτε θέλω να υπάρξω !
Αυτό , όμως , που θέλω να γράψω ΚΑΙ ΑΦΟΡΑ ΜΙΑ ΚΑΘΑΡΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΑΠΟΨΗ , ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΜΕΝΑ...είναι ό,τι η επιτομή της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο , μαζί με τα αίτια που την προκαλούν κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π. , είναι ο αγοραίος έρωτας !
Ο καθένας , πάντως , όπως και η καθεμιά , στα λεγόμενα << Δημοκρατικά >> πολιτεύματα , πορεύεται κατά πως γουστάρει !
Θα ακονίσει κι'ό Τάλως τους μπαλτάδες , θα βγάλει κι'ό Ταράτσας τον γκρα ...and let's start the show !
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 16, 2009, 02:51:45 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 16, 2009, 02:51:45 ΜΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"προσωπικά θεωρώ ότι η επιτομή της εκμετάλλευσης που αναφέρεις είναι η δουλεία δλδ, η οποιαδήποτε εκμετάλλευση χωρίς πληρωμή υπηρεσιών.......εγο ιμε εφασιστα ,αλα καντε μαι μετα εσι και ο Μπικερ γιανα καταλαβουμε και τιποτισ
Τα χουντόσκυλα και γενικά τα φασιστοειδή ανθρωπόμορφα που κυκλοφοράνε στις κοινωνίες έχουν ως κανόνα το εξής.....
Δεν ασχολούμαι ούτε με διάλογο ούτε με πνευματική κούραση.
Θα έρθεις μαζί μου θες δε θες. Θα συμφωνήσεις θες δε θες.
Αν συμφωνήσεις εύκολα έχει καλώς. Εάν πάλι δεν συμφωνήσεις εύκολα πάλι έχει καλώς γιατί θα σε κάνω να συμφωνήσεις εύκολα.
Γενικά είναι η λογική του ΕΥΚΟΛΑ τα κάνω όλα, χωρίς κούραση.
Τι να την κάνω τη δημοκρατία; διάλογος κόντρες, σου πα μου πες τονα τάλλο.......Αει γαμήσου Γιάρο και ταπαμε.....
Τι να το κάνω το αίσθημα και το ψήσιμο; σου πα μου πες τονα τάλλο...... Πάρε 20 Ευρά Αει γαμήσου και ταπαμε......
Με το μόνο σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο που μπορεί να συγκριθεί ο φασισμός και ο χουντισμός ως νοοτροπία ζωής είναι τα ταχυφαγεία.
καλα πεδια φχαριστο
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 16, 2009, 05:39:29 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 16, 2009, 05:39:29 ΜΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"προσωπικά θεωρώ ότι η επιτομή της εκμετάλλευσης που αναφέρεις είναι η δουλεία δλδ, η οποιαδήποτε εκμετάλλευση χωρίς πληρωμή υπηρεσιών.......
Τα χουντόσκυλα και γενικά τα φασιστοειδή ανθρωπόμορφα που κυκλοφοράνε στις κοινωνίες έχουν ως κανόνα το εξής.....
Δεν ασχολούμαι ούτε με διάλογο ούτε με πνευματική κούραση.
Θα έρθεις μαζί μου θες δε θες. Θα συμφωνήσεις θες δε θες.
Αν συμφωνήσεις εύκολα έχει καλώς. Εάν πάλι δεν συμφωνήσεις εύκολα πάλι έχει καλώς γιατί θα σε κάνω να συμφωνήσεις εύκολα.
Γενικά είναι η λογική του ΕΥΚΟΛΑ τα κάνω όλα, χωρίς κούραση.
Τι να την κάνω τη δημοκρατία; διάλογος κόντρες, σου πα μου πες τονα τάλλο.......Αει γαμήσου Γιάρο και ταπαμε.....
Τι να το κάνω το αίσθημα και το ψήσιμο; σου πα μου πες τονα τάλλο...... Πάρε 20 Ευρά Αει γαμήσου και ταπαμε......
Με το μόνο σύγχρονο κοινωνικό φαινόμενο που μπορεί να συγκριθεί ο φασισμός και ο χουντισμός ως νοοτροπία ζωής είναι τα ταχυφαγεία.
Δεν διαφωνούμε σε κάτι !
Η αναφορά μου , σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση , αφορούσε τα λεγόμενα << Δημοκρατικά >> καθεστώτα !
Η δική ΜΟΥ αισθητική και τα δικά ΜΟΥ συναισθήματα , δεν συνάδουν με τις όποιες μορφές αγοραίου έρωτα !
Σαφέστατα και ... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΓΝΩΜΕΣ : Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΘΟΣ
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 16, 2009, 08:02:24 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 16, 2009, 08:02:24 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker vol.137"Δεν διαφωνούμε σε κάτι !εχετε ολι δικεο και γο παντα λαθοσ,γιαφτο και σασ αγαπο πολι
Η αναφορά μου , σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση , αφορούσε τα λεγόμενα << Δημοκρατικά >> καθεστώτα !
Η δική ΜΟΥ αισθητική και τα δικά ΜΟΥ συναισθήματα , δεν συνάδουν με τις όποιες μορφές αγοραίου έρωτα !
Σαφέστατα και ... ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΓΝΩΜΕΣ : Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΛΑΘΟΣ
μπικερ εστε χομο σοφι σοφι
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 16, 2009, 08:21:41 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 16, 2009, 08:21:41 ΜΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"Σαφέστατα και ... ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΔΥΟ ΓΝΩΜΕΣ: ΜΟΝΟ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΟΥδιχονιογνομια
"*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb"
με μια λεξ
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 16, 2009, 08:26:58 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 16, 2009, 08:26:58 ΜΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"ΟΚ....οη παρχι μια γνομι και η λιπι σιγνομι
ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΓΝΩΜΗ....
Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ...
"*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 16, 2009, 09:11:30 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 16, 2009, 09:11:30 ΜΜ
Δεν παιζΩστε , ρε ! ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 16, 2009, 09:44:29 ΜΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 16, 2009, 09:44:29 ΜΜ
Παράθεση από: "vothros"διχονιογνομια
με μια λεξ
Βοθρούλι παλιά έγραφες μόνο ανορθόγραφα. Τώρα αλλάζεις και τις λέξεις... πάει... χρειάζομαι μαθήματα για να καταλαβαίνω τι διαβάζω "!*to" "!*to" "!*to"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 16, 2009, 09:58:26 ΜΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 16, 2009, 09:58:26 ΜΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"ια γράφει σε μορσ σε λίγοΠερσόνα! Βλέπω συμπτώματα! Μήπως κολλάς κι εσύ;;;
"!*to" "!*to" "!*to" "!*to"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 17, 2009, 10:58:58 ΜΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 17, 2009, 10:58:58 ΜΜ
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα γράμμα του ινδού στοχαστή, Τζίντου Κρισναμούρτι σε μια φίλη του, γραμμένο στη δεκαετία του β€
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 20, 2009, 06:30:12 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 20, 2009, 06:30:12 ΜΜ
http://www.kavafis.gr/ (//%22http://www.kavafis.gr/%22)
http://cavafis.compupress.gr/index3.htm (//%22http://cavafis.compupress.gr/index3.htm%22)
http://cavafis.compupress.gr/index3.htm (//%22http://cavafis.compupress.gr/index3.htm%22)
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: samy στις Ιανουαρίου 20, 2009, 11:11:18 ΜΜ
Αποστολή από: samy στις Ιανουαρίου 20, 2009, 11:11:18 ΜΜ
Παράθεση από: "OXIA"Γιατί όλοι αυτοί οι μεγάλοι των γραμμάτων, είναι μονίμως αριστερών αντιλήψεων;.........
Γιατι εζησαν σε καπιταλιστικα κρατη.
Αυτοι που εζησαν σε κομουνιστικα κρατη, και θα εγραφαν εργα δεξιων αντιληψεων....
δεν λεω τι επαθαν γιατι θα μπλεξω. ";D"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 20, 2009, 11:59:52 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 20, 2009, 11:59:52 ΜΜ
Παράθεση από: "samy"Γιατι εζησαν σε καπιταλιστικα κρατη.Σωστή και δεκτή η αναφορά σου στον Σολτζενίτσιν !
Αυτοι που εζησαν σε κομουνιστικα κρατη, και θα εγραφαν εργα δεξιων αντιληψεων....
δεν λεω τι επαθαν γιατι θα μπλεξω. ";D"
Αριστερών αντιλήψεων ήταν κι'αυτός !
Εκτός αν νομίζεις ό,τι ο Τρότσκυ , ο Μπακούνιν , η ο CHE , ήταν παιδιά της Wall street !
... και κάτι τελευταίο , γιά να ξεκαθαρίσουμε άπαξ διά παντός μιά ομίχλη :
ΤΟ ΙΣΧΥΡΟΤΕΡΟ ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ , ΗΤΑΝ Ο ( ΛΕΓΟΜΕΝΟΣ ) ΥΠΑΡΚΤΟΣ !
Αν θέλεις , ρίξε και μιά ματιά σε δύο βιβλία του Χρόνη Μίσσιου , το << Καλά , εσύ σκοτώθηκες νωρίς >>
και το << Χαμογέλα ρε , τι σου ζητάνε ? ? ? >>
Παράδειγμα απ'τα σπλάχνα κι'απ'την πρεσβεία του καπιταλισμού ? ? ?
Ας συγκρίνουν τα παλληκάρια , την σχέση του Χριστού , του Χριστιανισμού και του Χριστόδουλου !
Από ΧΡΙ - ξεκινούν και τα τρία ! ! ! !
...αν και μάλλον , τα δύο τελευταία , θά'πρεπε να ξεκινούν από ΧΡΗ - !
Ήθελα να αναφέρω , γι'αυτό μπήκα στο thread , άλλωστε , αλλά με παρέσυρε ο samy ( και καλά έκανε ) ό,τι την Κυριακή έχει παζάρι βιβλίου στην Κλαυθμώνος , με εκπτώσεις μέχρι και 70 % !
Όσοι πιστοί , προσέλθετε !
Η ΓΝΩΣΗ , ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ !
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 21, 2009, 01:13:30 ΜΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 21, 2009, 01:13:30 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker vol.137"Ας συγκρίνουν τα παλληκάρια , την σχέση του Χριστού , του Χριστιανισμού και του Χριστόδουλου !ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ ??????? biker!
Από ΧΡΙ - ξεκινούν και τα τρία ! ! ! !
...αν και μάλλον , τα δύο τελευταία , θά'πρεπε να ξεκινούν από ΧΡΗ - !
Πολύ έξυπνη παρατήρηση "!*to" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h"
Μου άρεσε
Παράθεση από: "Biker vol.137"Η ΓΝΩΣΗ , ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΔΥΝΑΜΗ !"*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb"
και προσθέτω μία πινελιά του περσόνα, που πάντα μου τονίζει όταν έχουμε αυτή την κουβέντα και φρονώ ότι έχει απόλυτο δίκαιο!!! :
""(...) αρκεί να ξέρεις πώς να τη χρησιμοποιείς!""
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 21, 2009, 05:32:38 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 21, 2009, 05:32:38 ΜΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"τι είναι ο πραγματικός κομμουνισμός του ΤΣΕ και του Λένιν και τι ο υπαρκτός του Φιντέλ και του Στάλιν έχω να πω μόνο αυτό.
Ο Καπιταλισμός όπως και ο Κομμουνισμός είναι εφαρμογές της ίδιας ακριβώς θεωρίας. Οχι πάντως του Κομμουνισμού.
Οι ομοιότητες είναι τόσο ανατριχιαστικά ίδιες με μια και μόνη αλλαγή.
Στον Καπιταλισμό όπου Κάπα βάζουμε Κεφάλαιο και στον εφαρμοσμένο Κομμουνισμό όπου Κάπα βάζουμε Κόμμα.
Πολλά τα Κάπα ίδιο το αποτέλεσμα.
Ελπίζω όλοι όσοι διαβάζουν αυτά που γράφουμε , να έχουν εντοπίσει από τί ορμώμεθα !
... κάποιες επιφυλάξεις γιά τον Lenin , θα έχω , μέχρι να εξαντλήσω όλες τις πηγές πληροφόρησης !
...όχι τόσο γιά την αποτελεσματικότητα του , όσο γιά την προδιάθεση του !
Τα όσα , μέχρι στιγμής αντλώ , εξαντλώντας τις πηγές , μου δείχνουν έναν , μάλλον , συγκεντρωτικό εγωϊστή !
Πιθανόν , να ήθελε να αλλάξει κάποια πράγματα , αποπειρώμενος να ξεριζώσει , πρώτα απ'όλα τα Τσαρικά φαντάσματα και έπειτα να αναμορφώσει συνειδήσεις , έχοντας εμπιστοσύνη σε ελάχιστους από τους συνεργάτες του !
Σ'αυτό το σημείο , επενέβη κι'ή μοίρα , κόβοντας το νήμα , με αποτέλεσμα να αδράξει ο Τζουγκασβίλι την ευκαιρία και ν'αρχίσει τους Βυζαντινισμούς !
Τον Νταβίντοβιτς ( ViDiViCi μη φοβού ) Μπρονστάϊν ( στον οποίο χρεώνω την αθλιότητα της Κρονστάνδης ) , ήθελε ως διάδοχο , πάντως ...
Παράθεση από: "OXIA"""(...) αρκεί να ξέρεις πώς να τη χρησιμοποιείς!""
"!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:09:57 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:09:57 ΜΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"θεωρώ ότι η πάλη ενός αριστερού σε ένα σάπιο κοινωνικό σύστημα οδηγεί σε εσφαλμένες κρίσεις περί συγκεντρωτισμού και εγωισμού....Κοίτα ...
Εχω πολλές φορές πιάσει τον εαυτό μου να αντιδρά ακραία, ενίοτε και γραφικά ή εγωιστικά ή συγκεντρωτικά έχοντας να αντιμετωπίσω την απίστευτη βλακεία, την απύθμενη μαλακία και τα ατέρμονα κόμπλεξ φασιστάκων και ξεπουλημένων λαμόγιων. Αλλωστε ο Τσε πόσες φορές δεν υπερέβαλε σε πολλά από αυτά που είπε και έπραξε;
Ο Λένιν έχω καταλήξει ότι ήτο ο μόνος από τους αριστερούς που ανέλαβαν δράση και που είχε όραμα να εφαρμόσει κάποιο μοντέλο λαικής κυριαρχίας. Αλλο εάν το αποτέλεσμα για διάφορους λόγους ήταν αποτυχημένο.
Εγώ πάντως μένω και σέβομαι την προσπάθεια και του Λένιν και του Τσε... Καλοί οι Εγελοι και οι μάρξιδες αλλά η εφαρμογή στην πράξη είναι πάντα το μέγα πρόβλημα
Μπορεί ο καθένας μας να πει , και μεταξύ αυτών και γω , ό,τι επρόκειτο περί ενός εγωϊστή , συγκεντρωτικού , αυταρχικού κ.λ.π. κ.λ.π. κ.λ.π. !
Στ'αρχίδια του θα μ'έγραφε και πολύ καλά θα μου έκανε ! Εκ του ασφαλούς και με την βολή μου και την βόλεψη μου , τον κρίνω !
Εντελώς άκαπνος και μετά Χριστόν προφήτης , το παίζω !
Όπως , πολύ σωστά παρατήρησες , ας ήμουν και γω εκεί και ας του έδειχνα , ο κάβουρας , να περπατάει στα κάρβουνα !
Ξέφυγα και επανέρχομαι ...
Με τα μέτρα και τα σταθμά της εποχής και έχοντας να αντιμετωπίσει μιά αχανή χώρα με ένα τσουβάλι -α- στερητικά , προσπάθησε να μαζέψει τα ασυμμάζευτα και να ξεθεμελιώσει τον Τσαρισμό , σε όλες του τις εκφράσεις και πρώτα και πάνω απ'όλα , να τον ξεριζώσει , από modus vivendi !
Λόγω του ΜΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΟΣ , εγώ τουλάχιστον , δεν μπορώ να τον κρίνω !
Αυτό έγραψα και αυτό ακριβώς εννοώ !
Μπορώ να έχω κρίση , να επικρίνω και να κατακρίνω τα όσα πρόφτασε ( ...κι'όχι μόνος του , βέβαια ) να κάνει , και αυτό τόνισα !
