Τα Τσοντάδικα της Ομόνοιας (ΣΙΝΕΜΑ, Τεύχος 40-Οκτώβριος 1993)

[px75]

Αφιέρωμα στα Τσοντάδικα της Ομόνοιας

Από τους Γιώργο Κρασακόπουλο και Ηλία Φραγκούλη

Όλοι οι σινεφίλ κρύβουμε, υποτίθεται, κατί από τον ηδονοβλεψία μέσα μας, κάποιοι όμως κρύβουν λίγο από τον σινεφίλ μέσα στον ηδονοβλεψία. Ματάκηδες με προϋπηρεσία, βιβλιάριο ενσήμων και πτυχίο αναγνωρισμένο από το κράτος. Για να τους βρείτε δε χρειάζεται να πάρετε τα αλσύλλια και τα πάρκα, μια βόλτα στα παρά την Ομόνοια «κινηματογράφους» φτάνει και περισσεύει. Τα τσοντάδικα βλέπετε, είναι γι'αυτούς το κέντρο του κόσμου. Χώρος θεωρητικής κατάρτισης, αλλά και τόπος πρακτικής εφαρμογής.

Αν ποτέ μέχρι τώρα δε βρήκατε το κουράγιο να διασχίσετε την πόρτα τους, το ΣΙΝΕΜΑ το έκανε για σας και γύρισε για να σας τα περιγράψει όλα. Ποίοι πάνε και τι κάνουν τις άπειρες εργατοώρες που ξοδεύουν εκεί μέσα. Και αν όλα αυτά σας ανοίξουν την όρεξη, σας βάζει πίσω στη θέση σας, μια και όπως θα δείτε σχεδόν για κάθε οφθαλμοπορνικό ή χειρωνακτικό έγκλημα υπάρχει και η τιμωρία του.
Προσδεθείτε και μην καπνίζετε.

[tsoutsounas]

Κλαίω πί ξι μου κλαίω.
Πές μου ότι θα έχει και αφιέρωμα στο θρυλικό ''Κοσμοπολίτ'' ?

Να δω το θρυλικό πνεύμα του Μαχμούτ πάνω απο το 4ο Ομονοίας και να ξεροχύσω σαν γουρούνι 

[px75]

Straight to Hell

Το να πάτε σινεμά ήταν το πιο απλό πράγμα στον κόσμο, ή τουλάχιστον έτσι πιστεύατε μέχρι σήμερα. Εξαρτάται όμως...  Σινεμά από σινεμά διαφέρει και μάλιστα πολλές φορές θεαματικά. Αν το γκλάμουρ του Χόλιγουντ σας κάθεται στο λαιμό και η "μιζέρια" της Ευρώπης σας πέφτει βαριά στο στομάχι, αν η Ασία δε σας λέει τίποτα και η Ωκεανία παραείναι μακριά, αν τα γούστα σας είναι αυτό που λέμε "ειδικά", τότε ίσως να έχετε ένα μικρό πρόβλημα. Αν δε θέλετε να τη βγάζετε όλη μέρα σπίτι παρέα με το βίντεο, αν θέλετε να μοιράζεστε τις οπτικές σας απολαύσεις με άλλους ή αν απλώς αγαπάτε την αίσθηση της μεγάλης οθόνης, μπορεί το να πάτε σινεμά να είναι για σας μια αληθινή περιπέτεια. Επειδή η ειδίκευση απαιτεί θυσίες και καθώς δεν υπάρχει Assos Odeon στην πλατεία Ομονοίας, το ΣΙΝΕΜΑ συνέταξε για σας κάτι σαν εγχειρίδιο. Που θα πάτε, τι θα δείτε, τι μπορεί να σας συμβεί, τι προβλήματα θα βρείτε και πως μπορείτε να τα αντιμετωπίσετε. Οδηγός επιβίωσης, αλλά και οδηγίες για αθώους ντεμπιτάντ. Μην μπείτε σε τσοντάδικο πριν διαβάσετε τα παρακάτω...

Τι ταινίες θα δω;  Συνήθως την "Πεντάμορφη και το Τέρας" και τη "Μαίρη Πόπινς". Μα με δουλεύετε; Τι σόι ερωτήσεις είναι αυτές; Θα δείτε αυτά που πληρώσατε να δείτε. Τσόντα αγαπητοί μου, Τ-σ-ό-ν-τ-α! Πώς να σας το πω δηλαδή να το καταλάβετε; Θα πείτε, και γιατί να μην τη δω σπίτι μου; Τι παραπάνω προσφέρει το σινεμά; Πιθανώς καινούργιους τίτλους. Οι ταινίες που παίζονται εκεί δεν είναι φυσικά νοικιασμένες από βιντεοκλάμπ. Υπάρχουν τουλάχιστον οκτώ γραφεία διανομής ταινιών στις αίθουσες πορνό, πράγμα που σημαίνει ότι μπορείτε να βρείτε πράγματα πριν την κυκλοφορία τους στο βίντεο. Βεβαίως κατά τη διάρκεια της έρευνας είδαμε και ταινίες σαν το "Πισω-μπροστινά Ξεσκίσματα" που είχαμε βρει τον προηγούμενο μήνα στα βιντεοκλάμπ, αλλά και μερικά πολύ φρέσκα ή πολύ κλασσικά πράγματα, που αξίζει ν'ανακαλύψετε. (Τι μου λες!) Μην ξεχνάτε, άλλωστε, ότι αλλάζουν πρόγραμμα τρεις φορές την εβδομάδα (όπως θερινά), μόνο που δεν θα βρείτε τους τίτλους των ταινιών ούτε στις εφημερίδες, ούτε καν στις φωτογραφίες των ταμπλό στην είσοδο, που συνήθως δεν έχουν καμία σχέση με το έγκλημα. Πειράζει πολύ;

