Ρεμπέτικα τραγούδια

[montebello]

Μαρίκα Καναροπούλου - ΕΝΑΣ ΜΑΓΚΑΣ ΣΤΟΝ ΤΕΚΕ ΜΟΥ (1934)

[montebello]

Marika Kanaropoulou - ΜΙΑ ΧΗΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΚΚΙΝΙΑ (Original)

[montebello]

Ο ΜΑΡΚΟΣ - ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΠΛΑΝΗΣ.

[montebello]

Κώστα Καπλάνη-είμαι απόψε στα μεράκια

[montebello]

Γιωργος Κατσαρος - Βρε μαγκα το μαχαιρι σου

[montebello]

ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΕΡΟΜΥΤΗΣ ΙΩΑΝΝΑ ΓΕΩΡΓΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΣΟΥ ΜΕ ΚΑΛΕΣΕΣ

[montebello]

Κηρομυτης Στελιος - Μ`αρεσεις νασαι μαγκισσα

[Vrikolakas]

Ο μεγαλύτερος ρεμπέτης όλων των εποχών!!!

Anestis Delias - ΤΟ ΧΑΡΕΜΙ ΣΤΟ ΧΑΜΑΜ (Original)

[Optimus Prime (watch dogs)]

ΤΡΕΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ !!! Και τι δεν θα διναμε να ζουσαμε τοτε ...

[Optimus Prime (watch dogs)]

ΒΑΣΙΛΗΣ ΤΣΙΤΣΑΝΗΣ - ΤΟ ΒΑΠΟΡΙ ΑΠ' ΤΗ ΠΕΡΣΙΑ (ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ)

[Vrikolakas]

Το απόλυτο διαχρονικό έπος και μιλάμε αυτοί οι στίχοι γράφτηκαν στης αρχές της δεκαετίας του 1930.

Πέτρος Κυριακός - Το λεξικό του μάγκα (1932)

- Κεσάτια μωρέ βλάμη κι άμα δεν έχει δουλειά, δεν έχει αλισβερίσι
-Τι θα πει αλισβερίσι
-Καλαμπαλίκι μωρ αδερφέ
-Μας φώτισες
-Ε άμα δεν αντίζεσαι τα σέα και τα μέα, γίνου λαγός και πούλευε
-Μα τι γλώσσα είναι αυτή
-Αυτή αδερφέ μου είναι το ησπεράλντο, το λεξικό του μάγκα
Κι από ενθάδε κι εμπρός όλη η Ελλάδα θα ξηγιέται μ αυτό το βιολί
Και τώρα δώσε βάση για να φωτιστείς, να μη μείνεις στραβός:

Τις κυράδες λέω γοργόνες, και τους φίλους νταβατζήδες
Τα κορίτσα λέω τρυγόνες, τα μαστούρια τσαμπουκαλήδες
Το μηδέν το λέω τρίχες και το δάνειο λέω τράκα
Το εννόησες, λέω, μπήκες και τους τικιτάνγκ Mαρίκες
Ξέρω κι άλλα, αλλά στρι και κόβω ρόδα και σας κάνω τη κορόιδα

Σπλάχνο λέω τη γκόμενά μου και τη μάνα μου γριά μου
Το παρλάν λέω oμιλώντα, το παλτό Επαμεινώντα
Λέω τον πλούτο μπερεκέτι και την πιάτσα λέω κουρμπέτι
Το απών το λέω ερήμη, τ ακακαΐδι καρντερίμι
Ξέρω κι άλλα αλλά δεν τα σκάω μύτη και πουλεύω σαν σπουργίτι

Τον καπνό τον λέω ντουμάνι, τον γιατρό τον λέω αλμπάνη
Την κουβέντα λέω λίμα, τη στενή την λέω τμήμα
Το σιλάνς το λέω μόκο, τα ψιλά τα λέω μπαγιόκο
Τον καθρέφτη μπανιστήρι, το συνωστισμό κολλητήρι
Ξέρω κι άλλα από τέτοια φίνα, μάτσα και σας κάνω την μπεκάτσα

Τα μεράκια λέω νταλκάδες, τους κουτούς τους λέω χαλβάδες
Το θυμό τσαμπουκαλίκι, την αναποδιά μανίκι
Τη γιορτή καλαμπαλίκι, το κουράγιο ζοριλίκι
Το μαχαίρι λέω λάσο και το τρώω μπουζουριάζω
Τώρα πάω μονάχα σκάβω κερκινάδες κι απολάω σαπουνάδες
Τώρα πάω μονάχα σκάβω πατινάδα κι απολάω σαπουνάδα

Το ψωμί το λέω μπανιόκα και τη φτώχια λέω μουρμούρα
Την αλλήθωρη σορόκα και τη μπάζα λωβητούρα
Τους αθλητάς λέω μπεμπέδες, τους προσκόπους πιτσιρίκια
Τους δαντήδες κουραμπιέδες και τα γλέντια μερακλίκια
Τώρα στρίβω και τραβάω στη γειτονιά μου, να μην έβρω τον μπελά μου

[Statham]

Το απόλυτο διαχρονικό έπος και μιλάμε αυτοί οι στίχοι γράφτηκαν στης αρχές της δεκαετίας του 1930.