Η προδιάθεση του , κρίνεται , από μένα τουλάχιστον , ως άκρως εγωϊστική !
Γιά να γίνω πιό ακριβολόγος , εγωκεντρική ! ΤΟΝΙΖΩ , ΟΜΩΣ , Ο,ΤΙ Ο ΣΤΟΧΟΣ ΤΟΥ , ΜΟΝΟΝ ΤΈΤΟΙΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ !
Γιά να το ξεδιαλύνω ακόμη πιό πολύ , ΠΙΘΑΝΟΛΟΓΩ , χωρίς να μπορώ να είμαι βέβαιος , ό,τι ως λάτρης της τάξης και της πειθαρχίας ( μην ξεχνάμε ό,τι ήταν και φανατικός οπαδός Γερμανικών μοντέλων ) και τελειομανής , ήθελε να έχει τον τελευταίο λόγο , γιά
νά'ναι σίγουρος !
Κατ'ανάγκην , όταν το επιτάσσουν οι συνθήκες , ( δεύτερη ορθότατη παρατήρηση σου ) θα γίνεις και ό,τι σιχαίνεσαι !
Εκεί , τα πράγματα ζορίζουν ...και σού'ρχεται το εγκεφαλικό !
Ατυχέστατη , η σύγκριση σου με τον CHE !
Ναι ! Επαναστάτες αμφότεροι , αλλά ... ο μεν , Κρατιστής , ο δε , ΔΙΑΡΚΗΣ !
Γι'αυτόν ακριβώς τον λόγο ...
... EL CHE VIVE ! "*&hdb"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:15:22 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:15:22 ΜΜ
Γιά νά'μαι ειλικρινής , αυτές τις internetικές κουβέντες , τις απολαμβάνω !
...όσο δεν έχει πεταχτεί ακόμα κάποιος , να αρχίσει γιά Μελιγαλάδες και κονσερβοκούτια , τουλάχιστον !
Γιά να επανέλθουμε στο θέμα μας , δύο βιβλία με κοινό τίτλο << Επαναστάτες >> το ένα του Εric Hobsbawm , εκδόσεις Θεμέλιο
( δώρο από τον Φίλτατο ΠΑΘΟΣ ) και ένα από τους Μοσταφά Ρεζέ / Κέϊ Φίλιπς ( επιμέλεια του καθ.Παντείου Κλ. Κουτσούκη ) εκδ. Φιλίστωρ !
...όσο δεν έχει πεταχτεί ακόμα κάποιος , να αρχίσει γιά Μελιγαλάδες και κονσερβοκούτια , τουλάχιστον !
Γιά να επανέλθουμε στο θέμα μας , δύο βιβλία με κοινό τίτλο << Επαναστάτες >> το ένα του Εric Hobsbawm , εκδόσεις Θεμέλιο
( δώρο από τον Φίλτατο ΠΑΘΟΣ ) και ένα από τους Μοσταφά Ρεζέ / Κέϊ Φίλιπς ( επιμέλεια του καθ.Παντείου Κλ. Κουτσούκη ) εκδ. Φιλίστωρ !
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: talos43 στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:21:38 ΜΜ
Αποστολή από: talos43 στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:21:38 ΜΜ
το καλλίτερο σαπούνι.............γίνεται απο.....μπάικερ........ "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:36:54 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:36:54 ΜΜ
Παράθεση από: "talos43"το καλλίτερο σαπούνι.............γίνεται απο.....μπάικερ........ "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to"":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:"
Κάλλιο να σου βγει το όνομα , παρά το επώνυμο !
Έχω γράψει σε όλα τα sites , πάνω από 10 φορές , ό,τι με διέγραψαν και τους διέγραψα , από το '83 ! "@@bg" "@@bg"
Αιτίες , οι άφθονες επαναλήψεις των φιλοΜπακουνινικών μου απόψεων και αφορμή , ένας τσαμπουκάς με τον μουστακαλή Χαλβά ! "#@fig"
Δίκιο είχαν οι άνθρωποι , εδώ που τα λέμε !
Ε , λοιπόν ... από τότε , όσοι με γνωρίζουν , Κ.Ν.ίτη μ'ανεβάζουν , Κ.Ν.ίτη με κατεβάζουν ! "$#ug" "$#ug" "$#ug"
Σκατο ρομπότ , να θυμηθώ να σου κάνω αναβάθμιση !
Γιά να στο πω με δικά σου λόγια ... με τον Επίκουρο είμαι ... όχι με τον Αριστοτέλη ( όχι ό,τι τον απορρίπτω κιόλας εντελώς , μην τρελλαθούμε ) ! "!@#h"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:45:41 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Ιανουαρίου 21, 2009, 07:45:41 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker vol.137"":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:"εγο ιμε με τον επικουσουριο Αρμι
Κάλλιο να σου βγει το όνομα , παρά το επώνυμο !
Έχω γράψει σε όλα τα sites , πάνω από 10 φορές , ό,τι με διέγραψαν και τους διέγραψα , από το '83 ! "@@bg" "@@bg"
Αιτίες , οι άφθονες επαναλήψεις των φιλοΜπακουνινικών μου απόψεων και αφορμή , ένας τσαμπουκάς με τον μουστακαλή Χαλβά ! "#@fig"
Δίκιο είχαν οι άνθρωποι , εδώ που τα λέμε !
Ε , λοιπόν ... από τότε , όσοι με γνωρίζουν , Κ.Ν.ίτη μ'ανεβάζουν , Κ.Ν.ίτη με κατεβάζουν ! "$#ug" "$#ug" "$#ug"
Σκατο ρομπότ , να θυμηθώ να σου κάνω αναβάθμιση !
Γιά να στο πω με δικά σου λόγια ... με τον Επίκουρο είμαι ... όχι με τον Αριστοτέλη ( όχι ό,τι τον απορρίπτω κιόλας εντελώς , μην τρελλαθούμε ) ! "!@#h"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 22, 2009, 11:36:20 ΜΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 22, 2009, 11:36:20 ΜΜ
Hermann Hesse
Απόσπασμα από το Λύκο της Στέπας.
""...Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά αγριότητα. Ένας άνθρωπος του Μεσαίωνα θα αποστρεφόταν εξ ολοκλήρου το σημερινό τρόπο ζωής σαν άγριο, αποκρουστικό και βάρβαρο! Κάθε εποχύ, κάθε πολιτισμός, κάθε έθιμο και κάθε παράδοση έχει το δικό της τρόπο ζωής, τις δικές της τρυφερότητες και σκληρότητες, τις ομορφιές και τις αγριότητες. Περιέχει ορισμένο πόνο σαν αυτονόητο και με υπομονή υποφέρει το κακό. Η ανθρώπινη ζωή πορεύεται στον πραγματικό πόνο και στην κόλαση, μόνο όταν δυο εποχές, δυο πολιτισμοί και δυο θρησκείες διασταυρώνονται μεταξύ τους. Ένας άνθρωπος της Αρχαιότητας αν ήταν υποχρεωμένος να ζήσει στο Μεσαίωνα θα 'ταν αξιοθρήνητα καταδικασμένος να εξαφανιστεί, όπως ακριβώς ένας πρωτόγονος θα πνιγόταν μέσα στον πολιτισμό μας. Υπάρχουν εποχές όπου μια ολόκληρη γενικά πέφτει ανάμεσα σε δυο τρόπους ζωής. Έτσι κάθε αυτονόητος τρόπος ζωής της, κάθε έθιμο, κάθε μυστικότητα και κάθε αθωότητα οδηγούνται στην καταστροφή. Φυσικά όλα αυτά δεν τα ζει ο καθένας δυνατά. Μια ιδιοσυγκρασία, όπως του Νίτσε, πριν από πολλά χρόνια μπορούσε να ζήσει πολύ πιο έντονα τη σημερινή αθλιότητα από ό,τι μια ολόκληρη γενιά σήμερα. Εντούτοις αυτό που είχε ζήσει τότε έρημος και το είχε γευτεί με ακατανόητο τρόπο, σήμερα το ζουν χιλιάδες άνθρωποι...""
Απόσπασμα από το Λύκο της Στέπας.
""...Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά αγριότητα. Ένας άνθρωπος του Μεσαίωνα θα αποστρεφόταν εξ ολοκλήρου το σημερινό τρόπο ζωής σαν άγριο, αποκρουστικό και βάρβαρο! Κάθε εποχύ, κάθε πολιτισμός, κάθε έθιμο και κάθε παράδοση έχει το δικό της τρόπο ζωής, τις δικές της τρυφερότητες και σκληρότητες, τις ομορφιές και τις αγριότητες. Περιέχει ορισμένο πόνο σαν αυτονόητο και με υπομονή υποφέρει το κακό. Η ανθρώπινη ζωή πορεύεται στον πραγματικό πόνο και στην κόλαση, μόνο όταν δυο εποχές, δυο πολιτισμοί και δυο θρησκείες διασταυρώνονται μεταξύ τους. Ένας άνθρωπος της Αρχαιότητας αν ήταν υποχρεωμένος να ζήσει στο Μεσαίωνα θα 'ταν αξιοθρήνητα καταδικασμένος να εξαφανιστεί, όπως ακριβώς ένας πρωτόγονος θα πνιγόταν μέσα στον πολιτισμό μας. Υπάρχουν εποχές όπου μια ολόκληρη γενικά πέφτει ανάμεσα σε δυο τρόπους ζωής. Έτσι κάθε αυτονόητος τρόπος ζωής της, κάθε έθιμο, κάθε μυστικότητα και κάθε αθωότητα οδηγούνται στην καταστροφή. Φυσικά όλα αυτά δεν τα ζει ο καθένας δυνατά. Μια ιδιοσυγκρασία, όπως του Νίτσε, πριν από πολλά χρόνια μπορούσε να ζήσει πολύ πιο έντονα τη σημερινή αθλιότητα από ό,τι μια ολόκληρη γενιά σήμερα. Εντούτοις αυτό που είχε ζήσει τότε έρημος και το είχε γευτεί με ακατανόητο τρόπο, σήμερα το ζουν χιλιάδες άνθρωποι...""
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 23, 2009, 01:20:02 ΠΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 23, 2009, 01:20:02 ΠΜ
Παράθεση από: "vothros"εγο ιμε με τον επικουσουριο Αρμι
Τα κουσούρια του Επίκουρου , γιά να γράψω την αλήθεια , δεν τα ξέρω ! Ό,τι έχει πέσει στην αντίληψη σου , μετά χαράς ...
το κουβεντιάζουμε !
Γιά το << Αρμι >> ... κανε μετα !
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 23, 2009, 01:21:45 ΠΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 23, 2009, 01:21:45 ΠΜ
Παράθεση από: "OXIA"Hermann Hesse
Απόσπασμα από το Λύκο της Στέπας.
""...Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμιά αγριότητα. Ένας άνθρωπος του Μεσαίωνα θα αποστρεφόταν εξ ολοκλήρου το σημερινό τρόπο ζωής σαν άγριο, αποκρουστικό και βάρβαρο! Κάθε εποχύ, κάθε πολιτισμός, κάθε έθιμο και κάθε παράδοση έχει το δικό της τρόπο ζωής, τις δικές της τρυφερότητες και σκληρότητες, τις ομορφιές και τις αγριότητες. Περιέχει ορισμένο πόνο σαν αυτονόητο και με υπομονή υποφέρει το κακό. Η ανθρώπινη ζωή πορεύεται στον πραγματικό πόνο και στην κόλαση, μόνο όταν δυο εποχές, δυο πολιτισμοί και δυο θρησκείες διασταυρώνονται μεταξύ τους. Ένας άνθρωπος της Αρχαιότητας αν ήταν υποχρεωμένος να ζήσει στο Μεσαίωνα θα 'ταν αξιοθρήνητα καταδικασμένος να εξαφανιστεί, όπως ακριβώς ένας πρωτόγονος θα πνιγόταν μέσα στον πολιτισμό μας. Υπάρχουν εποχές όπου μια ολόκληρη γενικά πέφτει ανάμεσα σε δυο τρόπους ζωής. Έτσι κάθε αυτονόητος τρόπος ζωής της, κάθε έθιμο, κάθε μυστικότητα και κάθε αθωότητα οδηγούνται στην καταστροφή. Φυσικά όλα αυτά δεν τα ζει ο καθένας δυνατά. Μια ιδιοσυγκρασία, όπως του Νίτσε, πριν από πολλά χρόνια μπορούσε να ζήσει πολύ πιο έντονα τη σημερινή αθλιότητα από ό,τι μια ολόκληρη γενιά σήμερα. Εντούτοις αυτό που είχε ζήσει τότε έρημος και το είχε γευτεί με ακατανόητο τρόπο, σήμερα το ζουν χιλιάδες άνθρωποι...""
Τέσσερεις μικρές λεξούλες ...
Ο TEMPORA O MORES
Υ.Γ. Έβγαλε μάτι !
Το ξέρω ο,τι ΔΕΝ το προσεξες και ό,τι ΔΕΝ φταις εσύ !
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 23, 2009, 02:00:49 ΠΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 23, 2009, 02:00:49 ΠΜ
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ , ΣΤΗΝ ΚΛΑΥΘΜΩΝΟΣ , ΟΛΟΗΜΕΡΟ ΠΑΖΑΡΙ ΒΙΒΛΙΟΥ ! ! !
Το ξέρω ό,τι τό'χω γράψει και πριν ! "$#ug" "$#ug" "$#ug"
Μην βαράτε ! "trcx" "trcx"
Διαφήμιση κάνω ! "*&mus"
Το ξέρω ό,τι τό'χω γράψει και πριν ! "$#ug" "$#ug" "$#ug"
Μην βαράτε ! "trcx" "trcx"
Διαφήμιση κάνω ! "*&mus"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 23, 2009, 11:32:06 ΠΜ
Αποστολή από: OXIA στις Ιανουαρίου 23, 2009, 11:32:06 ΠΜ
Παράθεση από: "Biker vol.137"Τέσσερεις μικρές λεξούλες ...
Ο TEMPORA O MORES
Υ.Γ. Έβγαλε μάτι !
Το ξέρω ο,τι ΔΕΝ το προσεξες και ό,τι ΔΕΝ φταις εσύ !
Απαπαπαπα ???? ??? Κρίστυ μου! Τι'ν' τούτος!!!
Βρε Biker, δε φτάνει που έκατσα και αντέγραφα από το βιβλίο διότι δεν το βρήκα online, με μαλώνεις κιόλας!!
Αντέγραφα στα γρήγορα με τυφλό σύστημα ( "##sl" ) γιατί είχα ραντεβού στο έβδομο συννεφάκι και όταν το έγραψα ούτε το κοίταξα!
Αλλά τώρα επειδή μου την είπες θα σου την πω κι εγώ!!!!!
ό,τι
Τόσο μικρή αλλά τόσο σπαστική λεξούλα "!*to"
ό,τι = οτιδήποτε (επίρρημα)
ότι = πως (ειδικός σύνδεσμος)
Άρα εσύ εδώ ήθελες να γράψεις
Το ξέρω ότι ΔΕΝ το προσεξες και ότι ΔΕΝ φταις εσύ !
Τελικά νομίζω μπορώ να κρατήσω το ΟΧΙΑ "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: talos43 στις Ιανουαρίου 23, 2009, 11:43:49 ΠΜ
Αποστολή από: talos43 στις Ιανουαρίου 23, 2009, 11:43:49 ΠΜ
πες του τα βρε οχιά του κ.καριόλη....μας έχει πρήξει με την ορθογραφία και το συντακτικό......σαν να ξανα είμαι σχολείο αισθάνομαι.....θα του φάω τα σκώτια λέμεεεεε "$#bb" "$#bb" "$#bb" "$#bb" "$#bb" "*bx" "*bx" "*bx" "*bx" "!#kn" "!#kn" "!#kn" "!#kn" "!#kn" "@!tts" "@!tts" "@!tts" "@!tts" "@!tts" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 23, 2009, 01:39:18 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιανουαρίου 23, 2009, 01:39:18 ΜΜ
Παράθεση από: "OXIA"Απαπαπαπα ???? ??? Κρίστυ μου! Τι'ν' τούτος!!!