Έχει και υπότιτλους; Όχι, είναι μεταγλωττισμένα! Βεβαίως και έχει υπότιτλους και να ένας ακόμη λόγος να προτιμήσετε το σινεμά από το βίντεο (θα σας πω και άλλους αργότερα), ιδίως αν δεν είστε καλοί στις ξένες γλώσσες και βαριέστε να τρέχετε στη Λιγκουαφόν! "Αν δεν βάλεις υπότιτλους στα σπάσανε", μας λέει υπεύθυνος κινηματογράφου, πράγμα που σημαίνει ότι το κοινό ενδιαφέρεται εκτός των άλλων και για την υπόθεση. Να κάτι που μας εξέπληξε!

Τι ώρα αρχίζει η ταινία; Τώρα ας μη γινόμαστε και υπερβολικοί. Αν χάσετε και κάτι δε χάλασε δα και ο κόσμος. Μπορείτε να μείνετε και στη δεύτερη παράσταση (δε θα σας διώξει κανείς) ή να ρωτήσετε αν θέλετε το διπλανό σας (θα επανέλθουμε σ'αυτό το τελευταίο). Οι μηχανές πάντως, ή ακόμη συνηθέστερα οι προτζέκτορες, μια και στη συντριπτική τους πλειοψηφία (αν δε το έχετε ήδη καταλάβει), οι ταινίες είναι από βίντεο, ανάβουν γύρω στις 8.30 με 9.30 το πρωί και δεν κλείνουν παρά στις τρεις μετά τα μεσάνυχτα. Ανάμεσα στις ταινίες έχει φυσικά διαλλείματα, ανάβουν τα φώτα (τώρα αυτό καλό είναι, κακό είναι, θα σας γελάσω...) και πέφτουν προσεχώς για τις ταινίες των επόμενων ημερών. Για "τραβηχτά" δεν παίρνω όρκο, είμαι όμως σίγουρος ότι πέφτουν άλλα πράγματα, όπως π.χ. ένας υπνάκος. (Γιατί, εσείς τι νομίζατε;).

Και αν μου έρθει μια λιγούρα; (Τώρα θα σου'λεγα, αλλά έχε χάρη που φοβάμαι τον εισαγγελέα...) Έχει μπαρ που πουλάει πατατάκια, coca cola, πασατέμπο, σοκολάτες, κτλ. Ικανοποιήθηκες;

Προφυλακτικά; Καλά, δεν ντρέπεστε λίγο; Τι ερώτηση είναι αυτή; (Καλή, πρέπει να ομολογήσω) Η αλήθεια είναι ότι δεν το ελέγξαμε κατά τη διάρκεια της έρευνας, φαντάζομαι πως όχι. Τι στο καλό... Φέρτα από το σπίτι.

Μήπως είναι επικίνδυνα; Το επικίνδυνο, πέρα του ότι είναι κάτι υποκειμενικό, πως να το κάνουμε, κρύβει μια γοητεία. Στο κάτω, κάτω τι; Όταν δηλαδή πας στο Ιντεάλ, δεν είναι επικίνδυνα με τόσες φωτιές που έχει πιάσει; Πάντως, επειδή αυτό το ρωτήσαμε, όλοι μας είπαν όχι. "Ειλικρινά σας λέω ότι δεν είχαμε -να χτυπήσω ξύλο- ποτέ μέχρι τώρα φασαρίες", μας λέει υπεύθυνος κινηματογράφου. "Αν εξαιρέσεις μερικές περιπτώσεις μεθυσμένων που έρχονται τάβλα και μετά χρειάζεσαι γερανό να τους σηκώσεις, το κοινό είναι πολύ ήσυχο. Τόσο ήσυχο, που με εκπλήσσει κι'εμένα μερικές φορές".

Έχει επικίνδυνους Αλβανούς; Τι'ναι τώρα αυτά; Ρατσιστές μου γίνατε;

Ξέρετε, ακούσαμε... Η αλήθεια είναι πως οι Αλβανοί γέμισαν τις αίθουσες για μια περίοδο, πράγμα που μάλλον δεν θα πρέπει να σας εκπλήξει αν έχετε δει έστω και μια αλβανική ταινία (ο Θεός να βάλει το χέρι του), δημιουργώντας κάποια προβλήματα, αλλά το αθρόο ρεύμα προσέλευσης έχει πλέον ανακοπεί. "Οι Αλβανοί έρχονταν, έλεγαν Αλβανία και νόμιζαν ότι θα μπουν δωρεάν. Νόμιζαν ότι η ταινία ήταν προσφορά του κόμματος", λέει ένας μηχανικός προβολής. Μια όμως και το κόμμα δεν είχε καμία διάθεση να κάνει tie-in με τσοντάδικα (μήπως η τσόντα είναι τελικά το όπιο του λαού;) οι Αλβανοί αποχώρησαν σιγά-σιγά από τις αίθουσες, μετά από μια σύντομη ματιά στα απόκρυφα του καπιταλισμού...