Πέτρος Κυριακός - Το λεξικό του μάγκα (1932)

- Κεσάτια μωρέ βλάμη κι άμα δεν έχει δουλειά, δεν έχει αλισβερίσι
-Τι θα πει αλισβερίσι
-Καλαμπαλίκι μωρ αδερφέ
-Μας φώτισες
-Ε άμα δεν αντίζεσαι τα σέα και τα μέα, γίνου λαγός και πούλευε
-Μα τι γλώσσα είναι αυτή
-Αυτή αδερφέ μου είναι το ησπεράλντο, το λεξικό του μάγκα
Κι από ενθάδε κι εμπρός όλη η Ελλάδα θα ξηγιέται μ αυτό το βιολί
Και τώρα δώσε βάση για να φωτιστείς, να μη μείνεις στραβός:

Τις κυράδες λέω γοργόνες, και τους φίλους νταβατζήδες
Τα κορίτσα λέω τρυγόνες, τα μαστούρια τσαμπουκαλήδες
Το μηδέν το λέω τρίχες και το δάνειο λέω τράκα
Το εννόησες, λέω, μπήκες και τους τικιτάνγκ Mαρίκες
Ξέρω κι άλλα, αλλά στρι και κόβω ρόδα και σας κάνω τη κορόιδα

Σπλάχνο λέω τη γκόμενά μου και τη μάνα μου γριά μου
Το παρλάν λέω oμιλώντα, το παλτό Επαμεινώντα
Λέω τον πλούτο μπερεκέτι και την πιάτσα λέω κουρμπέτι
Το απών το λέω ερήμη, τ ακακαΐδι καρντερίμι
Ξέρω κι άλλα αλλά δεν τα σκάω μύτη και πουλεύω σαν σπουργίτι

Τον καπνό τον λέω ντουμάνι, τον γιατρό τον λέω αλμπάνη
Την κουβέντα λέω λίμα, τη στενή την λέω τμήμα
Το σιλάνς το λέω μόκο, τα ψιλά τα λέω μπαγιόκο
Τον καθρέφτη μπανιστήρι, το συνωστισμό κολλητήρι
Ξέρω κι άλλα από τέτοια φίνα, μάτσα και σας κάνω την μπεκάτσα

Τα μεράκια λέω νταλκάδες, τους κουτούς τους λέω χαλβάδες
Το θυμό τσαμπουκαλίκι, την αναποδιά μανίκι
Τη γιορτή καλαμπαλίκι, το κουράγιο ζοριλίκι
Το μαχαίρι λέω λάσο και το τρώω μπουζουριάζω
Τώρα πάω μονάχα σκάβω κερκινάδες κι απολάω σαπουνάδες
Τώρα πάω μονάχα σκάβω πατινάδα κι απολάω σαπουνάδα

Το ψωμί το λέω μπανιόκα και τη φτώχια λέω μουρμούρα
Την αλλήθωρη σορόκα και τη μπάζα λωβητούρα
Τους αθλητάς λέω μπεμπέδες, τους προσκόπους πιτσιρίκια
Τους δαντήδες κουραμπιέδες και τα γλέντια μερακλίκια
Τώρα στρίβω και τραβάω στη γειτονιά μου, να μην έβρω τον μπελά μου

Αυτό είναι πολιτιστικό κομμάτι και διαχρονικό κοινωνικό σημείο στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας.

[Despotis]

Τρομερη στιχομυθια τα παλληκαρια.τα ρεμπετικα ηταν βγαλμενα μεσα απο το περιθωριο και την κοινωνικη ανισοτητα.Οπως σημερα θα λεγαμε το ραπ στην Αμερικη.

[sarcofago]

Σοφία Βέμπο η εθνική μας τραγουδίστρια εξυμνεί την κοκαίνη  σε ένα τραγούδι που σαφώς αποκύρψανε δεκαετίες για να μην χαλάσει ο ''εθνικός μύθος'' 

! No longer available

[pontikos69]

Για την Βέμπο ούτε που μου πήγαινε απο το μυαλό αυτά.