Βρε Biker, δε φτάνει που έκατσα και αντέγραφα από το βιβλίο διότι δεν το βρήκα online, με μαλώνεις κιόλας!!
Αντέγραφα στα γρήγορα με τυφλό σύστημα ( ##sl ) γιατί είχα ραντεβού στο έβδομο συννεφάκι και όταν το έγραψα ούτε το κοίταξα!
Αλλά τώρα επειδή μου την είπες θα σου την πω κι εγώ!!!!!
ό,τι
Τόσο μικρή αλλά τόσο σπαστική λεξούλα "!*to"
ό,τι = οτιδήποτε (επίρρημα)
ότι = πως (ειδικός σύνδεσμος)
Άρα εσύ εδώ ήθελες να γράψεις
Το ξέρω ότι ΔΕΝ το προσεξες και ότι ΔΕΝ φταις εσύ !
Τελικά νομίζω μπορώ να κρατήσω το ΟΧΙΑ "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to"
E , λοιπόν ............
Σ Υ Γ Χ Α Ρ Η Τ Η Ρ Ι Α ! ! ! "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h" "!@#h"
...λες να μην τό'χα προσέξει ; ";)"
Eάλω το αλάθητο του biker !
Μπράβο ΟΧΙΑ !
Τα λέμε ΠΟΛΥ αργοτέρως ...
"!@#h" "!@#h" "!@#h"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: talos43 στις Ιανουαρίου 23, 2009, 03:40:56 ΜΜ
Αποστολή από: talos43 στις Ιανουαρίου 23, 2009, 03:40:56 ΜΜ
Παράθεση από: "1personanongrata"εγώ εάλω την παρθενιά του τάλω...πήραν την πόλη πήραντη......
"*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb"
πήραν την παρθενιά μου......
γει'α σου περσόνα πορθητή....με την μπομπάρδα σου....... "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to" "!*to"
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: OXIA στις Φεβρουαρίου 01, 2009, 09:54:11 ΠΜ
Αποστολή από: OXIA στις Φεβρουαρίου 01, 2009, 09:54:11 ΠΜ
Ξανά από το Λύκο της Στέπας...
Μία από τις χαρακτηριστικές τάσεις του Λύκου της Στέπας ήταν το νυχτοπερπάτημα. Το πρωινό ήταν μια μίζερη ώρα γι' αυτόν. Το φοβόταν και ποτέ δεν του βγήκε σε καλό. Κανένα πρωινό της ζωής του δε βρέθηκε σε καλή διάθεση, ποτέ δεν έκανε κάτι αξιόλογο προτού μεσημεριάσει, δεν είχε ποτέ μια ευτυχισμένη σκέψη στη διάρκεια του πρωινού ούτε και μπόρεσε ποτέ να προσφέρει κάποια ευχαρίστηση στον εαυτό του ή στους άλλους. Καθώς προχωρούσε το απομεσήμερο, άρχιζε σιγά σιγά να θερμαίνεται και να ζωντανεύει και μοναχά όταν ερχόταν το βράδυ γινόταν παραγωγικός, δραστήριος και μερικές φορές, στις καλές του μέρες, έλαμπε από χαρά. Απ' αυτή την ιδιομορφία του πήγαζε κι η ανάγκη του για μοναχικότητα και ανεξαρτησία. Κανείς δεν είχε τόσο πάθος και τόση λαχτάρα για ανεξαρτησία όσο αυτός. Στα νιάτα του, όταν ήταν φτωχός και δυσκολευόταν να κερδίσει το ψωμί του, προτιμούσε να πεινάει και να φοράει σκισμένα ρούχα παρά να διακινδυνέψει τα στενά όρια της ανεξαρτησίας του. Ποτέ δεν ξεπούλησε τον εαυτό του για το χρήμα, την άνετη ζωή, για τις γυναίκες ή τους ισχυρούς. Και εκατοντάδες φορές είχε αρνηθεί εκείνα που στα μάτια του κόσμου θα του έδιναν προνόμια και ευτυχία, προκειμένου να περιφρουρήσει την ελευθερία του. Η πιο δυσάρεστη και μισητή ιδέα γι' αυτόν ήταν να πρέπει να πηγαίνει κάθε μέρα σε κάποιο γραφείο, να προσαρμοστεί στη ρουτίνα και να υπακούει στους άλλους. Μισούσε όλα τα είδη γραφείου, δημόσια ή εμπορικά, όπως μισούσε το θάνατο κι ο χειρότερος εφιάλτης του ήταν ο περιορισμός σε κάποιο στρατώνα. Έκανε ό,τι μπορούσε - πολλές φορές με μεγάλες θυσίες - για ν' αποφύγει τέτοιες καταστάσεις. Εκεί βρισκόταν η δύναμή του κι η αρετή του. Σ' αυτό το σημείο, κανείς δεν μπορούσε ούτε να τον κάμψει ούτε να τον δωροδοκήσει. Σ' αυτό το σημείο ο χαρακτήρας του ήταν σταθερός και ακλόνητος. Μόνο που αυτή η αρετή τον έδενε πιο σφιχτά με τη μοίρα του, τη μοίρα της οδύνης.
Γινόταν λοιπόν, ό,τι γίνεται με όλους: εκείνο που αγωνιζόταν να πετύχει με το βαθύτερο και επίμονο ένστικτό του το πετύχαινε, μα το πετύχαινε περισσότερο απ όσο χρειαζόταν να'ναι καλό. Στην αρχή ήταν τ' όνειρό του κι η ευτυχία του, μα στο τέλος γινόταν η πικρή του μοίρα. Τον άνθρωπο της δύναμης τον καταστρέφει η δύναμη, το άνθρωπο του χρήματος το χρήμα, το δουλοπρεπή η δουλοπρέπεια, τον κυνηγό της ηδονής η ηδονή. Κατάφερε το σκοπό του. Έγινε ακόμα πιο ανεξάρτητος. Δε δεχόταν διαταγές από κανέναν και έφτιαξε έτσι τη ζωή του που δεν ταίριαζε παρά μόνο σ' αυτόν. Μόνος κι ανεξάρτητος, εκείνος αποφάσιζε τι να κάνει και τι να μην κάνει. Γιατί κάθε δυνατός άνθρωπος πετυχαίνει εκείνο που μια γνήσια παρόρμηση τον κάνει ν' αποζητά. Στο αποκορύφωμα όμως της ελευθερίας που είχε αποκτήσει, ο Λύκος της Στέπας, συνειδητοποίησε ξαφνικά πως αυτή η ελευθερία ήταν θάνατος και πως είχε βρεθεί ολομόναχος. Ο κόσμος μ' έναν παράδοξο τρόπο τον είχε αφήσει στην ησυχία του. Οι άλλοι άνθρωποι δεν τον απασχολούσαν πια. Δεν τον απασχολούσε πια ούτε ο εαυτός του. Σιγά σιγά άρχισε ν' ασφυκτιά μέσα σ' αυτή την αραιή ατμόσφαιρα της απομάκρυνσης και της μόνωσης. Γιατί τώρα δεν ήταν πια επιθυμία του και σκοπός του να είναι μόνος κι ανεξάρτητος, μα είχε γίνει πια μοίρα του και καταδίκη του.
Μία από τις χαρακτηριστικές τάσεις του Λύκου της Στέπας ήταν το νυχτοπερπάτημα. Το πρωινό ήταν μια μίζερη ώρα γι' αυτόν. Το φοβόταν και ποτέ δεν του βγήκε σε καλό. Κανένα πρωινό της ζωής του δε βρέθηκε σε καλή διάθεση, ποτέ δεν έκανε κάτι αξιόλογο προτού μεσημεριάσει, δεν είχε ποτέ μια ευτυχισμένη σκέψη στη διάρκεια του πρωινού ούτε και μπόρεσε ποτέ να προσφέρει κάποια ευχαρίστηση στον εαυτό του ή στους άλλους. Καθώς προχωρούσε το απομεσήμερο, άρχιζε σιγά σιγά να θερμαίνεται και να ζωντανεύει και μοναχά όταν ερχόταν το βράδυ γινόταν παραγωγικός, δραστήριος και μερικές φορές, στις καλές του μέρες, έλαμπε από χαρά. Απ' αυτή την ιδιομορφία του πήγαζε κι η ανάγκη του για μοναχικότητα και ανεξαρτησία. Κανείς δεν είχε τόσο πάθος και τόση λαχτάρα για ανεξαρτησία όσο αυτός. Στα νιάτα του, όταν ήταν φτωχός και δυσκολευόταν να κερδίσει το ψωμί του, προτιμούσε να πεινάει και να φοράει σκισμένα ρούχα παρά να διακινδυνέψει τα στενά όρια της ανεξαρτησίας του. Ποτέ δεν ξεπούλησε τον εαυτό του για το χρήμα, την άνετη ζωή, για τις γυναίκες ή τους ισχυρούς. Και εκατοντάδες φορές είχε αρνηθεί εκείνα που στα μάτια του κόσμου θα του έδιναν προνόμια και ευτυχία, προκειμένου να περιφρουρήσει την ελευθερία του. Η πιο δυσάρεστη και μισητή ιδέα γι' αυτόν ήταν να πρέπει να πηγαίνει κάθε μέρα σε κάποιο γραφείο, να προσαρμοστεί στη ρουτίνα και να υπακούει στους άλλους. Μισούσε όλα τα είδη γραφείου, δημόσια ή εμπορικά, όπως μισούσε το θάνατο κι ο χειρότερος εφιάλτης του ήταν ο περιορισμός σε κάποιο στρατώνα. Έκανε ό,τι μπορούσε - πολλές φορές με μεγάλες θυσίες - για ν' αποφύγει τέτοιες καταστάσεις. Εκεί βρισκόταν η δύναμή του κι η αρετή του. Σ' αυτό το σημείο, κανείς δεν μπορούσε ούτε να τον κάμψει ούτε να τον δωροδοκήσει. Σ' αυτό το σημείο ο χαρακτήρας του ήταν σταθερός και ακλόνητος. Μόνο που αυτή η αρετή τον έδενε πιο σφιχτά με τη μοίρα του, τη μοίρα της οδύνης.
Γινόταν λοιπόν, ό,τι γίνεται με όλους: εκείνο που αγωνιζόταν να πετύχει με το βαθύτερο και επίμονο ένστικτό του το πετύχαινε, μα το πετύχαινε περισσότερο απ όσο χρειαζόταν να'ναι καλό. Στην αρχή ήταν τ' όνειρό του κι η ευτυχία του, μα στο τέλος γινόταν η πικρή του μοίρα. Τον άνθρωπο της δύναμης τον καταστρέφει η δύναμη, το άνθρωπο του χρήματος το χρήμα, το δουλοπρεπή η δουλοπρέπεια, τον κυνηγό της ηδονής η ηδονή. Κατάφερε το σκοπό του. Έγινε ακόμα πιο ανεξάρτητος. Δε δεχόταν διαταγές από κανέναν και έφτιαξε έτσι τη ζωή του που δεν ταίριαζε παρά μόνο σ' αυτόν. Μόνος κι ανεξάρτητος, εκείνος αποφάσιζε τι να κάνει και τι να μην κάνει. Γιατί κάθε δυνατός άνθρωπος πετυχαίνει εκείνο που μια γνήσια παρόρμηση τον κάνει ν' αποζητά. Στο αποκορύφωμα όμως της ελευθερίας που είχε αποκτήσει, ο Λύκος της Στέπας, συνειδητοποίησε ξαφνικά πως αυτή η ελευθερία ήταν θάνατος και πως είχε βρεθεί ολομόναχος. Ο κόσμος μ' έναν παράδοξο τρόπο τον είχε αφήσει στην ησυχία του. Οι άλλοι άνθρωποι δεν τον απασχολούσαν πια. Δεν τον απασχολούσε πια ούτε ο εαυτός του. Σιγά σιγά άρχισε ν' ασφυκτιά μέσα σ' αυτή την αραιή ατμόσφαιρα της απομάκρυνσης και της μόνωσης. Γιατί τώρα δεν ήταν πια επιθυμία του και σκοπός του να είναι μόνος κι ανεξάρτητος, μα είχε γίνει πια μοίρα του και καταδίκη του.
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: ΟΜΟΝΟΙΑΚΟΣ στις Φεβρουαρίου 01, 2009, 10:05:45 ΠΜ
Αποστολή από: ΟΜΟΝΟΙΑΚΟΣ στις Φεβρουαρίου 01, 2009, 10:05:45 ΠΜ
Προτείνω Max Brooks. Εκτός απο το κωμικό στοιχείο που έχουν τα βιβλία του, είναι οι απόλυτοι οδηγοί επιβίωσης ακόμα και σε περίπτωση πυρηνικού ολέθρου!
(http://farm2.static.flickr.com/1162/765397729_837f13170d.jpg)
(http://farm2.static.flickr.com/1162/765397729_837f13170d.jpg)
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Pitsirikos1 στις Μάρτιος 16, 2009, 12:05:07 ΠΜ
Αποστολή από: Pitsirikos1 στις Μάρτιος 16, 2009, 12:05:07 ΠΜ
Ένα απόσπασμα, από ένα θεατρικό που μόλις διάβασα με τίτλο ""Sueno del Mar""..., που μ' άρεσε και λέω να το παραθέσω...
Θ: Δε μου λες, θα πήγαινες μαζί της;
Δ: Τι;
Θ: Λέω, σκέφτομαι δηλαδή…να…αν σου είχα δώσει εκείνο το ραβασάκι, θα πήγαινες μαζί της; Για την Ιταλίδα μιλάω.
Δ: Δηλαδή;
Θ: πώς αλλιώς να στο πω; Δεν καταλαβαίνεις κιόλας απ’αυτά…Θέλω να πω θα επιδίωκες τη συντροφιά της; Σαν άντρας…
Δ: (Απότομα) Μα πήγα μαζί της…να…κοίτα…εκεί…κάτω από το μοναδικό δένδρο αυτής εδώ της πανέμορφης παραλίας ένα απογευματάκι…σαν και τώρα ήτανε κάπως…ήρθαμε εδώ και βγάλαμε τα μάτια μας. Που να στα λέω! Ακόμη και θεατές είχαμε! Μετά μπήκαμε στη θάλασσα και κάναμε μπάνιο…κολυμπήσαμε σαν μανιακοί μέχρι την απέναντι παραλία…
Θ: Μου έχει συμβεί και μένα έτσι…με θεατές.
Δ: Εσύ μόνο έτσι μπορείς.
…………………………………………………
Δ: (Προκλητικός) Καλά η τύπισσα από τη Ρώμη ήταν φοβερή! Το απόκρυφο τρίχωμά της καλοξυρισμένο σε σχήμα καρδιάς, όλα τα νύχια βαμμένα στο κόκκινο της φωτιάς και το κορμί της λες και το είχε περάσει ολόκληρο με αρωματικό λάδι…γλιστρούσε…
Θ: …αλλά εσύ τα κατάφερες, ε;
Δ: (Πίνει. Δεν απαντά)
Θ: Δε μου λες, θα πήγαινες μαζί της;
Δ: Τι;
Θ: Λέω, σκέφτομαι δηλαδή…να…αν σου είχα δώσει εκείνο το ραβασάκι, θα πήγαινες μαζί της; Για την Ιταλίδα μιλάω.
Δ: Δηλαδή;
Θ: πώς αλλιώς να στο πω; Δεν καταλαβαίνεις κιόλας απ’αυτά…Θέλω να πω θα επιδίωκες τη συντροφιά της; Σαν άντρας…
Δ: (Απότομα) Μα πήγα μαζί της…να…κοίτα…εκεί…κάτω από το μοναδικό δένδρο αυτής εδώ της πανέμορφης παραλίας ένα απογευματάκι…σαν και τώρα ήτανε κάπως…ήρθαμε εδώ και βγάλαμε τα μάτια μας. Που να στα λέω! Ακόμη και θεατές είχαμε! Μετά μπήκαμε στη θάλασσα και κάναμε μπάνιο…κολυμπήσαμε σαν μανιακοί μέχρι την απέναντι παραλία…
Θ: Μου έχει συμβεί και μένα έτσι…με θεατές.
Δ: Εσύ μόνο έτσι μπορείς.