Και η Αστυνομία; Τι η αστυνομία; Έχετε κάτι να κρύψετε; Αν όχι, δεν έχετε τίποτα να φοβάστε. Και οι αστυνομικοί άνθρωποι είναι με αδυναμίες κάτω από τις στολές τους και δικαιούνται και αυτοί να ξεσκάσουν. Ναι, θα μου πείτε, αλλά θα μπορούσαν να πληρώνουν και εισιτήριο (Τα αβαντάζ του επαγγέλματος). Αν λοιπόν καθώς περιμένετε υπομονετικά τη σειρά σας (λέμε τώρα...) δείτε κάποιον να μπαίνει χωρίς να πληρώσει, αυτός είναι ή του μαγαζιού ή της αστυνομίας. Δεν θα σας ζητήσει ταυτότητα (είναι εκτός υπηρεσίας), δεν είναι όμως καθόλου απίθανο, αφού γνωριστείτε καλύτερα, να σας ζητήσει το τηλέφωνο σας.

Να του το δώσω; Εξαρτάται από το τι σας λένε τα πράσινα μάτια του... Μα για όνομα του Θεού, μήπως θέλετε να σας βρούμε και γκόμενο; Το ΣΙΝΕΜΑ είμαστε, όχι οι "Γνωριμίες".

Καλά, συγγνώμη... Συγχωρεμένοι, αλλά μην με ξαναδιακόψετε πριν τελειώσω. Για να συνεχίσω λοιπόν, αν είναι σε υπηρεσία δικαιούται, φαντάζομαι, να σας ζητήσει ταυτότητα και καλά θα κάνετε να του τη δείξετε, αφού όμως σας δείξει πρώτα εκείνος τη δική του. Ούτε θα σας συλλάβει, ούτε θα σας λερώσει το ποινικό μητρώο, φτάνει μόνο να μην είστε ανήλικοι.

Γιατί; Γιατί τότε την πατήσατε. Και εσείς, που δεν μπορεί, κάτι θα σας κάνουνε, αλλά κυρίως οι του σινεμά, που αν σας επέτρεψαν την είσοδο τους αξίζει. Αν είστε ανήλικος πάντως, δεν μπαίνετε σε τσοντάδικο, εκτός και έχετε πρόωρη ανάπτυξη, αλλά δυστυχώς το ίδιο θα συμβεί αν είστε ενήλικος και απλώς μικροδείχνετε. Μη σας πανικοβάλλω όμως. Οι έλεγχοι, πέρα του ότι είναι σπάνιοι, δεν είμαι σίγουρος για το πόσο είναι εξονυχιστικοί. Λες και δεν έχει άλλη δουλειά η αστυνομία από το να γυρίζει στα τσοντάδικα. 


Συνεχίζεται...
   



 

[Vrikolakas]

Να δούμε και αυτό μύστη μου να ξεροχύσουμε   

http://www.ierodoules.com/index.php?topic=877.0


Το κάτωθι σου θυμίζει κάτι ;

[px75]

Το κάτωθι σου θυμίζει κάτι ;

Αχ, αναμνήσεις!

[px75]

Συνεχίζουμε...


Στις γυναίκες επιτρέπεται η είσοδος; Πορνομάγαζο είναι παιδιά, όχι οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες! Βεβαίως και επιτρέπεται. Τι στο καλό, εισιτήριο δεν πληρώνουν; Τώρα ποιές το τολμούν, είναι ένα άλλο ερώτημα και δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ δεν θα έπαιρνα (με παπά και με κουμπάρο) κάποια που γνώρισε σε τσοντάδικο (πείτε με πουριτανό, θα το υπομείνω). Λίγες είναι πάντως οι τολμηρές που μπαίνουν μόνες τους εκεί μέσα, αν και τα ζευγάρια δεν είναι σπάνια μας λένε οι υπεύθυνοι (γιατί βρε παιδιά, χάθηκε ο Φλόκας για το πρώτο ραντεβού;). Μπορεί επίσης να βρείτε καμιά ξέμπαρκη πόρνη (σαν την Τερέζα Ράσελ, καλή ώρα) αν και όπως μας είπαν "πιο πολλή δουλειά έχει ο δρόμος". Παρ'όλα αυτά, αν παρ'ελπίδα έρθει και καθίσει δίπλα σας μια δίμετρη κουκλάρα με ατέλειωτες γάμπες και τρομερό μαλλί, τι να σας πω... Ο,τι σας φωτίσει ο Θεός! Το "Παιχνίδι των Λυγμών" το είδατε και αν λάβετε υπόψη σας ότι πιο πολλές πιθανότητες έχετε να πέσετε στη Ρου-Πωλ παρά στη Βίκυ Κουλιανού, προχωρήστε κατά συνείδηση. Εξάλλου οι γνώμες για το ποιά είναι καλύτερη εξακολουθούν να διχάζονται.

