Αλεξάνδρα ρωσιδα καζακστανή

---

Η Αλεξανδρα εχει πολλα κιλα για εμας τους φανς
Κοιλουμπα, πεσμενα βυζια και ξυρισμένο μούνα
Η πιπα της ολική με ρούφηγμα αρχιδιών
Πληθωρικη μιλφ που την πηδηξα για κανα πεντάλεπτο.

Zana: discovering a new game

«Όμορφο, πωπωπω! Χαχαχα... Κύττα πόσο ωραίο! Χαχαχα...»
Η υπερωκεάνια Ζάνα ψιλοενθουσιάζεται όταν, μπαίνοντας στο δωμάτιο, βλέπει το στραπόν μου.
Ύστερα από λίγο, χαμογελώντας, μου ζητάει να ξαπλώσω ανάσκελα.
Το κάνω.
Σκύβοντας μου δίνει λίγη sugar (δηλαδή γλωσσόφιλο, βέβαια όχι κανονικό αλλά με την άκρη της γλώσσας) και συνεχίζει γλύφοντας κι απαλοφιλώντας με στον λαιμό, στις θηλές, στις μασχάλες, στα πλαϊνά του κορμού, φτάνοντας μέχρι το εσωτερικό των μηρών μου και τ' αρχίδια μου, με μένα να ψιθυρίζω λόγια ιμερικά («Ααχ, ναι, κάνε με το πουτανάκι σου...»). Όταν, δε, της δίνω να καταλάβει πως θέλω να πάει και προς τα πίσω, πιάνοντας τα πόδια μου απ' τα σημεία πίσω απ' τα γόνατα και τραβώντας τα προς το μέρος μου, εκείνη, σκύβοντας λίγο περισσότερο, το κάνει εναλλάσσοντας γλωσσοραπίσματα της κωλοσουφρίδας μου (Guino [κυττάζοντας προς το σημείο]: Ααχ, γλύφεις το "μουνάκι" μου...) με γλωσσογάμευση αυτής (Guino [ξαναξαπλώνοντας στο μαξιλάρι και κλείνοντας τα μάτια]: Ααχ...).
Γλύφει ήδη κανένα τρίλεπτο όταν της ζητάω να γυρίσω για να με γλύψει και στα τέσσερα.
Ζάνα: Ναι, γύρνα.
Στην καινούργια αυτή στάση (μάγουλο και στήθος κολλημένα στο σεντόνι, κώλος τουρλωτός – τον οποίο, κώλο, δεν παραλείπω ν' αργοκουνάω προκλητικά) υπάρχουν στιγμές που ακούω υγρούς ήχους να βγαίνουν απ' το στόμα της, ενώ τ' αρχίδια και το χέρι μου, που συνεχώς τρίβει το καβλωμένο πουλάκι μου, έχουν γίνει μούσκεμα απ' τα σάλια της...
Ζάνα (απαλοχτυπώνας μου, μια φορά, το κωλομέρι – ύστερα από άλλο ένα τρίλεπτο γλυψίματος): Έλα, γύρισε...
Τώρα συνεχίζει μ' ένα αισθησιακό τσιμπούκι, ενημερώνοντάς με πως μπορώ να τελειώσω στο στόμα της, ενώ παράλληλα, έχοντας φορέσει καπότα στο δάχτυλο, με κωλοδαχτυλιάζει.
Είναι εκείνη που, λίγο αργότερα, πιάνει το στραπόν.
Guino: Να σε βοηθήσω να το φορέσεις;
Ζάνα: Όχι, καλύτερα να το κάνουμε έτσι, με το χέρι.
Τελικά δέχεται να το κάνει με τον δικό μου τρόπο.
Παίρνω τη γνώριμή μου θέση (μάγουλο και στήθος στο σεντόνι, κώλος τουρλωτός) κι εκείνη γονατίζει πίσω μου.
Ζάνα (φέρνοντας σ' επαφή την άκρη του man-made πουτσοκέφαλου με τον πρωκτό μου): Πιο κάτω...
Δυσκολεύεται να μου το χώσει.
Guino (φέρνοντας το χέρι πίσω για να πιάσω το thin dong κι ενώ παρακολουθώ απ' τον μεγάλο επιτοίχιο καθρέφτη): Σπρώξε λίγο... Σταθερά... Σπρώχνε, σπρώχνε...
Δεν αργεί να τo καταφέρει.
Guino: Σιγά σιγά, τώρα...
Ζάνα (κουνώντας, ίσα ίσα, την τεράστια λεκάνη της, μπρος-πίσω, ενώ μ' έχει πιασμένο απ' τα καπούλια): Έεετσι... Έεετσι...
G (τρίβοντας το μισοκαβλωμένο πουλάκι μου): Τον παίρνω ωραία;
Ζ (κρατώντας με το ένα χέρι το PVC πέος και χαϊδεύοντας την πλάτη μου με το άλλο): Ναι, ωραία, τέλεια.
Προσπαθεί αλλά είναι φανερό πως δεν το έχει, οπότε ύστερα από μερικά ακόμα κουνήματα μπρος-πίσω της κάνω νόημα να σταματήσουμε, λέγοντας:
«Ξέρεις κάτι, βγάλτο, θα με φιλάς στο στόμα και θα χύσω έτσι. Σαν πουτανάκι».
Ζάνα (αρκουδίζοντας προς το ξαπλωμένο ανάσκελα κορμί μου): Όταν είναι να χύσεις, να μου το πεις για να τα πάρω στο στόμα.
Guino (ψιθυριστά – ύστερα από κανένα λεπτό σχετικά ρηχών, δικών της, γλωσσόφιλων μετά γλυψίματος των πλαϊνών του λαιμού μου): Αχ, χύνω...
Το επόμενο δευτερόλεπτο η βάλανός μου βρίσκεται στη στοματική της κοιλότητα κι εγώ εκσπερματώνω βογκώντας ιμερικά.
Το περιεχόμενο θα καταλήξει στον νιπτήρα.
Πριν φύγει μ' ενημερώνει πως στον συγκεκριμένο οίκο δουλεύει από Παρασκευή μέχρι και Δευτέρα, από τις 11 το πρωί μέχρι τις 5 το απόγευμα.
Στο δωμάτιο βρίσκεται πάνω από ένα τέταρτο.

Συμπέρασμα:
Ως επιβήτορα δεν θα την ξαναέπαιρνα, για να χύσω γλύφοντάς με και κωλοδαχτυλιάζοντάς με, όμως, θα το έκανα, γιατί, επιπροσθέτως, μου φάνηκε καθαρή και φιλότιμη.