…………………………………………………
Δ: (Προκλητικός) Καλά η τύπισσα από τη Ρώμη ήταν φοβερή! Το απόκρυφο τρίχωμά της καλοξυρισμένο σε σχήμα καρδιάς, όλα τα νύχια βαμμένα στο κόκκινο της φωτιάς και το κορμί της λες και το είχε περάσει ολόκληρο με αρωματικό λάδι…γλιστρούσε…
Θ: …αλλά εσύ τα κατάφερες, ε;
Δ: (Πίνει. Δεν απαντά)
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Altec στις Απριλίου 11, 2009, 09:43:09 ΠΜ
Αποστολή από: Altec στις Απριλίου 11, 2009, 09:43:09 ΠΜ
Ο Μαύρος Πύργος Ι, Ο Τελευταίος Πιστολέρο
Ο Μαύρος Πύργος ΙΙ, Το Κάλεσμα των Τριών
Ο Μαύρος Πύργος ΙΙΙ, Οι Ρημαγμένοι Τόποι
Ο Μαύρος Πύργος ΙΙ, Το Κάλεσμα των Τριών
Ο Μαύρος Πύργος ΙΙΙ, Οι Ρημαγμένοι Τόποι
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Altec στις Απριλίου 11, 2009, 09:47:05 ΠΜ
Αποστολή από: Altec στις Απριλίου 11, 2009, 09:47:05 ΠΜ
Ο Μαύρος Πύργος IV, Ο Μάγος και η Γυάλινη Σφαίρα
Ο Μαύρος Πύργος V, Οι Λύκοι της Κάλα
Ο Μαύρος Πύργος VI, Το Τραγούδι της Σουζάνας
Ο Μαύρος Πύργος VII: Ο Μαύρος Πύργος
τα δυο πιο αγαπημενα μου βιβλια...τα λατρευω....
...απ'την Πόλη του Φιδάνθρωπου !
Κυλάει μέσα μου η εξέλιξη !
"!@#h"
Πάμε γιά δουλειά , από Τρίτη , οπότε όλο και κάτι θα ανακαλύψουμε !
Ο Μάικλ Κράιτον, ο Β«πατέρας του τεχνολογικού θρίλερΒ» όπως τον αποκαλούν συχνά, είναι ο άνθρωπος που εισήγαγε στο σύγχρονο μυθιστόρημα τις ραγδαίες εξελίξεις της επιστήμης. Και με διορατικότητα που αγγίζει συχνά τα όρια του προφητικού χαρίσματος μίλησε για τις δυνατότητες αλλά και τους εφιαλτικούς κινδύνους που απορρέουν από αυτές.
Στο νέο του μυθιστόρημα, Το Κράτος του Φόβου, ένα από τα πιο πολυσυζητημένα έργα των τελευταίων ετών, ο Κράιτον στρέφει την προσοχή μας στο πιο επίκαιρο από ποτέ θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος και τη θεωρία της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αυτή τη φορά, ο κίνδυνος δεν προέρχεται από κάποιον ιό από το διάστημα, όπως στο Στέλεχος Ανδρομέδα, ούτε από γιγαντιαίους δεινόσαυρους όπως στο Τζουράσικ Παρκ, ούτε από τα μικροσκοπικά σωματίδια της νανοτεχνολογίας, όπως στο πρόσφατο Θήραμα. Είναι απόλυτα ανθρώπινος και προέρχεται από κάποιους που, φαινομενικά τουλάχιστον, αγωνίζονται για τη σωτηρία του πλανήτη…
Τρία χρόνια συστηματικής έρευνας και πάρα πολλοί δισταγμοί βρίσκονται πίσω από To Κράτος του Φόβου, το οποίο ο Κράιτον παραλίγο να μη δημοσιεύσει τελικά β€"Β«είμαι 62 ετών, έζησα μια καλή ζωή, δεν χρειαζόμουν σε καμιά περίπτωση το σάλο που ήξερα ότι θα προξενούσε ένα τέτοιο βιβλίοΒ», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του. Τι είναι, όμως, αυτό που δίχασε την κοινή γνώμη και προκάλεσε τόσες αντιδράσεις σ’ αυτό το μυθιστόρημα;
Το Κράτος του Φόβου είναι πάνω απ’ όλα μια καταπληκτική περιπέτεια. Ένα έργο αγωνίας και ταχύτατων ρυθμών, με οικο-τρομοκράτες και αδίστακτους επιχειρηματίες, ακτιβιστές και μυστικούς πράκτορες, ίντριγκα και ανθρωποκυνηγητό, που παρασύρει τον αναγνώστη σε μια ιλιγγιώδη αναμέτρηση από τη μια γωνιά της γης στην άλλη. Ταυτόχρονα, όμως, είναι μια αιρετική, Β«ενοχλητικήΒ» ματιά στο σημερινό οικολογικό κίνημα.
Χαρακτηρίζοντας τη θεωρία της υπερθέρμανσης μη τεκμηριωμένη κινδυνολογία, κατηγορώντας μερίδα του οικολογικού κινήματος για πολιτικές σκοπιμότητες και σύνδεση με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ο Κράιτον τάραξε τα νερά και εγκαινίασε μια δημόσια συζήτηση που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Ενδεικτικό της αίσθησης που προκάλεσε το βιβλίο του είναι πως ο συγγραφέας κλήθηκε να καταθέσει τις απόψεις του ενώπιον της Επιτροπής της Γερουσίας για το Περιβάλλον. Μπορεί κανείς να διαβάσει την ομιλία του στο site του συγγραφέα http://www.michaelcrichton.net/ (//%22http://www.michaelcrichton.net/%22).
Το Κράτος του Φόβου είναι ένα προκλητικό βιβλίο που ψυχαγωγεί αλλά ταυτόχρονα προβληματίζει. Β«Ίσως το πιο σοβαρό και σημαντικό βιβλίο του Κράιτον μέχρι σήμερα (Booklist) που σε κάθε περίπτωση Β«αξίζει να το πάρουμε στα σοβαράΒ» (New Yorker).
Smith Wilbur
Ο Γουίλμπουρ Σμιθ γεννήθηκε στην Κεντρική Αφρική το 1933 και σπούδασε στο Μάικλχαουζ και στο Πανεπιστήμιο Ρόουντς. ΒΆρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή το 1964, μετά την επιτυχία του βιβλίου του Στα Νύχια του Λιονταριού, και από τότε έχει γράψει τριάντα μυθιστορήματα που έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες, καθιστώντας τον τον πιο δημοφιλή σύγχρονο συγγραφέα περιπετειωδών μυθιστορημάτων.
Όλα τα έργα του έχουν εκδοθεί και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις BELL, ξεπερνώντας σε πωλήσεις τα πεντακόσιες χιλιάδες αντίτυπα, ενώ παγκοσμίως υπερβαίνουν τα ογδόντα εκατομμύρια.
Ταξιδεύει πολύ, σε όλο τον κόσμο, αναζητώντας υλικό και διεξάγοντας έρευνες για τα βιβλία του. Ενδιαφέρεται βαθιά για τους λαούς και την άγρια φύση της Μαύρης Ηπείρου, πράγμα που αντανακλάται έντονα και στα έργα του.
Πως σου φάνηκε το "Τοπωνύμια της Αθήνας
του Πειραιά και των περιχώρων"
Αξίζει λες να το αγοράσω?
"Να ζει κανείς ή να μην ζει; Αυτό είναι το ζήτημα,
τι 'ναι στο πνεύμα ανώτερο , να υποφέρεις
πετριές και σαϊτιές αχρείας τύχης, ή
να παίρνεις τα όπλα ενάντια σ' ένα πέλαο βάσανα
κι αντιχτυπώντας να τους δίνεις τέλος; Θάνατος,
ύπνος, και τίποτ' άλλο, κι αν μ' αυτόν τον ύπνο
παύουμε της καρδιάς τον πόνο και τις χίλιες
λαχτάρες, φυσική κληρονομιά της σάρκας,
είναι συντέλεια να την εύχεσαι με ζήλο"
ΟΥΪΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ "Άμλετ"
Όχι σε μένα. Στον...Γουίλι!
Η ζωή χωρίς την Αμάντα
1 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΠΑΡΚΟ - ΜΕΡΑ
Είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό. Στα πέτρινα σκαλοπάτια ενός μικρού θεάτρου στην μέση ενός πάρκου, κάθεται ένας νεαρός άνδρας ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. Έχει διπλωμένα τα πόδια του μπροστά του και στο χέρι κρατάει ένα μικρό ξυλαράκι, με το οποίο φτιάχνει ένα μικρό σχέδιο στο χώμα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Μια φίλη μου, μου είχε πει κάποτε: «άλλον αγαπάμε,
άλλοι μας αγαπάνε κι άλλον παντρευόμαστε». Αν
υποθέσουμε ότι αυτοί οι τρεις άνδρες είναι τρία
διαφορετικά πρόσωπα, σε ποιανού τη θέση θα
θέλατε να είστε;
Κι έτσι όπως κάθεται, απλά ανασηκώνει το αριστερό μανίκι από το μπλουζάκι που φοράει. Ψηλά στο μπράτσο του έχει ένα μικρό τατουάζ. Έξι μαύρα γράμματα, το ένα δίπλα στο άλλο, σχηματίζουν ένα όνομα: αμάντα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Εγώ; Αν και αυτό με κάνει τον πιο δυστυχισμένο
άνθρωπο του κόσμου,
Γυρίζει και κοιτά προς την κάμερα
πιστεύω πως είμαι πολύ τυχερός που
μπόρεσα κι αγάπησα κάποια τόσο πολύ...
FADE OUT
ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ
2 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΠΑΡΑΛΙΑ – ΜΕΡΑ
Μια έρημη παραλία. Ο ήλιος έχει αρχίσει πια, να παίρνει το δρόμο του προς τη δύση. Η ΑΜΑΝΤΑ κάθεται στην κορυφή ενός μικρού βράχου, όπως κάθεται μια βασίλισσα πάνω στο θρόνο της. Λίγο πιο πέρα ο Αλέξανδρος όρθιος πετάει πετραδάκια στη θάλασσα
ΑΜΑΝΤΑ
Μπορώ να μάθω επιτέλους τι ήρθαμε να κάνουμε
σήμερα εδώ;
Ο Αλέξανδρος δεν της απαντά. Σκύβει και παίρνει μερικές ακόμη μικρές πέτρες και στην συνέχεια αρχίζει να τις πετάει μία, μία στη θάλασσα.
ΑΜΑΝΤΑ
Αλέξανδρε! Σου μιλάω!
Ο Αλέξανδρος αφήνει τις υπόλοιπες πέτρες να πέσουν κάτω. Πλησιάζει την Αμάντα και κάθεται δίπλα στα πόδια της.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Υπάρχει κάποιος πολύ συγκεκριμένος λόγος
που μας έφερε σήμερα εδώ.
ΑΜΑΝΤΑ
Λοιπόν; Μπορώ να τον μάθω κι εγώ;
Ο Αλέξανδρος σηκώνεται και στέκεται όρθιος μπροστά της.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα...θέλεις...Αμάντα, θα ήθελες να γίνεις
γυναίκα μου;
Η Αμάντα ξαφνιάζεται. Δείχνει σα να μην πιστεύει αυτό που μόλις άκουσε. Φαίνεται σαν να είναι λιγάκι ενοχλημένη απ' αυτή την εξέλιξη
ΑΜΑΝΤΑ
Δεν ξέρω. Εσύ τι λες; Θέλω;
Ο Αλέξανδρος βάζει τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού του. Της απαντά ήρεμα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Μην με ειρωνεύεσαι.
ΑΜΑΝΤΑ
Το ξέρεις πολύ καλά πως δεν σε ειρωνεύομαι. Αλλά...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αλλά, τι;
ΑΜΑΝΤΑ
Δεν ξέρω...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Δεν ξέρεις τι; Αν θες να με παντρευτείς;
ΑΜΑΝΤΑ
Μα καλά, πρόταση γάμου; Κι έτσι; Με αυτόν τον
τρόπο; Στην μέση του πουθενά; Χωρίς να μου προσφέρεις
δαχτυλίδι; Χωρίς καν να μου προσφέρεις λίγα λουλούδια;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Νόμιζα πως...
Δεν μπορεί να βρει τις λέξεις για να συνεχίσει. Η Αμάντα τον κοιτάζει φανερά απογοητευμένη. Σηκώνεται από το βράχο που καθόταν. Διορθώνει το παντελόνι της που έχει τσαλακωθεί. Ο Αλέξανδρος παραμένει να την κοιτάζει ακίνητος με τα χέρια στις τσέπες
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα
Η Αμάντα γυρίζει και τον κοιτάζει
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Μπορούσες απλά να πεις, πως δεν μ' αγαπάς...
Η Αμάντα του απαντάει γλυκά, χαμογελώντας
ΑΜΑΝΤΑ
Μην λες ανοησίες.
Γυρίζει και προχωράει προς το αυτοκίνητο
ΑΜΑΝΤΑ
Πρέπει να φύγουμε. Σε λίγο θ' αρχίσει να νυχτώνει.
FADE OUT
3 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΠΑΡΚΟ – ΜΕΡΑ
Ο Αλέξανδρος είναι στο ίδιο ακριβώς σημείο που καθόταν και πριν. Εξακολουθεί να ζωγραφίζει με το ξυλαράκι που κρατούσε, πάνω στο χώμα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Είμαι σίγουρος πως πιστεύετε ότι είμαι ο πιο μεγάλος βλάκας
όλου του κόσμου... Το ίδιο πιστεύω κι εγώ...
Το πλάνο ανοίγει και βλέπουμε την Αμάντα να έρχεται προς το μέρος του Αλέξανδρου. Πλησιάζει κοντά του και κάθεται ένα σκαλοπάτι πιο κάτω απ' αυτό στο οποίο βρίσκεται ο Αλέξανδρος. Κάνει πως ψάχνει με το βλέμμα στα χέρια του, καθώς και δίπλα του
ΑΜΑΝΤΑ
Λοιπόν, πού το έχεις;
Ο Αλέξανδρος την κοιτά απορημένος
ΑΜΑΝΤΑ
Το κουτάκι με το δαχτυλίδι.
Την κοιτά κατευθείαν στα μάτια χωρίς να πει τίποτα. Η Αμάντα συνεχίζει χαμογελώντας
ΑΜΑΝΤΑ
Ή μήπως δεν το 'χεις φέρει σε κουτάκι...Και τα
λουλούδια; Πού είναι τα λουλούδια μου παρακαλώ;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα, δεν το βρίσκω καθόλου αστείο.
Η Αμάντα αλλάζει ύφος. Σταματάει να χαμογελά και τον ρωτά στα σοβαρά
ΑΜΑΝΤΑ
Εντάξει λοιπόν. Τι με θες; Στο τηλέφωνο μου είπες
πως θες να μου μιλήσεις. Σ' ακούω.
Ο Αλέξανδρος δεν απαντά αμέσως. Γέρνει το σώμα του προς τα πίσω και ακουμπά την πλάτη του στο πιο πάνω σκαλί. Κοιτάζει πέρα μακριά στον ορίζοντα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα...τι θα έκανες αν ξαφνικά αποφάσιζα να
βγω απ' τη ζωή σου; Εννοώ...
Την κοιτά πάλι στα μάτια
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
...αν σου έλεγα πως απλά αποφάσιζα να φύγω, για πάντα...
Στα αλήθεια. Θα έκανες κάτι για να με σταματήσεις;
Τώρα είναι η σειρά της Αμάντας να μην απαντήσει. Στρέφει το κεφάλι της προς την άλλη πλευρά και απλά ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους της. Ο Αλέξανδρος περιμένει την απάντηση της, η οποία όμως δεν έρχεται ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα
Η Αμάντα παραμένει σιωπηλή. Ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά ο Αλέξανδρος σηκώνεται και αρχίζει να κατεβαίνει με αργά βήματα τα σκαλοπάτια. Την στιγμή που περνά από δίπλα της, ακουμπά τον δείκτη από το δεξί του χέρι στον ώμο της. Την ακουμπά απαλά, μόνο για μια στιγμή και συνεχίζει να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια
ΑΜΑΝΤΑ
Αλέξανδρε...
Ο Αλέξανδρος σταματά για λίγο, χωρίς όμως να γυρίσει και να κοιτάξει την Αμάντα
ΑΜΑΝΤΑ
Κοίταξε να είσαι ευτυχισμένος...