Άσχετο, αλλά τι θέλει ο διπλανός μου; Τώρα τι να σας πω; Αν δεν είναι οφθαλμαπάτη, μάλλον προχωράει μία-μία τις θέσεις προς το μέρος σας, έχοντας κάτι κατά νου. Αυτό μπορεί να είναι από το να σας ζητήσει τσιγάρο μέχρι να σας βάλει χέρι, αλλά δε χρειάζεται να πανικοβληθείτε εξαρχής. Και προς Θεού, μην αρχίσετε να ουρλιάζετε.

Γιατί με ακολουθεί στις τουαλέτες; Για να σου ζητήσει αυτόγραφο! Αν νωρίτερα σας είχε βάλει χέρι (ή του είχατε βάλει εσείς) φαντάζομαι για να συνεχίσετε αυτό που αρχίσατε. Αν όχι, μπορεί απλώς να είναι σύμπτωση, μπορεί πάλι και όχι. Θα δείξει πάντως σύντομα, μην ανησυχείτε.

Γιατί κανείς δε με ακολουθεί στις τουαλέτες; Μήπως φταίει η λακ που χρησιμοποιείτε; Πότε κάνατε τελευταία φορά μπάνιο; Μήπως φέρνετε του Κουασιμόδου; Μήπως πρέπει να ακολουθήσετε εσείς κάποιον; Μήπως θα πρέπει να πέσετε και να πεθάνετε; Όπως βλέπετε, multiple choice και σας παρακαλώ αρκετά με αυτό το θέμα. Για μαζευτείτε λίγο.

Πότε είναι καλύτερα να πάω; Εξαρτάται από το τι ακριβώς ψάχνετε. Άλλη στιγμή πάτε αν θέλετε απλώς και μόνο να περάσετε την ώρα σας και άλλη αν έχετε μια διάθεση τρελού καρναβαλιού. Οι πελάτες πάντως έρχονται ασταμάτητα από το πρωί μέχρι τα άγρια μεσάνυχτα, αν αυτό σας λέει κάτι. Δεν υπάρχουν δηλαδή ώρες αιχμής, αν και τα πρωινά έχει μάλλον περισσότερο κόσμο, όπως επίσης το ίδιο συμβαίνει και τα Σαββατοκύριακα σε σχέση με τις υπόλοιπες μέρες της εβδομάδας. Το πρωί λοιπόν το πλήθος, που κάθεται όμως ήσυχο όπως σας είπαμε και παραπάνω, το βράδυ λιγότεροι αλλά φαντάζομαι πιο αυθόρμητοι και "παιχνιδιάρηδες". Διαλέξτε και πάρτε.

Άρα έχει κόσμο! Και αυτά που ακούω για κρίση; Εδώ, για να πούμε την πικρή αλήθεια, ούτε και μεις βγάλαμε άκρη. Οι μισοί υποστηρίζουν ότι αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα, ενώ οι άλλοι μισοί φαίνονται τρομερά αισιόδοξοι για το μέλλον. "Ασφαλώς και υπάρχει κρίση", λέει η πρώτη άποψη. "Πολλά σινεμά έκλεισαν και θα κλείσουν και άλλα. Δεν είναι δυνατόν να επιβιώνουν σινεμά με 500 και 300 εισιτήρια τη μέρα, για να μη σας μιλήσω για τα συνοικιακά που κόβουν 30 και 40. Πως να βγάλει τα έξοδα του με δεκατρείς ανθρώπους προσωπικό, βαρέα, ανθυγιεινά, 48% ΙΚΑ, εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο φώτα αναμμένα και τουαλέτες συνεχώς σε χρήση". 
"Κρίση;" λένε οι άλλοι. "Μέτρα μόνο πόσοι πελάτες μπήκαν όση ώρα είσαι εδώ (μπόλικοι πρέπει να πω). Η πείρα μου με έχει διδάξει ότι όπως καθετί, έτσι και αυτή η δουλειά θέλει εκσυγχρονισμό. Οι άνθρωποι που ασχολούνται με το είδος του κινηματογράφου έχουν μείνει πολύ πίσω, είναι παλιές καραβάνες και, όπως καταλαβαίνεις, αδυνατούν να ακολουθήσουν την εξέλιξη και τα σύγχρονα ρεύματα".

Τι σημαίνει δηλαδή "σύγχρονα ρεύματα"; Για να σας δώσω να καταλάβετε, το "Σταρ" έχει λέει τρομερό ηχητικό σύστημα με surround sound και άλλα απίστευτα. "Το σινεμά είναι προσεγμένο, καθαρό, με βελούδινα καθίσματα", λέει ο υπεύθυνος. "Οι άλλοι δε δίνουν λεφτά. Πιστεύουν ότι μπορούν να τα πάρουν έτσι από τον κόσμο, αλλά δεν έχουν καταλάβει πως οι απαιτήσεις έχουν αλλάξει σε κάθε τομέα".