Ο Αλέξανδρος γυρίζει προς το μέρος της. Φαίνεται σα να διστάζει. Σα να μην έχει αποφασίσει αν θα πρέπει να φύγει ή όχι. Η Αμάντα συνεχίζει να του μιλά ήρεμα, χωρίς όμως να τον κοιτά
ΑΜΑΝΤΑ
Μην καθυστερείς άλλο...Αποφάσισες να φύγεις. Φύγε.
FADE OUT
4 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ - ΠΟΛΗ – ΜΕΡΑ
Ο Αλέξανδρος περπατάει σ' έναν δρόμο δίπλα στη θάλασσα...
5 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΤΡΕΝΟ – ΒΡΑΔΙ
...κάθεται σε ένα βαγόνι του μετρό και κοιτάζει έξω από το παράθυρο...
6 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΔΡΟΜΟΣ – ΜΕΡΑ
...καθισμένος πάνω στο μηχανάκι του, βλέπει το ηλιοβασίλεμα
7 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΣΤΟΥΝΤΙΟ – ΒΡΑΔΙ
Ο Αλέξανδρος είναι μαζί με τον ΧΡΗΣΤΟ και τον ΝΙΚΟ σε ένα μικρό στούντιο ηχογράφησης και κάνουν πρόβα. Ο Νίκος παίζει ντραμς και οι άλλοι δύο κρατώντας τις κιθάρες τους τον ακούνε. Ξαφνικά σταματά το κομμάτι που έπαιζε
ΝΙΚΟΣ
Πως σας φάνηκε;
ΧΡΗΣΤΟΣ
Καλό είναι.
ΝΙΚΟΣ
Όχι απλά καλό, σκίζει!
ΧΡΗΣΤΟΣ
Οκ. Σκίζει, εντάξει τώρα; Ικανοποιήθηκες;
ΝΙΚΟΣ
Ναι!!!
Χτυπάει για λίγο τα τύμπανα και σταματά απότομα. Δείχνει με την μπαγκέτα τον Αλέξανδρο που κάθεται σιωπηλός. Ο Χρήστος του κάνει νόημα πως κατάλαβε
ΧΡΗΣΤΟΣ
Άλεξ πως σου φάνηκε εσένα;
Ο Αλέξανδρος τινάζει ελαφρά το κεφάλι ξαφνιασμένος. Είναι προφανές ότι το μυαλό του ήταν αλλού
ΧΡΗΣΤΟΣ
Λοιπόν; Πως σου φάνηκε;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Μια χαρά είναι...
Ο Χρήστος κοιτά τον Νίκο και χαμογελά με νόημα.
ΧΡΗΣΤΟΣ
Απλά «μια χαρά», δεν σκίζει;
Ο Αλέξανδρος δείχνει σαν να μην άκουσε καν τι του είπε ο Χρήστος. Βγάζει ένα χαρτί από την τσέπη του και το ακουμπά στο γόνατο του
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Έχω γράψει κάτι στίχους...είναι για ένα καινούργιο
τραγούδι.
Κοιτάζει πρώτα τον Χρήστο και μετά τον Νίκο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Πρώτα θα σας τους διαβάσω και μετά θα σας πω
πως πάει κι η μουσική. Εντάξει;
Τους κοιτά ξανά σαν να περιμένει την έγκριση τους. Αυτοί δεν λένε τίποτα. Ο Αλέξανδρος κλείνει τα μάτια του
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
«Μόνο εσύ...»
Ο Χρήστος δεν περιμένει ν' ακούσει άλλο. Τον διακόπτει αμέσως
ΧΡΗΣΤΟΣ
Μισό λεπτό, μισό λεπτό. Ελπίζω να μην είναι κι αυτό
το τραγούδι για την Αμάντα;;;
Ο Αλέξανδρος δεν απαντά. Ο Χρήστος πιάνει με τα χέρια το κεφάλι του σε μια έκφραση προσποιητής απόγνωσης
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δεν το πιστεύω αυτό που ζω!
Ο Αλέξανδρος εξακολουθεί να μην λέει τίποτε. Ο Νίκος χαμογελάει. Χτυπάει τα ντραμς και αναγγέλλει
ΝΙΚΟΣ
Τραγούδι για την Αμάντα νούμερο...3518!!!!!!!!
Ή μήπως είναι το νούμερο 3519;;;;;;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Κόφτε το!
Ο Χρήστος κάνει νόημα στον Νίκο να σταματήσει. Γυρίζει στον Αλέξανδρο
ΧΡΗΣΤΟΣ
Σοβαρά, τώρα. Αυτό είναι το...17ο -αν θυμάμαι καλά-
τραγούδι που γράφεις για την Αμάντα...
ΝΙΚΟΣ
Μέσα σε πέντε μόλις μέρες!!!
Χτυπάει ξανά τα τύμπανα. Ο Χρήστος του κάνει πάλι νόημα να σταματήσει
ΧΡΗΣΤΟΣ
Λοιπόν, που θα πάει αυτή η ιστορία;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
...
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δεν έχεις να πεις κάτι γι αυτό;;;
Ο Αλέξανδρος απλά ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους του
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος του κόσμου...
FADE OUT
ΡΕΝΑ
Και γιατί είσαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος του
κόσμου παρακαλώ;;;
8 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΣΠΙΤΙ – ΜΕΡΑ
Ο Αλέξανδρος κάθεται στον καναπέ του σαλονιού ενός σπιτιού. Απέναντι του σ' έναν άλλο καναπέ κάθεται μια νεαρή γυναίκα, η ΡΕΝΑ.
ΡΕΝΑ
Λοιπόν; Μπορώ να έχω μια απάντηση;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Σου είπα: είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος του κόσμου!
ΡΕΝΑ
Ναι, αυτό το άκουσα. Το γιατί δεν μου λες όμως!
Για μία ακόμη φορά ο Αλέξανδρος απλά ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους του
ΡΕΝΑ
Τώρα είναι απάντηση αυτό;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
...
μή έπιθυμούντων νά γίνη κάτι καλόν καί κοινωφελές .....
Βλέπω ενημέρωση και για λογοτεχνικά θέματα...
:respect18:
α ρε ΑΡΧΟΝΤΑ ...
Ακόμη και σ'αυτό , μπροστά ήσουν . :hi: :hi: :hi:
@koronakis , ήρθες δεύτερος . :lol: :lol: :lol:
Ο Μαύρος Πύργος V, Οι Λύκοι της Κάλα
Ο Μαύρος Πύργος VI, Το Τραγούδι της Σουζάνας
Ο Μαύρος Πύργος VII: Ο Μαύρος Πύργος
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vzls στις Απριλίου 15, 2009, 10:58:35 ΠΜ
Αποστολή από: vzls στις Απριλίου 15, 2009, 10:58:35 ΠΜ
(http://engine.feed.gr/?catid=12212&imgid=2651210&srcid=420&type=11178%5Bimg%5D)http://www.kedrosedu.com/content/content/data/upimages/h%20anazitisi.jpg[/img]
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: ΟΜΟΝΟΙΑΚΟΣ στις Απριλίου 15, 2009, 11:32:40 ΠΜ
Αποστολή από: ΟΜΟΝΟΙΑΚΟΣ στις Απριλίου 15, 2009, 11:32:40 ΠΜ
Απλά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ βιβλίο μόνο για τους γνώστες. το έχω ξεζουμίσει!
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 04:43:59 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 04:43:59 ΜΜ
- Τους έχετε δει πως μπαίνουν ; ... με ρώτησε μεμιάς , αλλά έδωσε την απάντηση
μόνη της : Β΄Η που πάνε ξυστά στον τοίχο σαν τα σαυρίδια , ή που περπατάνε άκρη άκρη στο πεζοδρόμιο , τάχατες άσχετοι , κοιτάζοντας αλλού , και άξαφνα δίνουν μιά βουτιά γιά την πόρτα , σαν τα καταδιωχτικά που πέφτουν γιά τον στόχο . Είναι να γελάς ! Τέλοσπάντων ! Γιά να ξαναγυρίσουμε , όμως , σους οίκους ανοχής , φανταστείτε ότι κοτζάμ Κολωνάκι έχει όλο κι'όλο ένα αναγνωρισμένο σπίτι . ΒΆλλο αν δουλεύουν και δύο και τρεις αδήλωτοι οίκοι κι'άν στην περιοχή εκείνη , ανάβουν τα πεζοδρόμια απ'αυτές που κάνουν πεζοδρόμιο !
...
- Ξυπνάει μιά γυναίκα , δηλαδή , ένα πρωΐ , αποφασίζει να κάνει αυτό το βήμα και πάει η ίδια να δηλώσει το επάγγελμα που σκοπεύει να ασκήσει , ή , αφού έχει δουλέψει παράνομα επί ένα χρονικό διάστημα , της επιβάλλουν οι αρχές να νομιμοποιήσει το επάγγελμα της ;
- Πρώτα απ'όλα το Κράτος ΔΕΝ μας παραδέχεται σαν επαγγελματίες , αλλά αυτό ας το κουβεντιάσουμε μιά άλλη ώρα γιατί είναι μιά πολύ μεγάλη ιστορία . Όσο γιά κείνο που με ρωτήσατε : Γιά να μπει μιά γυναίκα στο επάγγελμα , πρέπει να έχει εκπορνευτεί από πριν , μου απάντησε σταράτα . Κι'έπειτα , αν δεν φοβάται τίποτα , παρουσιάζεται μόνη της , όπως το έκανα κι'εγώ , που πήγα κι'είπα : << Κύριοι , χαρακτηρίστε με ! >> Αυτό !
- Στο τμήμα της περιφερείας σας πήγατε ;
- Όχι , στην Ασφάλεια , στν Λ. Αλεξάνδρας . Αλλά στην αρχή σε διώχνουν , σου κάνουν τον δύσκολο , δεν σε χαρακτηρίζουν .
- Προσπαθούν να σε πείσουν να αποφύγεις την ρετσινιά ! Έτσι λένε , τουλάχιστον !
Αλλά αν σε δουν αποφασισμένη , περιμένουν να βγεις να δουλέψεις παράνομα , να σε βουτήξουν , να σε πάνε κρατητήριο και να σου αποσπάσουν την ομολογία ποιός σε έβγαλε στο κουρμπέτι !
- Ο πραγματικός όμως μπελάς είναι ότι μας εξετάζουν μαζί με τις << χειρουργημένες >> που λέμε , πρόσθεσε . Τους έχουμε θερμοπαρακαλέσει , μέχρι και διαβήματα κάναμε , γιά να μας χωρίσουν , αλλά αυτοί πέρα βρέχει ! Όπου δεν τους βολεύει παριστάνουν τους κουφούς .
Διάλογος με την ΒΆννα !
Αμαλία Μεγαπάνου - Καραμανλή
Libro
Αθήνα 1988 !
... επειδή το μπουρδελίζειν , κοινωνείν τε και επικοινωνείν εστί !
μόνη της : Β΄Η που πάνε ξυστά στον τοίχο σαν τα σαυρίδια , ή που περπατάνε άκρη άκρη στο πεζοδρόμιο , τάχατες άσχετοι , κοιτάζοντας αλλού , και άξαφνα δίνουν μιά βουτιά γιά την πόρτα , σαν τα καταδιωχτικά που πέφτουν γιά τον στόχο . Είναι να γελάς ! Τέλοσπάντων ! Γιά να ξαναγυρίσουμε , όμως , σους οίκους ανοχής , φανταστείτε ότι κοτζάμ Κολωνάκι έχει όλο κι'όλο ένα αναγνωρισμένο σπίτι . ΒΆλλο αν δουλεύουν και δύο και τρεις αδήλωτοι οίκοι κι'άν στην περιοχή εκείνη , ανάβουν τα πεζοδρόμια απ'αυτές που κάνουν πεζοδρόμιο !
...
- Ξυπνάει μιά γυναίκα , δηλαδή , ένα πρωΐ , αποφασίζει να κάνει αυτό το βήμα και πάει η ίδια να δηλώσει το επάγγελμα που σκοπεύει να ασκήσει , ή , αφού έχει δουλέψει παράνομα επί ένα χρονικό διάστημα , της επιβάλλουν οι αρχές να νομιμοποιήσει το επάγγελμα της ;
- Πρώτα απ'όλα το Κράτος ΔΕΝ μας παραδέχεται σαν επαγγελματίες , αλλά αυτό ας το κουβεντιάσουμε μιά άλλη ώρα γιατί είναι μιά πολύ μεγάλη ιστορία . Όσο γιά κείνο που με ρωτήσατε : Γιά να μπει μιά γυναίκα στο επάγγελμα , πρέπει να έχει εκπορνευτεί από πριν , μου απάντησε σταράτα . Κι'έπειτα , αν δεν φοβάται τίποτα , παρουσιάζεται μόνη της , όπως το έκανα κι'εγώ , που πήγα κι'είπα : << Κύριοι , χαρακτηρίστε με ! >> Αυτό !
- Στο τμήμα της περιφερείας σας πήγατε ;
- Όχι , στην Ασφάλεια , στν Λ. Αλεξάνδρας . Αλλά στην αρχή σε διώχνουν , σου κάνουν τον δύσκολο , δεν σε χαρακτηρίζουν .
- Προσπαθούν να σε πείσουν να αποφύγεις την ρετσινιά ! Έτσι λένε , τουλάχιστον !
Αλλά αν σε δουν αποφασισμένη , περιμένουν να βγεις να δουλέψεις παράνομα , να σε βουτήξουν , να σε πάνε κρατητήριο και να σου αποσπάσουν την ομολογία ποιός σε έβγαλε στο κουρμπέτι !
- Ο πραγματικός όμως μπελάς είναι ότι μας εξετάζουν μαζί με τις << χειρουργημένες >> που λέμε , πρόσθεσε . Τους έχουμε θερμοπαρακαλέσει , μέχρι και διαβήματα κάναμε , γιά να μας χωρίσουν , αλλά αυτοί πέρα βρέχει ! Όπου δεν τους βολεύει παριστάνουν τους κουφούς .
Διάλογος με την ΒΆννα !
Αμαλία Μεγαπάνου - Καραμανλή
Libro
Αθήνα 1988 !
... επειδή το μπουρδελίζειν , κοινωνείν τε και επικοινωνείν εστί !
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Απριλίου 16, 2009, 04:53:28 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Απριλίου 16, 2009, 04:53:28 ΜΜ
http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=100465 (//http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=100465)
Η κυρία Μέηγκαν κοίταξε αόριστα κατά την εξοχή. Μίλια το λευκό μπαμπάκι, που λαίμαργα απομυζούσε τη ζωή από το χώμα και το είχε αφήσει τώρα σαν αφυδατωμένη γριά, που κάποτε όσα παιδιά ανάθρεψε της ρούφηξαν το γάλα από τα στήθη και όσοι άντρες κοιμήθηκαν μαζί της της μάλαξαν το κορμί, και τώρα τα στήθη της κρέμονται σαν χαρούπια στην καλοκαιρινή κάψα και τα κάτισχνα μέλη της κρέμονται κάτω από την πρησμένη της κοιλιά. Η κυρία Μέηγκαν δεν ήτανε σαν το χώμα, ήτανε σαν το μπαμπάκι.
Η κυρία Μέηγκαν κοίταξε αόριστα κατά την εξοχή. Μίλια το λευκό μπαμπάκι, που λαίμαργα απομυζούσε τη ζωή από το χώμα και το είχε αφήσει τώρα σαν αφυδατωμένη γριά, που κάποτε όσα παιδιά ανάθρεψε της ρούφηξαν το γάλα από τα στήθη και όσοι άντρες κοιμήθηκαν μαζί της της μάλαξαν το κορμί, και τώρα τα στήθη της κρέμονται σαν χαρούπια στην καλοκαιρινή κάψα και τα κάτισχνα μέλη της κρέμονται κάτω από την πρησμένη της κοιλιά. Η κυρία Μέηγκαν δεν ήτανε σαν το χώμα, ήτανε σαν το μπαμπάκι.
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: loukritia! στις Απριλίου 16, 2009, 04:57:13 ΜΜ
Αποστολή από: loukritia! στις Απριλίου 16, 2009, 04:57:13 ΜΜ
τα δυο πιο αγαπημενα μου βιβλια...τα λατρευω....
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: loukritia! στις Απριλίου 16, 2009, 04:59:24 ΜΜ
Αποστολή από: loukritia! στις Απριλίου 16, 2009, 04:59:24 ΜΜ
Παράθεση από: "vothros"http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=100465 (//http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=100465)δε το εχω διαβασει αλλα ο ουιλιαμς γραφει εκπληκτικα οποτε αφου το προτεινεις κ συ...θα το παρω... ";)" ";)" ";)" ";)" ";)"
Η κυρία Μέηγκαν κοίταξε αόριστα κατά την εξοχή. Μίλια το λευκό μπαμπάκι, που λαίμαργα απομυζούσε τη ζωή από το χώμα και το είχε αφήσει τώρα σαν αφυδατωμένη γριά, που κάποτε όσα παιδιά ανάθρεψε της ρούφηξαν το γάλα από τα στήθη και όσοι άντρες κοιμήθηκαν μαζί της της μάλαξαν το κορμί, και τώρα τα στήθη της κρέμονται σαν χαρούπια στην καλοκαιρινή κάψα και τα κάτισχνα μέλη της κρέμονται κάτω από την πρησμένη της κοιλιά. Η κυρία Μέηγκαν δεν ήτανε σαν το χώμα, ήτανε σαν το μπαμπάκι.
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 05:00:07 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 05:00:07 ΜΜ
http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=75309 (//%22http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=75309%22)
όπως επίσης
http://news.pathfinder.gr/culture/books/302389.html (//%22http://news.pathfinder.gr/culture/books/302389.html%22)
"*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb"
όπως επίσης
http://news.pathfinder.gr/culture/books/302389.html (//%22http://news.pathfinder.gr/culture/books/302389.html%22)
"*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb"
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Απριλίου 16, 2009, 05:01:41 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Απριλίου 16, 2009, 05:01:41 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker"http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=75309 (//%22http://www.greekbooks.gr/BookDetails.aspx?id=75309%22)μορφοτιρα μονο εσι και η εχιδνα
όπως επίσης
http://news.pathfinder.gr/culture/books/302389.html (//%22http://news.pathfinder.gr/culture/books/302389.html%22)
"*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb" "*&hdb"
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 05:04:35 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 05:04:35 ΜΜ
Παράθεση από: "vothros"μορφοτιρα μονο εσι και η εχιδνα
...απ'την Πόλη του Φιδάνθρωπου !
Κυλάει μέσα μου η εξέλιξη !
"!@#h"
Πάμε γιά δουλειά , από Τρίτη , οπότε όλο και κάτι θα ανακαλύψουμε !
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: vothros στις Απριλίου 16, 2009, 05:06:26 ΜΜ
Αποστολή από: vothros στις Απριλίου 16, 2009, 05:06:26 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker"...απ'την Πόλη του Φιδάνθρωπου !μια μουτζα φιλετικα λοζε
Κυλάει μέσα μου η εξέλιξη !
"!@#h"
Πάμε γιά δουλειά , από Τρίτη , οπότε όλο και κάτι θα ανακαλύψουμε !
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: loukritia! στις Απριλίου 16, 2009, 05:15:23 ΜΜ
Αποστολή από: loukritia! στις Απριλίου 16, 2009, 05:15:23 ΜΜ
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: iakov στις Απριλίου 16, 2009, 05:20:57 ΜΜ
Αποστολή από: iakov στις Απριλίου 16, 2009, 05:20:57 ΜΜ
Παράθεση από: "loukritia!"καλησπερα. βγαινω και σε λευκος?
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: loukritia! στις Απριλίου 16, 2009, 05:23:43 ΜΜ
Αποστολή από: loukritia! στις Απριλίου 16, 2009, 05:23:43 ΜΜ
Παράθεση από: "iakov"καλησπερα. βγαινω και σε λευκος?":ugly_tocktock:" ":ugly_tocktock:" ναι αμε...και εισαι κ μοναχικος...
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Altec στις Απριλίου 16, 2009, 05:30:21 ΜΜ
Αποστολή από: Altec στις Απριλίου 16, 2009, 05:30:21 ΜΜ
Ο Μάικλ Κράιτον, ο Β«πατέρας του τεχνολογικού θρίλερΒ» όπως τον αποκαλούν συχνά, είναι ο άνθρωπος που εισήγαγε στο σύγχρονο μυθιστόρημα τις ραγδαίες εξελίξεις της επιστήμης. Και με διορατικότητα που αγγίζει συχνά τα όρια του προφητικού χαρίσματος μίλησε για τις δυνατότητες αλλά και τους εφιαλτικούς κινδύνους που απορρέουν από αυτές.
Στο νέο του μυθιστόρημα, Το Κράτος του Φόβου, ένα από τα πιο πολυσυζητημένα έργα των τελευταίων ετών, ο Κράιτον στρέφει την προσοχή μας στο πιο επίκαιρο από ποτέ θέμα της προστασίας του περιβάλλοντος και τη θεωρία της υπερθέρμανσης του πλανήτη. Αυτή τη φορά, ο κίνδυνος δεν προέρχεται από κάποιον ιό από το διάστημα, όπως στο Στέλεχος Ανδρομέδα, ούτε από γιγαντιαίους δεινόσαυρους όπως στο Τζουράσικ Παρκ, ούτε από τα μικροσκοπικά σωματίδια της νανοτεχνολογίας, όπως στο πρόσφατο Θήραμα. Είναι απόλυτα ανθρώπινος και προέρχεται από κάποιους που, φαινομενικά τουλάχιστον, αγωνίζονται για τη σωτηρία του πλανήτη…
Τρία χρόνια συστηματικής έρευνας και πάρα πολλοί δισταγμοί βρίσκονται πίσω από To Κράτος του Φόβου, το οποίο ο Κράιτον παραλίγο να μη δημοσιεύσει τελικά β€"Β«είμαι 62 ετών, έζησα μια καλή ζωή, δεν χρειαζόμουν σε καμιά περίπτωση το σάλο που ήξερα ότι θα προξενούσε ένα τέτοιο βιβλίοΒ», δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του. Τι είναι, όμως, αυτό που δίχασε την κοινή γνώμη και προκάλεσε τόσες αντιδράσεις σ’ αυτό το μυθιστόρημα;
Το Κράτος του Φόβου είναι πάνω απ’ όλα μια καταπληκτική περιπέτεια. Ένα έργο αγωνίας και ταχύτατων ρυθμών, με οικο-τρομοκράτες και αδίστακτους επιχειρηματίες, ακτιβιστές και μυστικούς πράκτορες, ίντριγκα και ανθρωποκυνηγητό, που παρασύρει τον αναγνώστη σε μια ιλιγγιώδη αναμέτρηση από τη μια γωνιά της γης στην άλλη. Ταυτόχρονα, όμως, είναι μια αιρετική, Β«ενοχλητικήΒ» ματιά στο σημερινό οικολογικό κίνημα.
Χαρακτηρίζοντας τη θεωρία της υπερθέρμανσης μη τεκμηριωμένη κινδυνολογία, κατηγορώντας μερίδα του οικολογικού κινήματος για πολιτικές σκοπιμότητες και σύνδεση με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ο Κράιτον τάραξε τα νερά και εγκαινίασε μια δημόσια συζήτηση που συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Ενδεικτικό της αίσθησης που προκάλεσε το βιβλίο του είναι πως ο συγγραφέας κλήθηκε να καταθέσει τις απόψεις του ενώπιον της Επιτροπής της Γερουσίας για το Περιβάλλον. Μπορεί κανείς να διαβάσει την ομιλία του στο site του συγγραφέα http://www.michaelcrichton.net/ (//%22http://www.michaelcrichton.net/%22).
Το Κράτος του Φόβου είναι ένα προκλητικό βιβλίο που ψυχαγωγεί αλλά ταυτόχρονα προβληματίζει. Β«Ίσως το πιο σοβαρό και σημαντικό βιβλίο του Κράιτον μέχρι σήμερα (Booklist) που σε κάθε περίπτωση Β«αξίζει να το πάρουμε στα σοβαράΒ» (New Yorker).
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Altec στις Απριλίου 16, 2009, 05:33:16 ΜΜ
Αποστολή από: Altec στις Απριλίου 16, 2009, 05:33:16 ΜΜ
Smith Wilbur
Ο Γουίλμπουρ Σμιθ γεννήθηκε στην Κεντρική Αφρική το 1933 και σπούδασε στο Μάικλχαουζ και στο Πανεπιστήμιο Ρόουντς. ΒΆρχισε να ασχολείται αποκλειστικά με τη συγγραφή το 1964, μετά την επιτυχία του βιβλίου του Στα Νύχια του Λιονταριού, και από τότε έχει γράψει τριάντα μυθιστορήματα που έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από τριάντα γλώσσες, καθιστώντας τον τον πιο δημοφιλή σύγχρονο συγγραφέα περιπετειωδών μυθιστορημάτων.
Όλα τα έργα του έχουν εκδοθεί και στην Ελλάδα από τις εκδόσεις BELL, ξεπερνώντας σε πωλήσεις τα πεντακόσιες χιλιάδες αντίτυπα, ενώ παγκοσμίως υπερβαίνουν τα ογδόντα εκατομμύρια.
Ταξιδεύει πολύ, σε όλο τον κόσμο, αναζητώντας υλικό και διεξάγοντας έρευνες για τα βιβλία του. Ενδιαφέρεται βαθιά για τους λαούς και την άγρια φύση της Μαύρης Ηπείρου, πράγμα που αντανακλάται έντονα και στα έργα του.
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: iakov στις Απριλίου 16, 2009, 05:33:53 ΜΜ
Αποστολή από: iakov στις Απριλίου 16, 2009, 05:33:53 ΜΜ
ναι !παντα ο λυκος ο μονιας.....
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 05:37:24 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 05:37:24 ΜΜ
Μ'έβαλες στην πρίζα Altέκιε !
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: talos43 στις Απριλίου 16, 2009, 06:12:08 ΜΜ
Αποστολή από: talos43 στις Απριλίου 16, 2009, 06:12:08 ΜΜ
Παράθεση από: "Biker"Μ'έβαλες στην πρίζα Altέκιε !αλτέκιε..απο τους αγαπημένους μου συγγραφείς περιπετειών...τα έχω σχεδόν όλα του τα βιβλία........ "$%@ti" "$%@ti" "$%@ti" "$%@ti" "$%@ti"
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 08:26:16 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Απριλίου 16, 2009, 08:26:16 ΜΜ
- Πάνε κοντά τέσσερα χρόνια , που μού ερχόταν , πέντε μ'έξι φορές το μήνα ένα πανέμορφο παλληκάρι ,να το πιείς στο ποτήρι ! Αυτό δεν ήθελε τίποτα άλλο παρά να τρίβομαι πάνω του και να ταχτοποιέται μόνο του . Δεν ξεντυνόνταν κιόλας . Τέλος πάντων , να μην τα πολυλογώ , καθώς το έπιανα από τα γοφιά , κάτι δεν μου άρεσε
στο σχέδιο τους .
Λέω της ρεπατζούς : << - Ρε συ , σαν αντρογυναίκα δεν σου φαίνεται αυτός ; >>
<< - Τι λες μωρή >> , μου λέει , << δεν είδες κάτι ώμους
που έχει ; Σαν παλαιστής είναι >> .
Περνάνε , που λέτε , κάμποσοι μήνες και μιά μέρα , βγαίνοντας από ένα πελάτη , μου λέει η υπηρεσία : << Κυρά ΒΆννα , ήρθε το παλληκάρι Τάδε >> - αυτός δηλαδή - << και το έμπασα στο δωμάτιο , αλλά μου φάνηκε πολύ χλωμό >> . Πάω λοιπόν και το βρίσκω στην καρέκλα , αλήθεια , άσπρο σαν σάβανο .
<< - Τί έπαθες αγόρι μου ; >> ...του λέω ...
<< Φέρε μπαμπάκια , γιατί μου ήρθε ξαφνικά η περίοδος μου >> , μου λέει και πέφτω κάτω ξερή ! Τι αν σας πω , κυρά μου ;... πρόσθεσε κουνώντας το σώμα της , πέρα - δώθε .
Τι να σας πω και τι να σας μολοήσω ? ? ?
Κοτζάμ λεβεντιά και να είναι γυναίκα , που την ντύσαν οι γονείς της αγόρι , από τα μωρουδιακά της χρόνια . Γιατί ήθελαν , λέει , οι γονείς της αγόρι . Να τρελλαθείς !
Να σου φύγει το καφάσι !
στο σχέδιο τους .
Λέω της ρεπατζούς : << - Ρε συ , σαν αντρογυναίκα δεν σου φαίνεται αυτός ; >>
<< - Τι λες μωρή >> , μου λέει , << δεν είδες κάτι ώμους
που έχει ; Σαν παλαιστής είναι >> .
Περνάνε , που λέτε , κάμποσοι μήνες και μιά μέρα , βγαίνοντας από ένα πελάτη , μου λέει η υπηρεσία : << Κυρά ΒΆννα , ήρθε το παλληκάρι Τάδε >> - αυτός δηλαδή - << και το έμπασα στο δωμάτιο , αλλά μου φάνηκε πολύ χλωμό >> . Πάω λοιπόν και το βρίσκω στην καρέκλα , αλήθεια , άσπρο σαν σάβανο .
<< - Τί έπαθες αγόρι μου ; >> ...του λέω ...
<< Φέρε μπαμπάκια , γιατί μου ήρθε ξαφνικά η περίοδος μου >> , μου λέει και πέφτω κάτω ξερή ! Τι αν σας πω , κυρά μου ;... πρόσθεσε κουνώντας το σώμα της , πέρα - δώθε .
Τι να σας πω και τι να σας μολοήσω ? ? ?
Κοτζάμ λεβεντιά και να είναι γυναίκα , που την ντύσαν οι γονείς της αγόρι , από τα μωρουδιακά της χρόνια . Γιατί ήθελαν , λέει , οι γονείς της αγόρι . Να τρελλαθείς !
Να σου φύγει το καφάσι !
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Μαΐου 11, 2009, 08:34:24 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Μαΐου 11, 2009, 08:34:24 ΜΜ
Μπαρούτι και μέλι .
Γιώργος Ν. Πολίτης .
Ιntrobooks .
<< Έφτανε μιά ματιά να τις αναγνωρίσεις . Το είδος της γυναίκας που γιά χάρη της γίνονται οι πόλεμοι , τα διαζύγια , τα εγκλήματα τιμής . Αυτές τις μυθικές γυναίκες που είναι πλασμένες , λες από ένα παράξενο κράμα , ανάκατο μπαρούτι και μέλι ... Κι'όποιος βρεθεί στο διάβα τους , ξεστομίζει προσευχές ή κατάρες ... >>
Τα άγρυπνα βράδυα του ο Νικήτας μονολογούσε : << Εκεί να μ'άφηναν ... εκεί >> ανάμεσα στις μοτοσυκλέτες που τρέχουν και τις γκόμενες που επιστρέφουν , τυλιγμένο σε καπνούς από τσιγάρα και λάστιχα , με γύρες σφηνάκια , μαύρα δερμάτινα και αμάνικα μπλουζάκια , τα αγιασμένα φυλαχτά της δεκαετίας του '80 . . .
Γιώργος Ν. Πολίτης .
Ιntrobooks .
<< Έφτανε μιά ματιά να τις αναγνωρίσεις . Το είδος της γυναίκας που γιά χάρη της γίνονται οι πόλεμοι , τα διαζύγια , τα εγκλήματα τιμής . Αυτές τις μυθικές γυναίκες που είναι πλασμένες , λες από ένα παράξενο κράμα , ανάκατο μπαρούτι και μέλι ... Κι'όποιος βρεθεί στο διάβα τους , ξεστομίζει προσευχές ή κατάρες ... >>
Τα άγρυπνα βράδυα του ο Νικήτας μονολογούσε : << Εκεί να μ'άφηναν ... εκεί >> ανάμεσα στις μοτοσυκλέτες που τρέχουν και τις γκόμενες που επιστρέφουν , τυλιγμένο σε καπνούς από τσιγάρα και λάστιχα , με γύρες σφηνάκια , μαύρα δερμάτινα και αμάνικα μπλουζάκια , τα αγιασμένα φυλαχτά της δεκαετίας του '80 . . .