Δηλαδή; Ε, τι δηλαδή; Δεν καταλαβαίνετε; Δεν μπορεί ο θεατής να βλέπει το "Αττικόν" μια κούκλα και κατόπιν να πηγαίνει στο άθλιο τσοντάδικο. Η σύγκριση είναι φυσικό να αποβεί μοιραία για το δεύτερο. Δηλαδή ο θιασώτης της τσόντας δε θέλει ένα προσεγμένο περιβάλλον; Πως δε θέλει, αλλά που να το βρει! Τι νομίζετε, ότι οι άνθρωποι είναι διεστραμένοι που αρέσκονται σε ανώμαλα θεάματα, χωρίς να ενδιαφέρονται καν για την εμφάνιση του χώρου;
 
Ναι, δεν είναι έτσι; Ε, αφού με ρωτάτε ευθέως, ναι, κάπως έτσι είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Ψέματα θα σας πω; Αφού ούτε εμάς μας είπαν όταν ρωτήσαμε τι είδους πελάτες έχουν: "Κοίτα να δεις, δε μπορούμε να ρίχνουμε λάσπη στο πρόσωπο κανενός ανθρώπου, ιδίως όταν ζούμε από αυτόν, αλλά δεν είναι και δύσκολο να καταλάβεις τι κόσμος έρχεται. Ο νορμάλ πελάτης είναι ένα 30%, το άλλο 70% είναι "οι μεν και οι δε"".

Αυτό το σίριαλ του Antenna; Όχι ηλίθιοι! "Οι μεν και οι δε" τρόπος του λέγειν. Ούτε εμείς καταλάβαμε είναι η αλήθεια και οι περαιτέρω εξηγήσεις ("είναι άνθρωποι που κάπου ξεφεύγουν από τη φυσιολογική κατάσταση... οι φανατικοί") δε μας διαφώτισαν πλήρως. Υποψιαστήκαμε όμως μερικά πράγματα.

Δηλαδή αν πας εκεί σου βγήκε το όνομα; Εξαρτάται. Αν για παράδειγμα δουλεύετε στο νηπιαγωγείο "Τα Ζουζουνάκια" και αποκαλυφθεί η τραγική αλήθεια είτε γιατί σας είδαν να μπαίνετε, είτε γιατί σας είδαν να βγαίνετε, είτε γιατί στις τουαλέτες ήρθατε μούρη με μούρη με τον μπαμπά της Ροδούλας, λυπάμαι που το λέω αλλά η θέση σας κινδυνεύει. Σε άλλη περίπτωση τα ρίσκα δεν είναι τόσο μεγάλα (δεν μπορεί να είστε τόσο γκαντέμης), εξάλλου μπορείτε πάντα να ισχυρισθείτε ότι είστε από το 30% και όχι από το εβδομήντα. Από σας εξαρτάται αν θα σας πιστέψουν, αλλά ακόμη κι'αν δεν τους πείσετε, μην πέσετε να πεθάνετε. Δηλαδή τι; Μήπως προτιμάτε καλύτερα να σας βγει το μάτι;

Α, πα, πα! Ασφαλώς, α, πα, πα! Δεν το συζητώ καν. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε βεβαίως είναι να προχωράτε με σύνεση και προσοχή στις εξερευνήσεις του χώρου, έχοντας πάντα υπόψη σας ότι σινεμά από σινεμά διαφέρει (τα ξανάπαμε) και ότι καλό το μάτι, αλλά οπωσδήποτε άλλο του λαγού και άλλο της κουκουβάγιας. Δεν ξέρω βέβαια τι κουβαλάει ο καθένας μέσα του, αλλά αν θέλετε τη γνώμη μου, μια χαρά άνθρωποι είστε, γιατί να τρέχετε στα τσοντάδικα; Δεν πάτε κάνα (κανονικό) σινεμά καλύτερα. Βγαίνει και το "Jurrasic Park"... Τίποτε άλλο;

Όχι, ευχαριστώ για τις πληροφορίες. Παρακαλώ, δεν κάνει τίποτε! Καθήκον μου, για να μη σας πω ευχαρίστηση μου.     

[px75]

Συνέχεια του αφιερώματος.  :)

Το Πορτρέτο ενός Τσοντάκια


Τι είδους άνθρωποι συχνάζουν λοιπόν στα τσοντάδικα; Κινηματογραφόφιλοι με ειδικά γούστα; Εργάτες, οικοδόμοι, φοιτητές; Εξοδούχοι φαντάροι; Σοβαροί οικογενειάρχες; Αποφασισμένοι sex maniacs; Απελπιστικά ανέραστοι γιάπις ή μήπως ο αφρός του υποκόσμου; Όλοι αυτοί και ακόμα περισσότεροι. Κοινωνικές τάξεις, μορφωτικά επίπεδα και μισθολογικές κλίμακες ισοπεδώνονται όταν ο σκοπός είναι κοινός. Σ'έναν πορνοκινηματογράφο θα βρείτε κάθε καρυδιάς καρύδι (αλλά και κάστανα και φουντούκια), το γιό του φονιά και το γιό του σκοτωμένου. Η ταξινόμηση του κοινού σε ομάδες είναι μάλλον δύσκολο εγχείρημα, λειτουργώντας όμως αφαιρετικά, καταλήξαμε στις παρακάτω πέντε κατηγορίες. Διαβάστε και διαλέξτε τη δικιά σας.