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Μαΐου 30, 2009, 10:54:11 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Μαΐου 30, 2009, 10:54:11 ΜΜ
45 βαθμοί υπό σκιάν !
Ζωρζ Σιμενόν !
ΑΝ μπείτε στον κόπο και το διαβάσετε , πείτε μου και μένα γιατί ο συγγραφέας του απέκτησε όλα τα λεφτά του κόσμου ! ?!?!?!?!?!?!
Μεγαλύτερη μαλακία ΔΕΝ έχω διαβάσει !
Ο GANG13 ( Ειλικρινά και πέρα από κάθε πλάκα , και έχοντας άποψη και θέση περί του αντικειμένου ) γράφει πολύ καλύτερα !
Ζωρζ Σιμενόν !
ΑΝ μπείτε στον κόπο και το διαβάσετε , πείτε μου και μένα γιατί ο συγγραφέας του απέκτησε όλα τα λεφτά του κόσμου ! ?!?!?!?!?!?!
Μεγαλύτερη μαλακία ΔΕΝ έχω διαβάσει !
Ο GANG13 ( Ειλικρινά και πέρα από κάθε πλάκα , και έχοντας άποψη και θέση περί του αντικειμένου ) γράφει πολύ καλύτερα !
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιουνίου 28, 2009, 12:37:30 ΠΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιουνίου 28, 2009, 12:37:30 ΠΜ
Άκρως ενδιαφέροντα , τα δυό βιβλία που μου δάνεισε ο Gang 13
Βασίλης Αγγελίδης
Μεταξουργείο - Κολωνός
Νοσταλγία και πραγματικότητα
Εκδόσεις Φιλιππότη
&
Γιάννη Καιροφύλα
Τοπωνύμια της Αθήνας
του Πειραιά και των περιχώρων
Εκδόσεις Φιλιππότη
. . . μπας και ξεστραβωθώ και μπορέσω να αρθρώσω γραπτό σαν τον Δάσκαλο . . . !@#h !@#h !@#h !@#h !@#h !@#h !@#h
Βασίλης Αγγελίδης
Μεταξουργείο - Κολωνός
Νοσταλγία και πραγματικότητα
Εκδόσεις Φιλιππότη
&
Γιάννη Καιροφύλα
Τοπωνύμια της Αθήνας
του Πειραιά και των περιχώρων
Εκδόσεις Φιλιππότη
. . . μπας και ξεστραβωθώ και μπορέσω να αρθρώσω γραπτό σαν τον Δάσκαλο . . . !@#h !@#h !@#h !@#h !@#h !@#h !@#h
Τίτλος: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: φιλενάδα στις Ιουλίου 14, 2009, 07:52:02 ΠΜ
Αποστολή από: φιλενάδα στις Ιουλίου 14, 2009, 07:52:02 ΠΜ
Παράθεση από: "Biker"Άκρως ενδιαφέροντα , τα δυό βιβλία που μου δάνεισε ο Gang 13
Βασίλης Αγγελίδης
Μεταξουργείο - Κολωνός
Νοσταλγία και πραγματικότητα
Εκδόσεις Φιλιππότη
&
Γιάννη Καιροφύλα
Τοπωνύμια της Αθήνας
του Πειραιά και των περιχώρων
Εκδόσεις Φιλιππότη
. . . μπας και ξεστραβωθώ και μπορέσω να αρθρώσω γραπτό σαν τον Δάσκαλο . . . !@#h !@#h !@#h !@#h !@#h !@#h !@#h
Πως σου φάνηκε το "Τοπωνύμια της Αθήνας
του Πειραιά και των περιχώρων"
Αξίζει λες να το αγοράσω?
Τίτλος: Πονηρούλης Σεφέρης
Αποστολή από: MyNameIsNobody στις Ιανουαρίου 27, 2011, 07:28:14 ΜΜ
Αποστολή από: MyNameIsNobody στις Ιανουαρίου 27, 2011, 07:28:14 ΜΜ
Σεφέρης....
Δώσ'του στο σχολείο 'Σεφέρης', 'ο νομπελίστας Σεφέρης' "πήραμε τη ζωή μας λάθος", "τι θέλει να πει ο ποιητής;" κλπ
Φαίνεται όμως είχε και μία πιο πονηρούλα πλευρά και σκάρωνε κάτι πολύ naughty ποιηματάκια όταν βαριότανε:
Εδώ ολίγος 'Ερωτόκριτος'
"(...)
ΑΡΕΤΗ
Ήμουν σε τέτοια κρίση.
Μονάχη ξεθηλύκωσα το πράμα που είχε ορίσει
κι αυτός μού τα χεράκωσε και τσίμπαγέ μου αγάλι
τα ρωγοβύζια, και στ' αυτί τη γλώσσα του είχε βάλει.
Το φίδι κοντοστάθηκε, λες κ' ήθελε να φύγει ...
ΝΕΝΑ
Αχ! τέτοιο ανήμερο θεριό τ' αφήνει το κυνήγι; ...
Οϊμέεε ...!
ΑΡΕΤΗ
... λες κι αφουγκράζουνταν πόσο η καρδιά μου χτύπα'·
ξάφνου τινάχτη· τό 'νιωσα στου κώλου μου την τρύπα ...
ΝΕΝΑ
Πόνεσες;
ΑΡΕΤΗ
... να σφηνώνεται και να γλιστρά σα χέλι,
τα πίσω-μπρος, τα πίσω-μπρος ...
ΝΕΝΑ
Γλύκα δεν έχει;
ΑΡΕΤΗ
... μέλι
το κούνημά του στάλαζε στο τρυφερό κορμί μου·
κι αυτός αφήνει το βυζί κι αρπάζει το μουνί μου.
Λέγω του: "Η χέρα στ' άμοιαστα πηγαίνει, παρατράπης."
(...)
Πούτσες, καυλιά, κώλοι, μουνιά κλπ κλπ λοιπόν από το Σεφέρη :o
Όλα αυτά σε μια συλλογή με τον τιτλο "Τα Εντεψίζικα" (δηλαδή "τα άσεμνα")
Εδώ περισσότερα:
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/tools/concordance/seferis/content.html (http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/tools/concordance/seferis/content.html)
Δώσ'του στο σχολείο 'Σεφέρης', 'ο νομπελίστας Σεφέρης' "πήραμε τη ζωή μας λάθος", "τι θέλει να πει ο ποιητής;" κλπ
Φαίνεται όμως είχε και μία πιο πονηρούλα πλευρά και σκάρωνε κάτι πολύ naughty ποιηματάκια όταν βαριότανε:
Εδώ ολίγος 'Ερωτόκριτος'
"(...)
ΑΡΕΤΗ
Ήμουν σε τέτοια κρίση.
Μονάχη ξεθηλύκωσα το πράμα που είχε ορίσει
κι αυτός μού τα χεράκωσε και τσίμπαγέ μου αγάλι
τα ρωγοβύζια, και στ' αυτί τη γλώσσα του είχε βάλει.
Το φίδι κοντοστάθηκε, λες κ' ήθελε να φύγει ...
ΝΕΝΑ
Αχ! τέτοιο ανήμερο θεριό τ' αφήνει το κυνήγι; ...
Οϊμέεε ...!
ΑΡΕΤΗ
... λες κι αφουγκράζουνταν πόσο η καρδιά μου χτύπα'·
ξάφνου τινάχτη· τό 'νιωσα στου κώλου μου την τρύπα ...
ΝΕΝΑ
Πόνεσες;
ΑΡΕΤΗ
... να σφηνώνεται και να γλιστρά σα χέλι,
τα πίσω-μπρος, τα πίσω-μπρος ...
ΝΕΝΑ
Γλύκα δεν έχει;
ΑΡΕΤΗ
... μέλι
το κούνημά του στάλαζε στο τρυφερό κορμί μου·
κι αυτός αφήνει το βυζί κι αρπάζει το μουνί μου.
Λέγω του: "Η χέρα στ' άμοιαστα πηγαίνει, παρατράπης."
(...)
Πούτσες, καυλιά, κώλοι, μουνιά κλπ κλπ λοιπόν από το Σεφέρη :o
Όλα αυτά σε μια συλλογή με τον τιτλο "Τα Εντεψίζικα" (δηλαδή "τα άσεμνα")
Εδώ περισσότερα:
http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/tools/concordance/seferis/content.html (http://www.greek-language.gr/greekLang/literature/tools/concordance/seferis/content.html)
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: montebello στις Απριλίου 20, 2011, 09:05:07 ΜΜ
Αποστολή από: montebello στις Απριλίου 20, 2011, 09:05:07 ΜΜ
Γεώργιος Σουρής (1853-1919)
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ' όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά 'χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά 'χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που 'χει
στο 'να λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Μάθιου στις Απριλίου 30, 2011, 06:50:02 ΜΜ
Αποστολή από: Μάθιου στις Απριλίου 30, 2011, 06:50:02 ΜΜ
"Να ζει κανείς ή να μην ζει; Αυτό είναι το ζήτημα,
τι 'ναι στο πνεύμα ανώτερο , να υποφέρεις
πετριές και σαϊτιές αχρείας τύχης, ή
να παίρνεις τα όπλα ενάντια σ' ένα πέλαο βάσανα
κι αντιχτυπώντας να τους δίνεις τέλος; Θάνατος,
ύπνος, και τίποτ' άλλο, κι αν μ' αυτόν τον ύπνο
παύουμε της καρδιάς τον πόνο και τις χίλιες
λαχτάρες, φυσική κληρονομιά της σάρκας,
είναι συντέλεια να την εύχεσαι με ζήλο"
ΟΥΪΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ "Άμλετ"
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: agrio_makaroni στις Απριλίου 30, 2011, 08:05:30 ΜΜ
Αποστολή από: agrio_makaroni στις Απριλίου 30, 2011, 08:05:30 ΜΜ
Παράθεση από: Κάκαλος στις Απριλίου 30, 2011, 06:50:02 ΜΜΕυγε! :headbaning3: :thumbsup:
"Να ζει κανείς ή να μην ζει; Αυτό είναι το ζήτημα,
τι 'ναι στο πνεύμα ανώτερο , να υποφέρεις
πετριές και σαϊτιές αχρείας τύχης, ή
να παίρνεις τα όπλα ενάντια σ' ένα πέλαο βάσανα
κι αντιχτυπώντας να τους δίνεις τέλος; Θάνατος,
ύπνος, και τίποτ' άλλο, κι αν μ' αυτόν τον ύπνο
παύουμε της καρδιάς τον πόνο και τις χίλιες
λαχτάρες, φυσική κληρονομιά της σάρκας,
είναι συντέλεια να την εύχεσαι με ζήλο"
ΟΥΪΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ "Άμλετ"
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Μάθιου στις Μαΐου 01, 2011, 12:37:12 ΠΜ
Αποστολή από: Μάθιου στις Μαΐου 01, 2011, 12:37:12 ΠΜ
Όχι σε μένα. Στον...Γουίλι!
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: agrio_makaroni στις Μαΐου 01, 2011, 05:18:06 ΠΜ
Αποστολή από: agrio_makaroni στις Μαΐου 01, 2011, 05:18:06 ΠΜ
Παράθεση από: Κάκαλος στις Μαΐου 01, 2011, 12:37:12 ΠΜΣε σενα που μας θυμιζεις αυτα τα υπεροχα λογια! ;)
Όχι σε μένα. Στον...Γουίλι!
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: amanda στις Μαΐου 17, 2011, 05:50:06 ΠΜ
Αποστολή από: amanda στις Μαΐου 17, 2011, 05:50:06 ΠΜ
Η ζωή χωρίς την Αμάντα
1 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΠΑΡΚΟ - ΜΕΡΑ
Είναι ένα ηλιόλουστο πρωινό. Στα πέτρινα σκαλοπάτια ενός μικρού θεάτρου στην μέση ενός πάρκου, κάθεται ένας νεαρός άνδρας ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ. Έχει διπλωμένα τα πόδια του μπροστά του και στο χέρι κρατάει ένα μικρό ξυλαράκι, με το οποίο φτιάχνει ένα μικρό σχέδιο στο χώμα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Μια φίλη μου, μου είχε πει κάποτε: «άλλον αγαπάμε,
άλλοι μας αγαπάνε κι άλλον παντρευόμαστε». Αν
υποθέσουμε ότι αυτοί οι τρεις άνδρες είναι τρία
διαφορετικά πρόσωπα, σε ποιανού τη θέση θα
θέλατε να είστε;
Κι έτσι όπως κάθεται, απλά ανασηκώνει το αριστερό μανίκι από το μπλουζάκι που φοράει. Ψηλά στο μπράτσο του έχει ένα μικρό τατουάζ. Έξι μαύρα γράμματα, το ένα δίπλα στο άλλο, σχηματίζουν ένα όνομα: αμάντα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Εγώ; Αν και αυτό με κάνει τον πιο δυστυχισμένο
άνθρωπο του κόσμου,
Γυρίζει και κοιτά προς την κάμερα
πιστεύω πως είμαι πολύ τυχερός που
μπόρεσα κι αγάπησα κάποια τόσο πολύ...
FADE OUT
ΤΙΤΛΟΙ ΑΡΧΗΣ
2 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΠΑΡΑΛΙΑ – ΜΕΡΑ
Μια έρημη παραλία. Ο ήλιος έχει αρχίσει πια, να παίρνει το δρόμο του προς τη δύση. Η ΑΜΑΝΤΑ κάθεται στην κορυφή ενός μικρού βράχου, όπως κάθεται μια βασίλισσα πάνω στο θρόνο της. Λίγο πιο πέρα ο Αλέξανδρος όρθιος πετάει πετραδάκια στη θάλασσα
ΑΜΑΝΤΑ
Μπορώ να μάθω επιτέλους τι ήρθαμε να κάνουμε
σήμερα εδώ;
Ο Αλέξανδρος δεν της απαντά. Σκύβει και παίρνει μερικές ακόμη μικρές πέτρες και στην συνέχεια αρχίζει να τις πετάει μία, μία στη θάλασσα.
ΑΜΑΝΤΑ
Αλέξανδρε! Σου μιλάω!
Ο Αλέξανδρος αφήνει τις υπόλοιπες πέτρες να πέσουν κάτω. Πλησιάζει την Αμάντα και κάθεται δίπλα στα πόδια της.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Υπάρχει κάποιος πολύ συγκεκριμένος λόγος
που μας έφερε σήμερα εδώ.
ΑΜΑΝΤΑ
Λοιπόν; Μπορώ να τον μάθω κι εγώ;
Ο Αλέξανδρος σηκώνεται και στέκεται όρθιος μπροστά της.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα...θέλεις...Αμάντα, θα ήθελες να γίνεις
γυναίκα μου;
Η Αμάντα ξαφνιάζεται. Δείχνει σα να μην πιστεύει αυτό που μόλις άκουσε. Φαίνεται σαν να είναι λιγάκι ενοχλημένη απ' αυτή την εξέλιξη
ΑΜΑΝΤΑ
Δεν ξέρω. Εσύ τι λες; Θέλω;
Ο Αλέξανδρος βάζει τα χέρια στις τσέπες του παντελονιού του. Της απαντά ήρεμα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Μην με ειρωνεύεσαι.
ΑΜΑΝΤΑ
Το ξέρεις πολύ καλά πως δεν σε ειρωνεύομαι. Αλλά...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αλλά, τι;
ΑΜΑΝΤΑ
Δεν ξέρω...
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Δεν ξέρεις τι; Αν θες να με παντρευτείς;
ΑΜΑΝΤΑ
Μα καλά, πρόταση γάμου; Κι έτσι; Με αυτόν τον
τρόπο; Στην μέση του πουθενά; Χωρίς να μου προσφέρεις
δαχτυλίδι; Χωρίς καν να μου προσφέρεις λίγα λουλούδια;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Νόμιζα πως...
Δεν μπορεί να βρει τις λέξεις για να συνεχίσει. Η Αμάντα τον κοιτάζει φανερά απογοητευμένη. Σηκώνεται από το βράχο που καθόταν. Διορθώνει το παντελόνι της που έχει τσαλακωθεί. Ο Αλέξανδρος παραμένει να την κοιτάζει ακίνητος με τα χέρια στις τσέπες
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα
Η Αμάντα γυρίζει και τον κοιτάζει
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Μπορούσες απλά να πεις, πως δεν μ' αγαπάς...