Α) Κατά Λάθος Σινεφίλ/ Περιστασιακοί

Δεν σας έχει τύχει ποτέ να ξεκινήσετε για το Ιντεάλ και να καταλήξετε στην Όπερα; Κάτι τέτοιο συμβαίνει με αυτούς που ανήκουν στην κατηγορία αυτή. Για Βιτάλι Κανιέφσκι το πήγαιναν αλλά σε Ντόλι Μπάστερ τους βγήκε. Πως βρέθηκαν τώρα στην αίθουσα; Αν τους ρωτήσετε θα σας αραδιάσουν χιλιάδες δικαιολογίες: νόμιζαν ότι έμπαιναν στα Wendy's αλλά έκαναν λάθος στην πόρτα, ψάχνουν να βρουν το σκύλο τους που ξέφυγε και χώθηκε στο τσοντοσινεμά, ήρθαν να δουν τι γίνεται επιτέλους εκεί μέσα, σκέφτονται να αγοράσουν την επιχείρηση, ξύπνησαν ξαφνικά μέσα στον κινηματογράφο (μιράκολο...) κτλ. Συνήθως είναι φυσιολογικοί άνθρωποι σαν εσάς και μένα ή τουλάχιστον έτσι δείχνουν. Με δουλειά, παιδιά, σκυλιά και πτυχίο, που όμως παραστράτησαν και πήραν τον κακό δρόμο ή απλώς βρέθηκαν σε μια στιγμή αδυναμίας. Η συμπεριφορά τους στην αίθουσα είναι κάτι παραπάνω από κόσμια, κάθονται ήσυχα στην καρέκλα τους με ίχνη τρόμου στα μάτια τους (τι θα γίνει αν συναντήσω το διευθυντή μου;) και τις ανάγκες τους τις κρατάνε για το σπίτι.

Β) Πρωτοεμφανιζόμενοι/ Μαθητευόμενοι

Νέοι με ανάγκες, προσφάτως ενηλικιωθέντες που ξεκινάνε με όνειρα και φιλοδοξίες. Μαθητές που μένουν στην ίδια τάξη (που να προλάβουν να διαβάσουν), πρωτοετείς φοιτητές που κάνουν κοπάνα από τη Μακροοικονομία, ανήλικοι που το κρύβουν επιμελώς, όπως επίσης επιμελώς προσπαθούν να πάρουν μαθήματα από τα επί της οθόνης τεκταινόμενα. Κινούνται και αυτοί στο χώρο του φυσιολογικού, αν και το βλέμμα τους είναι μάλλον απλανές και κομματάκι χαμένο. Κατά τη διάρκεια της προβολής καρφώνονται στην οθόνη θαυμάζοντας τα προσόντα των πρωταγωνιστών/στριών ενίοτε με το στόμα ανοιχτό (και το φερμουάρ επίσης) χωρίς να δίνουν σημασία στο τι ακριβώς συμβαίνει γύρω και δίπλα τους. Τουλάχιστον στην αρχή. 

Γ) Ατυχήσαντες/ Απογοητευμένοι

Τις περισσότερες φορές η φυσική κατάληξη της κατηγορίας Β, όταν αργότερα τους πάρουν τα χρόνια. Μια και οι παλιές συνήθειες κόβονται δύσκολα και επειδή τελευταία (τα τελευταία 25 χρόνια) η ερωτική τους ζωή δεν πάει πολύ καλά, βρίσκουν καταφύγιο στη ζεστή αγκαλιά της πολυθρόνας του κινηματογράφου. Μπορεί στη ζωή τους να γνώρισαν την επαγγελματική επιτυχία, δε γνώρισαν όμως τον έρωτα ή όταν συστήθηκαν αντιπάθησαν αυτομάτως ο ένας τον άλλο. Στρέιτ ή γκέι, επιστρέφουν στον τόπο των εγκλημάτων της παιδικής τους ηλικίας, όπου αισθάνονται σαν στο σπίτι τους. Γνωρίζουν κάθε γωνιά του σινεμά και της τουαλέτας και συνήθως περιφέρονται στους διαδρόμους κοιτάζοντας τους πελάτες εξεταστικά ή όταν κάθονται η καρέκλα τους τραντάζεται από μυστήριες (εμένα μου λες) δονήσεις. Καλά παιδιά αλλά άτυχα.

Δ) Η Διπλή Ζωή της Βερονίκ

Το πρωί μαθήτρια, το βράδυ πόρνη ή αυτό που ο θυμόσοφος λαός περιγράφει με τη φράση "τα σιγανά ποταμάκια". Η κατηγορία περιλαμβάνει πολύτεκνους οικογενειάρχες, άνεργους αρχιτέκτονες, υποψήφιους βουλευτές, διευθυντές νοσοκομείων, συντρόφους από το κόμμα και, για να μη σας τα πολυλογώ όσους θεωρούνται από την κοινωνία μας "υπεράνω πάσης υποψίας". Η ζωή τους στον έξω κόσμο μπορεί να είναι υποδειγματική, όταν όμως μπουν στην αίθουσα αφήνουν τα βασικά τους ένστικτα ελεύθερα. Βρίσκουν άψογα τα όσα συμβαίνουν στο πανί, αλλά τις περισσότερες φορές είναι πολύ απασχολημένοι με την πρακτική τους εφαρμογή για να τους δώσουν σημασία. Αυτό που τους διακρίνει είναι μια "έξω καρδιά" και "δε βαριέσαι βρε αδερφέ" διάθεση που όμως δεν κρύβει πίσω της τίποτε άλλο από συστηματική και συνεχή καταπίεση. Πουτάνα κοινωνία! 

Ε) Ναυάγια της Ζωής

Να'ταν τα νιάτα δυο φορές, αλλά έλα που δεν είναι! Κάπου όμως πρέπει να ξοδέψει και τη σύνταξη ο συνταξιούχος της πρώην ΕΑΣ ή ο απόστρατος συνταγματάρχης και φυσικά δεν μπορεί να τα φάει όλα στο καφενείο της γειτονιάς. Τα περήφανα γηρατειά είναι και αυτά εδώ, ενθυμούμενα τις παλιές δόξες (όχι απαραίτητα την Κορυτσά ή το '65) και, γιατί όχι, διευρύνοντας τους γνωστικούς τους ορίζοντες. Οι παππούδες φυσικά παραμένουν στο "βλέπω", μια και το "κάνω" χάνεται πίσω στα χρόνια του εμφυλίου, αυτό όμως δεν είναι αναγκαστικό. Υπάρχουν κάμποσοι καλοστεκούμενοι εκπρόσωποι του είδους που προσπαθούν με ηρωισμό και αυτοθυσία να αποδείξουν ότι η τσόντα χρόνια δεν κοιτά. Αξιέπαινοι...   

[px75]

Τρίτο και τελευταίο μέρος του αφιερώματος. 

Το Φάντασμα της Όπερας


Μάτια που γυαλίζουν μέσα στο σκοτάδι. Τρεξίματα μέσα στη σιωπή. Σκονισμένοι διάδρομοι και σκάλες που οδηγούν σε ανύπαρκτες τουαλέτες. Απειλητικές σκιές σε κίνηση γύρω από τις υπαρκτές τουαλέτες. Και μέσα στην κεντρική αίθουσα βογκητά και ουρλιαχτά. Ησυχάστε και καθίστε. Δεν κάνατε λάθος. Αυτά είναι τα τσοντάδικα. Δε θα ασχοληθούμε με το παρελθόν των κινηματογράφων που παίζουν πορνό. Στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν ένδοξο και λαμπερό, όπως οι χολιγουντιανές υπερπαραγωγές που πρόβαλαν. Όμως αυτή η αναθεματισμένη "κρίση" πήρε μαζί της και πολλές από αυτές τις αίθουσες και το λουστραρισμένο θέαμα που προσέφεραν. Δειλά δειλά οι οθόνες αυτών που έμελε να συνεχίσουν γέμισαν συμπλέγματα , πισωκολλητά και σπερματικά συντριβάνια. Εσείς οι κινηματογραφόφιλοι μη λυπάστε γι'αυτό. Οι ιδιοκτήτες και διαχειριστές των αιθουσών δε νοιάζονταν όσο τα εισιτήρια κόβονταν με τρελούς ρυθμούς. Οι συναισθηματικές ενοχές δεν κοστίζουν πολλά. Ο ερχομός του βίντεο έφερε τη συγκίνηση και κάμποσα άδεια καθίσματα. Καιρός όμως να μπούμε για τα καλά στο θέμα...

Που βρίσκονται; Όπως κανείς δεν καταλαβαίνει γιατί η Αθήνα μετατρέπεται σε Σόχο και βάλε όσο κατεβαίνεις στη Σταδίου και την Πανεπιστημίου, τόσο δεν μπορούμε κι'εμείς να εξηγήσουμε αυτήν τη γεωγραφική διάκριση των τσοντάδικων, αφού σχεδόν όλα βρίσκονται γύρω από την πλατεία Ομονοίας. Κολλημένα γύρω από το παρακμιακό κλίμα της περιοχής, αποτελούν πλέον ένα αναπόσπαστο στοιχείο του ντεκόρ. Αυτά, η πλατεία (περισσότερη γνωστή πλέον ως λάκκος του Μετρό), τα φοινικόδεντρα (άσχετο), οι Αλβανοί (ντόπια φυλή), οι μελλοντικοί "Πρωθυπουργοί" με τους ατέλειωτους κοινωνικοπολιτικούς συλλογισμούς και τα σκαλάκια του Ηλεκτρικού που σε παίρνουν μακριά από όλο αυτό το χάος. Ξεχωριστή μνεία στα τσοντάδικα της Συγγρού, της Λιοσίων και της Αχαρνών για τη συνεισφορά τους στο έργο της αποκέντρωσης.

Αντιμέτωποι με το ταμείο. Στα περισσότερα θα βρείτε συμπαθείς δεσποινίδες και αξιοπρεπείς κυρίες κάποιας ηλικίας με το απαραίτητο κέντημα ή πλεκτό. Μερικές από αυτές δούλευαν στο παρελθόν σε μεγάλους και ονομαστούς κινηματογράφους και σήμερα συνεχίζουν για να συμπληρώσουν την πενιχρή τους σύνταξη (Ο αγανακτισμένος αναγνώστης: τι μελόπραμα είναι αυτό, μας δουλεύετε;). Εδώ υπάρχει μια παράδοξη αντίθεση. Σε ένα βιντεοκλάμπ είστε αναγκασμένος να δηλώσετε κωδικό με ονοματεπώνυμο, ζητώντας από την υπάλληλο το "Γαμα να'ναι κι'όπου να'ναι" (βούκινο με λίγα λόγια), ενώ στο ταμείο ενός τσοντάδικου κόβετε απλά και αστιγμάτιστα ένα εισιτήριο. Προς τι λοιπόν όλος αυτός ο...     

Πανικός. Μερικοί τύποι περνάνε σφιαράτοι από το ταμείο στην αίθουσα. Γιατί; Δεν κρατιούνται; Αφού δεν είδαν τίποτα ακόμα. Για τα μάτια του κόσμου; Και λοιπόν; Αυτοί τι νομίζετε πως βλέπουν στα σπίτια τους; Οι ενοικιάσεις του "Από Μπροστά Παρθένα, Από Πίσω Μπαίνουν Τραίνα" παρουσίασαν αύξηση 100% μετά το αφιέρωμα του περασμένου μήνα.

Η αίθουσα. Μεγαλείο. Μερικές από αυτές συναγωνίζονται σε μέγεθος πολλούς από τους πιο γνωστούς κινηματογράφους! Το ΣΤΑΡ στην οδό Αγίου Κωνσταντίνου θεωρείται το ΑΤΤΙΚΟΝ της τσόντας. Έχει μέχρι και δεύτερο εξώστη! Ο υπεύθυνος της αίθουσας μας ομολόγησε πως δεν έχει πάει ποτέ του εκεί πάνω. Μη μας ρωτάτε γιατί. Για να σας επαναφέρουμε στη λιγότερο glamorous πραγματικότητα, τολμούμε να πούμε πως η εικόνα που έχουμε από τις αίθουσες είναι σαφώς άθλια. Η τελευταία ανακαίνιση έγινε όταν χτίστηκαν οι περισσότεροι από αυτούς τους κινηματογράφους. Οι καθαρίστριες εκτός από ηρωίδες μάλλον δεν εκτελούν το καθήκον τους με τον πιο εξονυχιστικό τρόπο. Αν μπείτε κατά τη διάρκεια της προβολής προσέξτε μη γλιστρήσετε πουθενά. Μπορεί κάποιος χριστιανός να μην πρόλαβε να πάει στην τουαλέτα.

Και τι γίνεται εντός; Με θρησκευτική ευλάβεια το κοινό απολαμβάνει τα επί της οθόνης τεκταινόμενα. Άκρα του τάφου σιωπή! Ούτε "πάρτα μωρή άρρωστη!", ούτε "έμπαινε μεγάλε!". Το πολύ πολύ κανένα τρίξιμο καρέκλας, ελαφρά ρυθμικό. Και στο διάλειμμα ούτε κοσμοπλημμύρα στο μπαρ, ούτε για κάπνισμα. Εκεί, στα καθίσματα τους ακλόνητοι. Τις εφημερίδες τους διαβάζουν οι άνθρωποι αξιοπρεπώς. Κύριοι παιδί μου!

Που είναι η τουαλέτα; Σε κάποιον κινηματογράφο ακολουθήσαμε το βελάκι που έδειχνε προς τις τουαλέτες γυναικών (μας έκαιγε η περιέργεια) και καταλήξαμε σε τοίχο! Η ανέυρεση της τουαλέτας μοιάζει μερικές φορές με το κυνήγι του χαμένου θησαυρού. Δαιδαλώδεις διάδρομοι, σκαλοπάτια πάνω, σκαλοπάτια κάτω, ημίφως παντού... Το Φάντασμα της Όπερας θα πρέπει να κρυβόταν στην τουαλέτα! Τελικά σ'ένα τσοντάδικο δε χρειάζεται να ρωτήσετε που πέφτει για να τη βρείτε. Η ζωή είναι μια περιπέτεια. Αφήστε να σας οδηγήσει το ένστικτο σας ή τα άτομα που κόβουν βόλτες απέξω. Εδώ δε θα σας πούμε τι γίνεται εντός. Βάλτε στο μυαλό σας πολλά. Εμείς δε θα σας αποκλείσουμε τίποτα.       

[rambozo]

Να δούμε και αυτό μύστη μου να ξεροχύσουμε   

http://www.ierodoules.com/index.php?topic=877.0


Το κάτωθι σου θυμίζει κάτι ;

αυτή είναι η ΜΕΚΚΑ του πολιτισμού στην Μ.Κοτοπούλη,εκεί που προσκυνάνε όλοι πούστηδες και οι μαυριδεροί χύστες που τιμωρούν τα άτακτα κωλαράκια τους ;D

[Vrikolakas]

Ιστορικό αφιέρωμα 

[pontikos69]

Οι μικρότεροι δεν τα θυμάστε αλλα πρέπει να ήταν γύρω γύρω πριν 35 χρόνια περίπου 10 σινεμάδες.
Τώρα αν μείναν 2 με 3 τσοντοσινεμά και αυτά με το ζόρι.

[alexandros69]

Μόνο ένας σινεμάς  έμεινε ;

[philipp plein]

Στην ουσία λες δύο.

[Elon Musk]

Ενας σινεμας ειναι στο στενό της Μαρικας Κοτοπούλη στο γαλακτοπωλείο την Στάνη.
Δεύτερος σινεμάς ειναι στο notos σε εναν παραδρομο της Αθηνάς.
Και ο τρίτος σινεμάς ειναι στο πλατειάκι του Δημαρχείου.

[νικος παξελης]

Στην Ομονοια υπαρχουν ακομα 3-4 τσοντάδικα για τους Lgbtq