Η Αμάντα του απαντάει γλυκά, χαμογελώντας
ΑΜΑΝΤΑ
Μην λες ανοησίες.
Γυρίζει και προχωράει προς το αυτοκίνητο
ΑΜΑΝΤΑ
Πρέπει να φύγουμε. Σε λίγο θ' αρχίσει να νυχτώνει.
FADE OUT
3 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΠΑΡΚΟ – ΜΕΡΑ
Ο Αλέξανδρος είναι στο ίδιο ακριβώς σημείο που καθόταν και πριν. Εξακολουθεί να ζωγραφίζει με το ξυλαράκι που κρατούσε, πάνω στο χώμα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Είμαι σίγουρος πως πιστεύετε ότι είμαι ο πιο μεγάλος βλάκας
όλου του κόσμου... Το ίδιο πιστεύω κι εγώ...
Το πλάνο ανοίγει και βλέπουμε την Αμάντα να έρχεται προς το μέρος του Αλέξανδρου. Πλησιάζει κοντά του και κάθεται ένα σκαλοπάτι πιο κάτω απ' αυτό στο οποίο βρίσκεται ο Αλέξανδρος. Κάνει πως ψάχνει με το βλέμμα στα χέρια του, καθώς και δίπλα του
ΑΜΑΝΤΑ
Λοιπόν, πού το έχεις;
Ο Αλέξανδρος την κοιτά απορημένος
ΑΜΑΝΤΑ
Το κουτάκι με το δαχτυλίδι.
Την κοιτά κατευθείαν στα μάτια χωρίς να πει τίποτα. Η Αμάντα συνεχίζει χαμογελώντας
ΑΜΑΝΤΑ
Ή μήπως δεν το 'χεις φέρει σε κουτάκι...Και τα
λουλούδια; Πού είναι τα λουλούδια μου παρακαλώ;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα, δεν το βρίσκω καθόλου αστείο.
Η Αμάντα αλλάζει ύφος. Σταματάει να χαμογελά και τον ρωτά στα σοβαρά
ΑΜΑΝΤΑ
Εντάξει λοιπόν. Τι με θες; Στο τηλέφωνο μου είπες
πως θες να μου μιλήσεις. Σ' ακούω.
Ο Αλέξανδρος δεν απαντά αμέσως. Γέρνει το σώμα του προς τα πίσω και ακουμπά την πλάτη του στο πιο πάνω σκαλί. Κοιτάζει πέρα μακριά στον ορίζοντα
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα...τι θα έκανες αν ξαφνικά αποφάσιζα να
βγω απ' τη ζωή σου; Εννοώ...
Την κοιτά πάλι στα μάτια
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
...αν σου έλεγα πως απλά αποφάσιζα να φύγω, για πάντα...
Στα αλήθεια. Θα έκανες κάτι για να με σταματήσεις;
Τώρα είναι η σειρά της Αμάντας να μην απαντήσει. Στρέφει το κεφάλι της προς την άλλη πλευρά και απλά ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους της. Ο Αλέξανδρος περιμένει την απάντηση της, η οποία όμως δεν έρχεται ποτέ.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Αμάντα
Η Αμάντα παραμένει σιωπηλή. Ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά ο Αλέξανδρος σηκώνεται και αρχίζει να κατεβαίνει με αργά βήματα τα σκαλοπάτια. Την στιγμή που περνά από δίπλα της, ακουμπά τον δείκτη από το δεξί του χέρι στον ώμο της. Την ακουμπά απαλά, μόνο για μια στιγμή και συνεχίζει να κατεβαίνει τα σκαλοπάτια
ΑΜΑΝΤΑ
Αλέξανδρε...
Ο Αλέξανδρος σταματά για λίγο, χωρίς όμως να γυρίσει και να κοιτάξει την Αμάντα
ΑΜΑΝΤΑ
Κοίταξε να είσαι ευτυχισμένος...
Ο Αλέξανδρος γυρίζει προς το μέρος της. Φαίνεται σα να διστάζει. Σα να μην έχει αποφασίσει αν θα πρέπει να φύγει ή όχι. Η Αμάντα συνεχίζει να του μιλά ήρεμα, χωρίς όμως να τον κοιτά
ΑΜΑΝΤΑ
Μην καθυστερείς άλλο...Αποφάσισες να φύγεις. Φύγε.
FADE OUT
4 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ - ΠΟΛΗ – ΜΕΡΑ
Ο Αλέξανδρος περπατάει σ' έναν δρόμο δίπλα στη θάλασσα...
5 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΤΡΕΝΟ – ΒΡΑΔΙ
...κάθεται σε ένα βαγόνι του μετρό και κοιτάζει έξω από το παράθυρο...
6 ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ – ΔΡΟΜΟΣ – ΜΕΡΑ
...καθισμένος πάνω στο μηχανάκι του, βλέπει το ηλιοβασίλεμα
7 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΣΤΟΥΝΤΙΟ – ΒΡΑΔΙ
Ο Αλέξανδρος είναι μαζί με τον ΧΡΗΣΤΟ και τον ΝΙΚΟ σε ένα μικρό στούντιο ηχογράφησης και κάνουν πρόβα. Ο Νίκος παίζει ντραμς και οι άλλοι δύο κρατώντας τις κιθάρες τους τον ακούνε. Ξαφνικά σταματά το κομμάτι που έπαιζε
ΝΙΚΟΣ
Πως σας φάνηκε;
ΧΡΗΣΤΟΣ
Καλό είναι.
ΝΙΚΟΣ
Όχι απλά καλό, σκίζει!
ΧΡΗΣΤΟΣ
Οκ. Σκίζει, εντάξει τώρα; Ικανοποιήθηκες;
ΝΙΚΟΣ
Ναι!!!
Χτυπάει για λίγο τα τύμπανα και σταματά απότομα. Δείχνει με την μπαγκέτα τον Αλέξανδρο που κάθεται σιωπηλός. Ο Χρήστος του κάνει νόημα πως κατάλαβε
ΧΡΗΣΤΟΣ
Άλεξ πως σου φάνηκε εσένα;
Ο Αλέξανδρος τινάζει ελαφρά το κεφάλι ξαφνιασμένος. Είναι προφανές ότι το μυαλό του ήταν αλλού
ΧΡΗΣΤΟΣ
Λοιπόν; Πως σου φάνηκε;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Μια χαρά είναι...
Ο Χρήστος κοιτά τον Νίκο και χαμογελά με νόημα.
ΧΡΗΣΤΟΣ
Απλά «μια χαρά», δεν σκίζει;
Ο Αλέξανδρος δείχνει σαν να μην άκουσε καν τι του είπε ο Χρήστος. Βγάζει ένα χαρτί από την τσέπη του και το ακουμπά στο γόνατο του
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Έχω γράψει κάτι στίχους...είναι για ένα καινούργιο
τραγούδι.
Κοιτάζει πρώτα τον Χρήστο και μετά τον Νίκο.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Πρώτα θα σας τους διαβάσω και μετά θα σας πω
πως πάει κι η μουσική. Εντάξει;
Τους κοιτά ξανά σαν να περιμένει την έγκριση τους. Αυτοί δεν λένε τίποτα. Ο Αλέξανδρος κλείνει τα μάτια του
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
«Μόνο εσύ...»
Ο Χρήστος δεν περιμένει ν' ακούσει άλλο. Τον διακόπτει αμέσως
ΧΡΗΣΤΟΣ
Μισό λεπτό, μισό λεπτό. Ελπίζω να μην είναι κι αυτό
το τραγούδι για την Αμάντα;;;
Ο Αλέξανδρος δεν απαντά. Ο Χρήστος πιάνει με τα χέρια το κεφάλι του σε μια έκφραση προσποιητής απόγνωσης
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δεν το πιστεύω αυτό που ζω!
Ο Αλέξανδρος εξακολουθεί να μην λέει τίποτε. Ο Νίκος χαμογελάει. Χτυπάει τα ντραμς και αναγγέλλει
ΝΙΚΟΣ
Τραγούδι για την Αμάντα νούμερο...3518!!!!!!!!
Ή μήπως είναι το νούμερο 3519;;;;;;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Κόφτε το!
Ο Χρήστος κάνει νόημα στον Νίκο να σταματήσει. Γυρίζει στον Αλέξανδρο
ΧΡΗΣΤΟΣ
Σοβαρά, τώρα. Αυτό είναι το...17ο -αν θυμάμαι καλά-
τραγούδι που γράφεις για την Αμάντα...
ΝΙΚΟΣ
Μέσα σε πέντε μόλις μέρες!!!
Χτυπάει ξανά τα τύμπανα. Ο Χρήστος του κάνει πάλι νόημα να σταματήσει
ΧΡΗΣΤΟΣ
Λοιπόν, που θα πάει αυτή η ιστορία;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
...
ΧΡΗΣΤΟΣ
Δεν έχεις να πεις κάτι γι αυτό;;;
Ο Αλέξανδρος απλά ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους του
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος του κόσμου...
FADE OUT
ΡΕΝΑ
Και γιατί είσαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος του
κόσμου παρακαλώ;;;
8 ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ – ΣΠΙΤΙ – ΜΕΡΑ
Ο Αλέξανδρος κάθεται στον καναπέ του σαλονιού ενός σπιτιού. Απέναντι του σ' έναν άλλο καναπέ κάθεται μια νεαρή γυναίκα, η ΡΕΝΑ.
ΡΕΝΑ
Λοιπόν; Μπορώ να έχω μια απάντηση;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
Σου είπα: είμαι ο πιο δυστυχισμένος άνθρωπος του κόσμου!
ΡΕΝΑ
Ναι, αυτό το άκουσα. Το γιατί δεν μου λες όμως!
Για μία ακόμη φορά ο Αλέξανδρος απλά ανασηκώνει αδιάφορα τους ώμους του
ΡΕΝΑ
Τώρα είναι απάντηση αυτό;
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ
...
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: jockerx στις Μαΐου 17, 2011, 08:53:04 ΠΜ
Αποστολή από: jockerx στις Μαΐου 17, 2011, 08:53:04 ΠΜ
Παράθεση από: Κάκαλος στις Απριλίου 30, 2011, 06:50:02 ΜΜΠού'σαι Θανάσηηη... :free-party-smileys-473:
"Να ζει κανείς ή να μην ζει; Αυτό είναι το ζήτημα,
ΟΥΪΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ "Άμλετ"
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Padron στις Μαΐου 17, 2011, 11:14:35 ΠΜ
Αποστολή από: Padron στις Μαΐου 17, 2011, 11:14:35 ΠΜ
Παράθεση από: Κάκαλος στις Μαΐου 01, 2011, 12:37:12 ΠΜΆνευ άποχρώντος λόγου καί δεδικαιολογημένης αίτίας, γνώμαι δέ πολλαί αύτών
Όχι σε μένα. Στον...Γουίλι!
μή έπιθυμούντων νά γίνη κάτι καλόν καί κοινωφελές .....
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιουνίου 11, 2011, 12:21:14 ΠΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιουνίου 11, 2011, 12:21:14 ΠΜ
:truce:
:free-indifferent-smileys-746:
:free-indifferent-smileys-746:
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: agrio_makaroni στις Ιουνίου 14, 2011, 03:04:44 ΠΜ
Αποστολή από: agrio_makaroni στις Ιουνίου 14, 2011, 03:04:44 ΠΜ
Συγχαρητηρια ! απο τις ομορφοτερες ιστοριες που εχω διαβασει! :headbaning3:
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Vrikolakas στις Ιουνίου 29, 2013, 06:55:59 ΜΜ
Αποστολή από: Vrikolakas στις Ιουνίου 29, 2013, 06:55:59 ΜΜ
Ένα πραγματικός θησαυρός μαζεμένος ΕΔΩ (http://kopanakinews.wordpress.com/2013/06/06/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B2%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84/)
Γιώργος Ν.Οικονόμου,Κορνήλιος Καστοριάδης,Ηλίας Πετρόπουλος,Νοάμ Τσόμσκι,Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και άλλοι λοιποί τιτάνες της παγκόσμιας σκέψης.
(http://www.elculture.gr/photo/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%AD%20%CE%BC%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD...%20%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85~367616-316-1(1).jpg)
Γιώργος Ν.Οικονόμου,Κορνήλιος Καστοριάδης,Ηλίας Πετρόπουλος,Νοάμ Τσόμσκι,Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και άλλοι λοιποί τιτάνες της παγκόσμιας σκέψης.
(http://www.elculture.gr/photo/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%AD%20%CE%BC%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD...%20%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85~367616-316-1(1).jpg)
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΡΟΥΧΟΣ στις Ιουνίου 29, 2013, 06:57:26 ΜΜ
Αποστολή από: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΡΟΥΧΟΣ στις Ιουνίου 29, 2013, 06:57:26 ΜΜ
Παράθεση από: Vrikolakas στις Ιουνίου 29, 2013, 06:55:59 ΜΜ
Ένα πραγματικός θησαυρός μαζεμένος ΕΔΩ (http://kopanakinews.wordpress.com/2013/06/06/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B2%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84/)
Γιώργος Ν.Οικονόμου,Κορνήλιος Καστοριάδης,Ηλίας Πετρόπουλος,Νοάμ Τσόμσκι,Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και άλλοι λοιποί τιτάνες της παγκόσμιας σκέψης.
(http://www.elculture.gr/photo/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%AD%20%CE%BC%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD...%20%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85~367616-316-1(1).jpg)
Βλέπω ενημέρωση και για λογοτεχνικά θέματα...
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Vrikolakas στις Ιουνίου 29, 2013, 06:58:29 ΜΜ
Αποστολή από: Vrikolakas στις Ιουνίου 29, 2013, 06:58:29 ΜΜ
Παράθεση από: ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΡΟΥΧΟΣ στις Ιουνίου 29, 2013, 06:57:26 ΜΜΕννοείται καυλέα μου! :hi:
Βλέπω ενημέρωση και για λογοτεχνικά θέματα...
Τίτλος: Απ: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιουνίου 29, 2013, 10:00:13 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιουνίου 29, 2013, 10:00:13 ΜΜ
Παράθεση από: Vrikolakas στις Ιουνίου 29, 2013, 06:55:59 ΜΜ
Ένα πραγματικός θησαυρός μαζεμένος ΕΔΩ (http://kopanakinews.wordpress.com/2013/06/06/%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%BB%CE%AD%CE%B3%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%B5%CE%B2%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%B2%CE%AC%CE%B6%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%83%CF%84/)
Γιώργος Ν.Οικονόμου,Κορνήλιος Καστοριάδης,Ηλίας Πετρόπουλος,Νοάμ Τσόμσκι,Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα και άλλοι λοιποί τιτάνες της παγκόσμιας σκέψης.
(http://www.elculture.gr/photo/%CE%A0%CE%BF%CF%84%CE%AD%20%CE%BC%CE%B7%CE%BD%20%CE%BA%CF%81%CE%AF%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CF%82%20%CE%AD%CE%BD%CE%B1%20%CE%B2%CE%B9%CE%B2%CE%BB%CE%AF%CE%BF%20%CE%B1%CF%80%CF%8C%20%CF%84%CE%B7%CE%BD...%20%CF%84%CE%B9%CE%BC%CE%AE%20%CF%84%CE%BF%CF%85~367616-316-1(1).jpg)
:respect18:
Τίτλος: Απ: Re: Λογοτεχνία
Αποστολή από: Biker στις Ιουνίου 29, 2013, 10:05:19 ΜΜ
Αποστολή από: Biker στις Ιουνίου 29, 2013, 10:05:19 ΜΜ
Παράθεση από: vothros στις Ιανουαρίου 15, 2009, 03:53:34 ΜΜ
εγο ιμε 63 μουλοσ οσ γνοσοστον, μαμα γαδουρα πατιρ αλογατοσ,
τα ίπα θα μου τα μαθι ο ΜΠικερ
α ρε ΑΡΧΟΝΤΑ ...
Ακόμη και σ'αυτό , μπροστά ήσουν . :hi: :hi: :hi:
@koronakis , ήρθες δεύτερος . :lol: :lol: :lol: